Πρόκειται για ένα δριμύ κατηγορώ κατά της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Στο ανατρεπτικό αυτό δοκίμιο αμφισβητείται η δυνατότητα ύπαρξης μιας πραγματικά ελεύθερης λαϊκής βούλησης της πλειοψηφίας στα πλαίσια της κυριαρχίας του κεφαλαίου, και της αστικής ιδεολογίας, δηλαδή μιας ψευδούς απεικόνισης της πραγματικότητας.
Έτσι, καταρρίπτεται η κυρίαρχη αντίληψη με βάση την οποία η αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία διασφαλίζει τη λαϊκή κυριαρχία.
Και αυτή η αμφισβήτηση τεκμαίρεται μέσα από την αναφορά σε στοχαστές που αποκαλύπτουν και ερμηνεύουν τον ανελεύθερο χαρακτήρα της βούλησης της πλειοψηφίας στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας, όσο και μέσα από την αναφορά στη σαθρή επιχειρηματολογία στοχαστών υπέρμαχων της, και αντιμετώπισής της ως τελευταίας ιστορικά μορφής οργάνωσης της κοινωνίας.
Για τον συγγραφέα, η αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, δεν αποτελεί παρά μια μορφή του περιεχομένου της δικτατορίας της αστικής τάξης, μια μορφή μάλιστα, η οποία και συνιστά τον πλέον πρόσφορο για αυτήν την τάξη τρόπο για να αναπαράγει την κυριαρχία της.
Με αυτά τα δεδομένα η ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας δεν είναι δυνατή παρά με την ανατροπή του καπιταλισμού και την υπέρβαση του διαχωρισμού ανάμεσα σε ίσους κατ’ επίφαση πολίτες, αλλά άνισους στην πραγματικότητα ανθρώπους, που αυτός επιβάλλει.
Εκδόσεις Γκοβόστη
