Απολύσεις στο Δημόσιο ή αλλιώς … «πως τρώμε τις σάρκες μας»

Μια διαρκής αντιπαράθεση μεταξύ Δημοσίων Υπαλλήλων και της υπόλοιπης κοινωνίας, εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες-μέρες μπροστά μας.

Την παρακολουθώ από τα κανάλια, όπου έχουν βαλθεί να μας πείσουν πως για όλα τα δεινά αυτού του τόπου φταίνε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, την παρακολουθώ μέσω δηλώσεων φωτισμένων πολιτικών μας, την παρακολουθώ στην καθημερινότητά μου, που ως υπάλληλος του ιδιωτικού τομέα δεν είναι λίγες οι φορές που ακούω από συναδέλφους μου να ξεστομίζουν ανερυθρίαστα το «ας απολυθούν οι μισοί Δημόσιοι Υπάλληλοι, έτσι κι αλλιώς τους πληρώνουμε και δεν κάνουν τίποτα».

Δημήτρης Καρράς, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Παλλήνης

Έχει γίνει πια κρατούσα αντίληψη ότι το να απολυθούν κάποιες χιλιάδες Δημοσίων Υπαλλήλων είναι απλά η επιβολή της δικαιοσύνης για όλα αυτά τα χρόνια που όλοι οι άλλοι δούλευαν και οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ξύνονταν.

Πράγματι όλα αυτά τα χρόνια βλέπω γύρω μου βολεμένους που κατά κύριο λόγο χρησιμοποίησαν κάποιον κομματικό μηχανισμό και οι οποίοι εισέπρατταν μισθό πολλαπλάσιο του δικού μου χωρίς να παράγουν τίποτα.

Εκνευριζόμουν και συνεχίζω να εκνευρίζομαι όσο δεν φαντάζεστε. Μ’ αυτούς, αλλά και με τους άλλους που λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τα πενήντα τους μου κράδαιναν την μηνιαία απόδειξη σύνταξης. Σύνταξης μάλιστα που προήλθε από ξύσιμο, όπως προείπα.

Είναι γνωστό και το ανέκδοτο με τον ανάπηρο που προσλαμβάνεται στο Δημόσιο και του λέει ο προϊστάμενος ότι λόγω της συγκεκριμένης αναπηρίας του να πηγαίνει στη δουλειά μετά τις 12. Αν δεν το ξέρετε ρωτήστε να σας το πουν γιατί δεν γράφεται. Συνεχίζω να εκνευρίζομαι με τα απίστευτα προνόμια κάθε λογής που απολαμβάνουν ακόμη και σήμερα.

Έχω φίλους που ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, γνωστούς, γείτονες, γονείς συμμαθητών των παιδιών μου, και είμαι σίγουρος ότι αν ψάξετε γύρω σας, όλοι σας θα βρείτε αρκετούς τέτοιους. Νοιώθω και ‘γω όπως και πολλοί άλλοι τα κορόιδα (άλλη λέξη ήθελα να γράψω αλλά επίσης απαγορεύεται) της υπόθεσης.

Τι είδους δίκαιο είναι αυτό;

Τι είδους δίκαιο είναι αυτό και ποιάς κοινωνίας που επιθυμεί και επιδιώκει την καταστροφή, την εξαθλίωση μελών της.

Τι είδους δίκαιο είναι αυτό και ποιάς κοινωνίας που αυτοί που φρόντισαν να φτιάξουν στρατιές αργόμισθων σήμερα αποφασίζουν αυτούς τους ίδιους να τους οδηγήσουν σε οικονομικό θάνατο.

Το ΟΧΙ μου στις απολύσεις στο Δημόσιο, αν και υπάλληλος του Ιδιωτικού τομέα, θέλω να είναι όσο πιο ξεκάθαρο και όσο πιο δυνατό γίνεται. Και μαζί με το δικό μου ΟΧΙ πιστεύω ότι πρέπει να ενωθεί το ΟΧΙ ολόκληρης της κοινωνίας.

Και βέβαια θα είχε δίκιο όποιος με ρωτούσε: «Και τι λες ρε Καρρά; Να συνεχίσουμε να τους πληρώνουμε και να κάθονται;»

Όχι δεν λέω αυτό. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν πριν καταλήξουμε ότι κάποιοι περισσεύουν από το Δημόσιο και η άποψη μου είναι συγκεκριμένη.

Το ενιαίο μισθολόγιο πρέπει να συνδυαστεί με την ίδρυση “Υπουργείου Υπαλλήλων”. Τώρα αν θα ονομάζεται έτσι, αν θα είναι Υπουργείο ή Διεύθυνση μικρή σημασία έχει για μένα.

Σ’ αυτό το – όπως θέλετε πείτε το – θα ανήκουν όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι στενού ή ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, δηλαδή όλοι θα είναι Κρατικοί Υπάλληλοι.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι εκεί που ο Δήμος Παλλήνης για τις ανάγκες του που σήμερα τις καλύπτει με 8μηνες συμβάσεις, θα τις καλύψει από τη δεξαμενή, θα τις καλύψει από τους 40 κηπουρούς που έχει ο Δήμος Χ για πλατεία 500 τμ.

Αφού κάνουμε αυτό, με το οποίο βέβαια θα ξετρυπώσουμε και κάποιους που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε Υπηρεσία αλλά πληρώνονται από αυτή, τότε θα δούμε αν πρέπει να γίνουν απολύσεις.

Και επειδή το παρατράβηξα κλείνοντας να σας πω άλλη μια άποψή μου ελπίζοντας ότι κάνω λάθος. Τις απολύσεις, τα σαΐνια μας τις ονόμασαν εφεδρεία, όπου για κάποιο διάστημα ο Υπάλληλος θα παίρνει ποσοστό του μισθού του μέχρι να διαπιστωθεί εάν είναι απαραίτητος, οπότε επιστρέφει, ή εάν δεν είναι, οπότε φεύγει.

Όλο αυτό εμένα μου μυρίζει ομηρία και εκλογική πελατεία. Οι επερχόμενοι θα λένε στους άμοιρους-όμηρους εφέδρους «μη σε νοιάζει όταν έρθουμε εμείς θα σε φτιάξουμε γιατί οι προηγούμενοι ήταν κακοί» και οι απερχόμενοι προσπαθώντας να μην απέλθουν θα λένε στους άμοιρους-όμηρους εφέδρους «Βλάκας ήταν ο Διευθυντής, μετά τις εκλογές που θα τον αλλάξουμε θα το διορθώσουμε».

Και έτσι τα μαγαζάκια ΟΛΩΝ θα έχουν πελάτες.