Ο Γιάννης Λεστάκης αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς σε όσους ασχολούνται αξιολογικά ή ιστορικά με την «μετάλλαξη» του Γέρακα από κοινότητα σε Δήμο. Ο λόγος είναι ένας και σαφής: την έζησε από το 1990 αυτή την ιστορική διαδρομή στο πλευρό του Γιάννη Παπαδογεωργάκη, κοινοτάρχη και μετέπειτα Δημάρχου της πόλης και όχι μόνο…. Θα λέγαμε ότι ως ένα βαθμό ο Γιάννης Λεστάκης την προσδιόρισε με την συμβολή του στην ανάπτυξή της και ιδιαίτερα στην απόκτηση των βασικών υποδομών της. Επιστήθιος φίλος του Θανάση Ζούτσου, στάθηκε στο πλευρό του από τη στιγμή που διαδεχόμενος τον Γιάννη Παπαδογεωργάκη ηγήθηκε του συνδυασμού στις δημοτικές εκλογές του 2006 και παρέμεινε πιστός συνεργάτης του από οποιαδήποτε θέση ανελλιπώς και συνεπώς.
Στις δημοτικές εκλογές του 2010, οι πολίτες του Γέρακα ανέδειξαν τον Γιάννη Λεστάκη πρώτο στην κατάταξη των εκλεγέντων, με 1.337 σταυρούς και την 1η Ιανουαρίου του 2011, ο Δήμαρχος του ενιαίου Δήμου Παλλήνης, Θανάσης Ζούτσος, του αναθέτει την ευθύνη να διαχειριστεί την «καθημερινότητα» της δημοτικής ενότητας Παλλήνης με την σύσταση, να επικεντρώσει την προσπάθειά του στην καθαριότητα της πόλης. Ο Γιάννης Λεστάκης, ήξερε τις απαιτήσεις αυτής της προσπάθειας και γνώριζε όσο ουδείς άλλος τους τρόπους με τους οποίους θα κινητοποιούσε τους εργαζόμενους να συστρατευθούν μαζί του για να «πιάσουν» το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και το «έπιασαν» κατά κοινή ομολογία ακόμη και εκείνων που σε επίπεδο πολιτικής λειτουργίας ήταν παραταξιακά απέναντί του.
Στην διάρκεια μόλις 1,50 έτους, η δημοτική ενότητα Παλλήνης απέκτησε χαρακτηριστικά φροντισμένης πόλης, με καθημερινή παρακολούθηση του ηλεκτροφωτιστικού δικτύου της και με άμεση παρέμβαση των συνεργείων του Δήμου όπου και όταν χρειαζότανε.
Ο Γιάννης Λεστάκης δεν άργησε να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση των εργαζομένων στο Δήμο Παλλήνης. Συνεργάστηκε μαζί τους με τρόπο ευθύτητας, ήταν απαιτητικός, επίμονος και ενίοτε … φωνακλάς μαζί τους –ποτέ όμως προσβλητικός- και το σημαντικότερο, τους ενέπνεε με το ύφος και τη λειτουργία του χαρακτήρα του, μεράκι, διάθεση και κίνητρο δημιουργίας.
Ο Αντιδήμαρχος Γιάννης Λεστάκης, ήταν ένα πολύτιμο «πολυεργαλείο» για τη Δημοτική Αρχή, ιδιαίτερα για τον Δήμαρχο Θανάση Ζούτσο και ένας καλός φίλος για τους πολλούς φίλους που απέκτησε στην πόλη της Παλλήνης στους περίπου 18 μήνες της θητείας του ως Αντιδημάρχου.
