Αφορά, το Δήμο Παλλήνης κι αν, ναι, γιατί, πρόσφατη γνωμοδότηση του Δ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας για το άρθρο 5 του Νόμου 3147/2003 με αντικείμενο: θέματα αγροτικής γης….;
Ναι, λοιπόν, τον αφορά, είναι ιδιαίτερα σοβαρή η υπόθεση και είναι καιρός το θέμα να αντιμετωπιστεί από την Δημοτική Αρχή του κ. Α. Ζούτσου, δεδομένου ότι και αυτό, παράλληλα με άλλα προβλήματα, κληρονομήθηκε την 1 Ιανουαρίου 2011.
Σε ότι αφορά το υπουργείο Γεωργίας η υπόθεση έχει ως εξής:
Το 2003 και με το νόμο 3147 ρυθμίζονταν θέματα αγροτικής γης, δηλαδή οι αυθαίρετοι κάτοχοι δημόσιων κοινόχρηστων εποικιστικών εκτάσεων που δεν ήταν ωστόσο δασικές ή αναδασωτέες και ανήκαν στην ιδιοκτησία του τότε υπουργείου Γεωργίας μπορούσαν να προχωρήσουν στην εξαγορά τους, σύμφωνα με την αντικειμενική αγοραία αξία τους, εάν είτε τις καλλιεργούν επί 10 χρόνια, είτε το ίδιο χρονικό διάστημα είχαν οικοδομήσει σ’ αυτές κτίσματα. Στο σημείο αυτό, παρατίθεται συνοπτικά το ιστορικό «εμπλοκής» του Δήμου Παλλήνης.
Τα 48 στρέμματα στα οποία βρίσκονται οι αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου Παλλήνης, δηλαδή το γήπεδο ποδοσφαίρου, το βοηθητικό γήπεδο που εφάπτεται με το νεκροταφείο, το κλειστό γήπεδο που χρησιμοποιείται κυρίως για αγώνες μπάσκετ, βόλεϊ και σχολικές αθλητικές εκδηλώσεις, τα γήπεδα τένις, το νέο ανοιχτό κολυμβητήριο που κατασκευάστηκε το 2010, ο χώρος που έχει διατεθεί στην ΕΠΣΑΝΑ για τη λειτουργία των γραφείων της –σε κοντέινερ, βεβαίως- ανήκουν στην ιδιοκτησία του σημερινού υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, από την εποχή πρωθυπουργίας του Ελευθέριου Βενιζέλου με το νόμο περί διανομής γης σε ακτήμονες καλλιεργητές.
Τα 48 στρέμματα γης «επιλέχθηκαν» ερήμην του υπουργείου Γεωργίας από την κοινοτική αρχή του Γιώργου Σμέρου –μετέπειτα πρώτου Δημάρχου Παλλήνης- για την φιλοξενία αθλητικών εγκαταστάσεων, παρουσιάστηκε η σχετική πρόταση (παραπλεύρως η σχετική φωτογραφία που απεικονίζει τον τρόπο αξιοποίησης του χώρου από τον Γιώργο Σμέρο) τέθηκαν οι πρώτες βάσεις και σχεδόν ολοκληρώθηκαν επί πρώτης θητείας της δημαρχίας Κωνσταντά.
Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης: όλα τα έργα έγιναν χωρίς άδεια οικοδόμησης-ανέγερσης, με αποτέλεσμα, «επίσημα» η πολεοδομία «να αγνοεί» ως και σήμερα την ύπαρξη όλων των κτισμάτων! Αυτό συνεπάγεται ότι αν επιχειρηθεί η όποια διορθωτική οικοδομική παρέμβαση –επί παραδείγματι η αξιοποίηση του χώρου κάτω από τις κερκίδες του ποδοσφαίρου- δεν μπορεί να εκδοθεί η σχετική άδεια!!!
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό, το γιατί ως και σήμερα καμία δημοτική αρχή δεν μπόρεσε να παρέμβει βελτιωτικά στις εν λόγω εγκαταστάσεις και είναι απορίας άξιον, πως και με ποιους τρόπους κατασκευάστηκε το 2010 ένα κολυμβητήριο στην καρδιά της πόλης χωρίς τις απαιτούμενες άδειες!
