Η οδύσσεια του 76χρονου άστεγου Σάββα τουλάχιστον έμελλε να έχει αξιοπρεπές τέλος.
Λίγες ημέρες μετά την μεταφορά του σε οίκο ευγηρίας της Παιανίας, έσβησε η ψυχή του αποχαιρετώντας τον κόσμο που διαφορετικά τον φαντάστηκε όταν παιδί έπλαθε τα δικά του όνειρα.
Ο Σάββας ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση. Ζούσε χωρίς ταυτότητα, δεν διέθετε κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να έδειχνε ότι ήταν αυτός που δήλωνε και οι μόνες κουβέντες που εκστόμιζε ήταν το ονοματεπώνυμο του και ο τόπος καταγωγής του. «Είμαι από την Καβάλα» έλεγε και τίποτε περισσότερο.
Ο Σάββας περιπλανήθηκε στην ευρύτερη περιοχή μας τα δέκα τελευταία χρόνια. Ζούσε σε παραπήγματα, άλλοτε στα παγκάκια κήπων και πριν ενάμιση χρόνο έφτιαξε το «τσαρδί» του σε κάποιο «ξέφωτο» γης στην Μπαλάνα του Γέρακα.
Με αυτοσχέδια κατασκευή που πλεόναζαν παλιά τεντόπανα τα οποία προστατεύονταν από τους ανέμους με λίγα τούβλα, κάλυψε δύο μέτρα γης και μέσα στην καλυμμένη τρύπα φώλιαζε το σώμα του πολλές φορές χωρίς να βγαίνει απ΄αυτή για μέρες πολλές.
Οι γείτονες στην αρχή τον αντιμετώπισαν με επιφύλαξη και δυσπιστία. Όμως, με την πάροδο του χρόνου άλλαξαν στάση και τρόπο αντιμετώπισής του. Πείστηκαν ότι ο ηλικιωμένος που αυτοσυστηνότανε ως Σάββας, ήταν ένας μειλίχιος, άκακος άνθρωπος και παρόλη την κατάστασή του πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.
Παρόπλισαν τις όποιες δεύτερες σκέψεις τους «για το ποιος ήταν, από πού ήρθε και ποιο είναι το παρελθόν της ζωής του» και τον αντιμετώπισαν ως συνάνθρωπό τους που είχε την ανάγκη τους. Αν τον εγκατέλειπαν θα έσβηνε, αν στήριζαν την καθημερινότητά του θα έδιναν παράταση στη ζωή του.
Δειλά-δειλά άρχισαν να τον υποστηρίζουν από τα δικά τους περισσεύματα. Λίγες κουβέρτες, ένα μαξιλάρι, μία ενίσχυση του αυτοσχέδιου παραπήγματος για να διασφαλιστεί κατά ένα τρόπο το αδιάβροχο της «οροφής» και καθημερινά ένα πιάτο φαγητό στο τσαρδί του.
Σύντομα, όμως, οι φίλοι του, διαπίστωσαν ότι ο Σάββας δεν ήταν καλά στην υγεία του.
Τους το έλεγε αλλά δεν ήξερε ποιο πρόβλημα «κουβαλούσε» στο σώμα του. Οι φίλοι του αποφάσισαν να παρέμβουν.
Έβαλαν το χέρι στην τσέπη, συγκέντρωσαν ένα ποσό, τον έβαλαν στο αυτοκίνητο και τον πήγαν σε ιδιωτικό κέντρο υγείας για εξετάσεις.
Τα αποτελέσματά τους έδειξαν προχωρημένο καρκίνο στους πνεύμονες. Σοκαρίστηκαν οι φίλοι του Σάββα.
Δεν το περίμεναν.
Πίστευαν ότι είχε πνευμονία εξ αιτίας και των συνθηκών που ζούσε. Δεν του είπαν τίποτε, όπως, ίσως, θα έκαναν αν η διάγνωση αφορούσε άνθρωπο του περιβάλλοντός τους. Η επόμενη κίνησή τους ήταν να ενημερώσουν τη Δημοτική Αρχή του Δήμου Παλλήνης.
