Όταν γονείς και παιδιά παίζουν μαζί, προκύπτουν σημαντικά οφέλη για το κάθε μέλος ξεχωριστά και για την οικογένεια ως σύνολο.
Ποια είναι τα οφέλη;
– Ειδικά τα παιδιά: συνδέονται και επικοινωνούν, βιώνουν το ενδιαφέρον και την προσοχή των γονιών, καλλιεργούν ενδιαφέροντα και δεξιότητες (π.χ. καλλιτεχνική ενασχόληση, συνεργασία, μάθηση κ.ο.κ.), απολαμβάνουν τη διαδικασία, βιώνουν μεγάλη γκάμα συναισθημάτων μέσα σε ένα ασφαλές για αυτά πλαίσιο (αφού οι γονείς είναι παρόντες), εκφράζονται, εξασκούνται στην εύρεση τρόπων να ξεπερνάνε εμπόδια.
– Οι γονείς χαίρονται οι ίδιοι την όλη συνθήκη και συνδέονται βαθύτερα με τα παιδιά τους. Επιπλέον, μία σημαντική παράμετρος είναι ότι επιτρέπουν στο «εσωτερικό παιδί» τους να δράσει με χαλαρότητα, άνεση και τρυφερότητα που ίσως δεν έχουν σε άλλα πεδία της ζωής τους· ακόμα, μπορεί το παιχνίδι με τα παιδιά να είναι μία καλή επανορθωτική – «θεραπευτική» εμπειρία για έναν ενήλικα που υπήρξε ένα πληγωμένο ή καταπιεσμένο παιδί.
– Η οικογένεια συνδέεται, λειτουργεί ως ομάδα, αποκρυσταλλώνει ρόλους και σχέσεις, βιώνει και επεξεργάζεται συναισθήματα, έχει ευχάριστες κοινές στιγμές.
Τι γίνεται, όμως, όταν κάποιος γονιός ναι μεν έχει τη διάθεση, μα δεν μπορεί αυθόρμητα να ξεκινήσει / να συμμετάσχει στα παιχνίδια, όταν στερεύει από ιδέες και όταν κουράζεται ή βαριέται;
Για κάποιους ενήλικες το να παίξουν είναι μία απλή διαδικασία, μπαίνουν σε αυτήν άνετα, αξιοποιούν τη φαντασία τους και το απολαμβάνουν. Για άλλους τα πράγματα είναι διαφορετικά: για ποικίλους λόγους, κάτι τους κρατάει και μπλοκάρουν ή δεν ξέρουν πώς να παίξουν ή ίσως κουράζονται.
Κάτι τέτοιο συχνά κάνει το γονιό να νιώθει ενοχικά – και να μπλοκάρει ακόμα περισσότερο.
Τι μπορούμε να κάνουμε τότε;
Σίγουρα, όχι να «μαλώσουμε» το γονιό που μπλοκάρει (όπως δε μαλώνουμε και τα παιδιά, όταν μπλοκάρουν). Μπορεί να είναι πραγματικά βοηθητικό για το γονιό το να διερευνήσει αυτό του το μπλοκάρισμα, ώστε να δώσει ευκαιρίες στον εαυτό του να αφήνεται περισσότερο γενικά στη ζωή του και να χαίρεται.
Ας δούμε, όμως, ταυτόχρονα και πώς μπορεί με μικρές κινήσεις να ξεπερνά αυτό το μπλοκάρισμα.
Το πιο βασικό να θυμόμαστε: για τα παιδιά παιχνίδι μπορεί να γίνει το οτιδήποτε! Αρκεί να νιώθουν ότι ο γονιός είναι εκεί και κάνουν μαζί κάτι με διάθεση να διασκεδάσουν.
Έτσι, οι γονείς μπορούν να μετατρέψουν σε παιχνίδι τις δραστηριότητες που είναι για τους ίδιους/τις ίδιες απολαυστικές ή και ρουτίνα: μαγείρεμα, μαστορέματα, διάβασμα, ψώνια, ένας καφές, γυμναστική, μουσική και γενικά ό,τι όντως αρέσει στον καθένα/την καθεμία. Ένα παιχνίδι ρόλων – που πολύ αγαπούν τα παιδιά – μπορεί να γίνει με τα πιο απλά υλικά που ήδη υπάρχουν στο σπίτι και με τους πλέον καθημερινούς διαλόγους.
Δηλαδή, το παιχνίδι με τα παιδιά δεν απαιτεί από τους γονείς να γίνονται φοβεροί παραμυθάδες, χειροτέχνες, σκηνοθέτες και αεικίνητοι αθλητές με ανεξάντλητη φαντασία· προϋποθέτει μόνο να είναι παρόντες/ούσες και με παιγνιώδη διάθεση.
Πότε χαλάει το παιχνίδι; Όταν μπαίνουν στη μέση η επίκριση, ο έλεγχος για γνώσεις και δεξιότητες, ο διδακτισμός: π.χ. «το κάστρο που έφτιαξες μπατάρει, πρέπει να το κάνεις αλλιώς, κοίτα εδώ» ή «για μοίρασε τα Χ κοχύλια που μαζέψαμε δια τα μέλη της οικογένειάς μας» κ.ο.κ.
Βάλια Μαστοροδήμου
Ψυχολόγος MSc
Συμβουλευτική & Ψυχοθεραπεία ενηλίκων, παιδιών, εφήβων, οικογένειας
Facebook page: https://www.facebook.com/ValiaEnDynamei