Στον συνειρμό, βέβαια, αν, «ω μη γένοιτο», συμβεί κάποιο ατύχημα με αθλητή η μαθητή σχολείου στο κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ η σε άλλο σημείο των εγκαταστάσεων του αθλητικού κέντρου, γίνεται αντιληπτό το τι πρόκειται να ακολουθήσει….
Παρεμπιπτόντως: ο χώρος που φιλοξενείται τα τελευταία χρόνια ως και σήμερα το Αμαξοστάσιο του Δήμου Παλλήνης, είναι ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων (!) – παραχωρήθηκε από το τότε υπουργείο Γεωργίας και για πολλά χρόνια διατηρούνταν εκεί φυτώριο για τους κοινόχρηστους χώρους και πλατείες της πρωτεύουσας- και βεβαίως ισχύει και για την έκταση αυτή ό,τι για τους χώρους των αθλητικών εγκαταστάσεων.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι ουδέποτε ως και σήμερα επιχειρήθηκε η απόκτηση των 48 στρεμμάτων από το υπουργείο Γεωργίας- σήμερα, Αγροτικής Ανάπτυξης- ούτε και το 2003 που το ΦΕΚ 135/23-6-2003 έδινε αυτή τη δυνατότητα. Το γιατί το γνωρίζουν αυτοί που άσκησαν διοίκηση στο Δήμο Παλλήνης.
Ακολουθεί το περιεχόμενο του άρθρου:
Άρθρο 4
Παραχώρηση ακίνητων
1. Τα ακίνητα αυτά επιτρέπεται να παραχωρούνται, κατά χρήση για ορισμένο χρόνο, δωρεάν προς το Δημόσιο, οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης ή αλλά νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δίκαιου που εκπληρούν κοινωφελή σκοπό ή με αντάλλαγμα προς αλλά νομικά πρόσωπα. Η παραχώρηση γίνεται με απόφαση του Υπουργού Γεωργίας μετά από γνώμη του συλλογικού οργάνου που διοικεί τα πρόσωπα αυτά. Στη σχετική απόφαση καθορίζεται ο σκοπός της παραχώρησης και μπορεί να τίθενται όροι ή μη εκπλήρωση των οποίων συνεπάγεται την ανάκληση αυτής
. ……………………………………………………………………………………………………………………………
Βέβαια, ακόμη κι αν ο Δήμος Παλλήνης αξιοποιούσε το 2003 τις προσφερόμενες από το ΦΕΚ 135 δυνατότητες, σήμερα θα βρισκότανε και πάλι σε σημείο μηδέν, δεδομένου ότι το Δ’ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου αμφισβητώντας με πρόσφατη γνωοδοτησή του, τη συνταγματικότητα της επίμαχης νομοθετικής ρύθμισης, παραπέμπει το θέμα για οριστική κρίση στην Ολομέλεια του ΣτΕ
Οι σύμβουλοι Επικρατείας τονίζουν με την γνωμοδότησή τους,
«ότι παρότι σκοπός της συγκεκριμένης διάταξης είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος το μέσο που επελέγη απ’ το νομοθέτη συνίσταται στην «εκποίηση χωρίς δημοπρασία των δημοσίων εποικιστικών εκτάσεων σε πρόσωπα που κατέλαβαν τις εκτάσεις αυτές αυθαιρέτως, το οποίο συνιστά απόκλιση από τις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου αλλά και από τις αρχές προστασίας του περιβάλλοντος».
Σε αναμονή της έκδοσης οριστικής απόφασης του ΣτΕ, καλό είναι η δημοτική αρχή του Δήμου Παλλήνης να διερευνήσει το σοβαρό αυτό ζήτημα και να επιδιώξει οριστική επίλυσή του, ώστε και τα κτίρια των αθλητικών εγκαταστάσεων να νομιμοποιηθούν με τα όποια έστω πρόστιμα επιβληθούν από την πολεοδομία – η οποία, σήμερα βρίσκεται υπό την διοικητική ευθύνη της…!- αλλά και να αξιοποιήσει τη δυνατότητα ενός επανασχεδιασμού της όλης περιοχής, η οποία, μάλιστα, συμβαίνει να είναι η «βιτρίνα» στην είσοδο της πόλης.