Ζήτησαν τη συνδρομή της στην ανεύρεση στέγης ή μεταφοράς του σε ίδρυμα πρόνοιας.
Ανταποκρίθηκε άμεσα η Δημοτική Αρχή πλην όμως “κόνταψε” στο πρώτο μεγάλο πρόβλημα.
Δεν υπήρχε ταυτότητα ή κάποιο έγκυρο αποδεικτικό στοιχείο προκειμένου να γίνουν οι κατά νόμο ενέργειες για την περίθαλψή του. Μία εβδομάδα «πάλευε» ο Δήμος Παλλήνης να βρει άκρη για να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Μέχρι και στο Δήμο Καβάλας απευθύνθηκε εκπρόσωπος του, μήπως και από ‘ κεί προέκυπτε κάποιο στοιχείο για την «νομιμοποίηση» του Σάββα.
Η απάντηση του Δήμου Καβάλας μεγέθυνε το πρόβλημα. «Το ονοματεπώνυμο που μας δίνετε έχει διαγραφεί από το μητρώο αρρένων το 1959» είπαν στους εκπροσώπους του οικείου Δήμου.
Τελικά, η λύση δόθηκε και δεν χρειάζεται να λεχθεί πως και με ποιο τρόπο. Όλοι, ανεξαιρέτως, αντιμετώπισαν τον Σάββα ως άνθρωπο που «δεν είχε στον ήλιο μοίρα» και πως έπρεπε με κάθε τρόπο να του παρασχεθεί υποστήριξη, γιατί αυτό επέβαλλε η ίδια η αξία της ζωής.
Ο Σάββας με τη συνοδεία των φίλων «γειτόνων» του αλλά και εκπροσώπων της Δημοτικής Αρχής μεταφέρθηκε σε οίκο ευγηρίας στην Παιανία έχοντας στο πλάι του αυτή τη φορά και προσωπικές αποσκευές!
Ρούχα από το Κοινωνικό Ανταλλακτήριο του Δήμου Παλλήνης, εδέσματα των φίλων του και κυρίως, ζεστές κουβέντες, αισθήματα αγάπης και διαβεβαιώσεις ότι θα έρχονται να τον βλέπουν συχνά.
Δυστυχώς, λίγες ημέρες μετά, ήρθε το κακό μαντάτο να ανατρέψει τα αισθήματα χαράς των φίλων του Σάββα. Τον νίκησε ο καρκίνος σε στιγμές που ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του, ένιωθε την αγάπη, το νιάξιμο των ανθρώπων και την φροντίδα που ποτέ δεν είχε.
Όμως, η «περιπέτεια» του Σάββα δεν «έλεγε» να βρει τέλος ακόμη και μετά θάνατο.
Για τον ενταφιασμό του απαιτούνταν «χαρτί επίσημο» που να λέει «ποιος είναι» και «από πού είναι». Καταβλήθηκαν προσπάθειες επί προσπαθειών, κινητοποιήθηκαν αρχές και κεντρική διοίκηση, αποτέλεσμα δεν προέκυψε και η λύση πάλι βγήκε μέσω «υπεύθυνων δηλώσεων» για να μπορέσει ο Σάββας να «ξεκουραστεί» στο οριστικό πλέον …τσαρδί του.
Η τελετή αποχαιρετισμού του γίνεται σήμερα, ώρα 16.00 στο νεκροταφείο Παλλήνης και σε χώρο που παραχωρήθηκε δωρεάν από το Δήμο Παλλήνης.
Θα τον ξεπροβοδίσουν εκπρόσωποι της Δημοτικής Αρχής Παλλήνης και τα «φιλαράκια» του από την Μπαλάνα Γέρακα, οι υπέροχοι αυτοί άνθρωποι που με τον αλτρουϊσμό τους και την αλληλεγγύη τους, έδειξαν ότι ακόμη και στην δύσκολη αυτή εποχή που περνάει ο τόπος μας διατηρούν σε υψηλό επίπεδο τις αξίες τους και τις αρχές τους.
«Καλό ταξίδι» άγνωστε οδοιπόρε της ζωής…