Το καθημερινό άγχος του να καλύψει τους στόχους της ημέρας –έφευγε από το σπίτι του πολύ πρωί με ένα χαρτί που του υπενθύμιζε τι έπρεπε να διεκπεραιώσει- η έντονη κινητικότητα που είχε στην διάρκεια της ημέρας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν πρόσεχε τον εαυτό του, πιστεύοντας, ίσως, ότι η δυνατή κράση του θα παρέμενε για πολλά χρόνια αναλλοίωτη, η επιμονή του να μην αποχωρίζεται σχεδόν ποτέ το πακέτο με τα τσιγάρα του, «τραυμάτισαν» την καρδιά του με αποτέλεσμα, να αναγκαστεί –και παράλληλα να πιεστεί από την Γεωργία του και τους δύο λεβέντες γιους του-να υποχωρήσει στα «μετόπισθεν».
Παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 2012 από τη θέση του Αντιδημάρχου, παραμένοντας ως και σήμερα δημοτικός σύμβουλος και ταυτόχρονα ένας καλός συνεργάτης του Δημάρχου προς τον οποίο εξακολουθούσε να εκφράζει τη γνώμη του και το ενδιαφέρον του για την εξέλιξη του έργου της Δημοτικής Αρχής.
Ο Γιάννης Λεστάκης, ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος με χαρακτηριστικά λεβεντιάς στη λειτουργία της φύσης του. Στους λιγοστούς ανθρώπους που ένιωθε κι «έβγαζε» τα σωθικά του» όταν στο τραπέζι απλωνόντουσαν οι ρακές, αναδυότανε μία ανεπιτήδευτη αυθεντικότητα, του άρεσε να αφηγείται ανέκδοτα και χαριτωμένες ιστορίες, άλλες με αναφορά στην Κρήτη κι άλλες από την μακρόχρονη διαδρομή του στα δημοτικά πράγματα. Ο Γιάννης, αγαπούσε τις …κουζουλάδες χωρίς ποτέ του να είναι …. κουζουλός, ήταν αυτοδιοικητικός ως το ….μεδούλι και το πάθος του να είναι δημιουργικός, αποτελεσματικός και … πανταχού παρών, τον «τραυμάτισε» και τον οδήγησε στην «οπισθοχώρηση» νωρίτερα απ΄ότι ήθελε και προγραμμάτιζε.
Για το Θανάση Ζούτσο, αρχικά, ο αναγκαστικός αυτοπαροπλισμός του Γιάννη Λεστάκη και σήμερα το οριστικό «ταξίδι της φυγής του» αποτελεί βαρύ κτύπημα από εκείνα που δύσκολα «σβήνουν» από μέσα σου….
Αντίστοιχο συναίσθημα κυριαρχεί από αργά το μεσημέρι σήμερα και στους πολλούς φίλους του, κυρίως σε εκείνους που με συνέπεια και αφοσίωση υποστήριξαν από το 1990 ως και τον Νοέμβριο του 2010 την αυτοδιοικητική διαδρομή του.
Ο Γιάννης Λεστάκης, δυστυχώς, έφυγε νωρίς. Μόλις στα 64 χρόνια της ζωής του. Θα τον θυμόμαστε με αισθήματα αγάπης ενώ θα συντηρείται στην σκέψη μας η μνήμη του από την εδραιωμένη βεβαιότητα ότι ήταν ένας χρήσιμος, δημιουργικός και αποτελεσματικός για τον τόπο του, αυτοδιοικητικός «εργάτης».
Στην αγαπημένη σύντροφο της ζωής του, την «αναντικατάστατη Γεωργία του» όπως του άρεσε να την αποκαλεί, ευχόμαστε κουράγιο και δύναμη, στους δε δύο λεβεντογιούς του και στον εγγονό του, να είναι υπερήφανοι για τον πατέρα και παππού τους γιατί η ζωή του όλη ήταν ένας αγώνας προσφοράς και μία διαχρονική έπαλξη διαρκούς προσπάθειας.
Και κάτι ακόμη που μεγεθύνει αρκετά πολύ τον πόνο των ανθρώπων του ΝΕΟΛΟΓΟΥ .
Ο Γιάννης Λεστάκης ήταν από τους παλιούς και συνεπείς φίλους του.
Μας ΛΕΙΠΕΙ!
