“Όσοι υποστηρίζουμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο, τις τεράστιες ευθύνες του πολιτικού συστήματος αλλά και τις δικές μας, για τη χρεοκοπία της οικονομίας και τη συνεπαγόμενη διάλυση της κοινωνικής συνοχής. (απόσπασμα από την ανοιχτή επιστολή του εκπαιδευτικού Γιάννη Πανανά. (2ο Λύκειο Παλλήνης) προς τους συναδέλφους του.
Συνάδελφοι Εκπαιδευτικοί,
Όσοι υποστηρίζουμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο, τις τεράστιες ευθύνες του πολιτικού συστήματος αλλά και τις δικές μας, για τη χρεοκοπία της οικονομίας και τη συνεπαγόμενη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
Όλοι μας, λίγο ή πολύ, στηρίξαμε ή ανεχθήκαμε πολιτικές και πρακτικές ασύμβατες με τις αρχές της ισονομίας, της αξιοκρατίας, της αλληλεγγύης, της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Χωρίς αυτές τις αρχές, καμία κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει στο διεθνές περιβάλλον.
Οι πολιτικές με όρους πελατειακούς των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και εν μέρει του ΣΥΡΙΖΑ και δογματικού κρατισμού των ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησαν ένα δημόσιο τομέα σοβιετικού τύπου και κρατικοδίαιτη οικονομία.
Οι κομματικές ηγεσίες δεν κατάλαβαν ή δεν ήθελαν να καταλάβουν τα αίτια και την εξέλιξη της κρίσης. Το ΠΑΣΟΚ αγωνιζόταν για να προστατεύσει τους πελατειακούς του μηχανισμούς, η ΝΔ εξαπατούσε τον κόσμο, υποστηρίζοντας την πολιτική της επαναδιαπραγμάτευσης και τα ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ προπαγάνδιζαν τη λύση του εθνικού νομίσματος, δηλαδή της πλήρους καταστροφής.
Η δικαιολογία ότι η κερδοσκοπία των αγορών και των ισχυρών οικονομιών κατά της χώρας επιτάχυνε τις διαδικασίες της κρίσης, είναι πέραν όλων των άλλων και αφελής.
Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η κερδοσκοπία είναι ο βασικός νόμος της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Και εμείς αν μπορούσαμε, τα ίδια θα κάναμε. Άλλωστε, έχουμε ζωντανό εσωτερικό παράδειγμα. Η οικονομία μας κερδοσκόπησε αισχρά και δυστυχώς εξακολουθεί να το κάνει, απέναντι στους οικονομικούς μετανάστες την τελευταία εικοσαετία.
Η ουσία είναι εμείς τι κάναμε για να μειώσουμε τα ελλείμματα και τα χρέη.
Το πολιτικό σύστημα μπορούσε να κάνει πολλά και με δίκαιο τρόπο. Αλλά δεν ήθελε.
Η κοινωνία ζαλισμένη από τις απολύσεις, τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, τις έκτακτες εισφορές, την υπερφορολόγηση και τον αναίσχυντο λαϊκισμό των κομμάτων και των ΜΜΕ, σιγόβραζε έτοιμη να εκραγεί. Στήθηκε το ιδανικό σκηνικό για την παύση πληρωμών και την κατάρρευση.
Οι προεκρηκτικές καταστάσεις της 28 Οκτώβρη τρομοκράτησαν το πολιτικό σύστημα. Το άλμα στο χάος με την πρόταση του δημοψηφίσματος και τα γεγονότα που ακολούθησαν, γελοιοποίησαν όλους τους πρωταγωνιστές του πολιτικού παραλογισμού.
Η αναγκαστική συνεργασία με την κυβέρνηση Παπαδήμου μένει να αποδειχθεί αν θα ανακόψει την πορεία προς τον γκρεμό. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση των υμνητών του φασισμού δείχνει την κατάντια των κομμάτων εξουσίας.
Προσβάλλει κάθε έννοια δημοκρατίας που έχει απομείνει σε αυτό τον τόπο. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι οι κυρίαρχες οικονομικά δυνάμεις στόχευαν και στοχεύουν στην οικονομική υποδούλωση των μη ανταγωνιστικών χωρών του νότου, με πρώτη στη σειρά τη χώρα μας.
Τα κόμματα εξουσίας και η οικονομική ελίτ, όχι μόνο δεν οργάνωσαν την άμυνα της οικονομίας αλλά συνέβαλαν στη συρρίκνωση της παραγωγικής της βάσης. Εδώ που φτάσαμε, η έξοδος από το ευρώ, για μια μη ανταγωνιστική οικονομία όπως είναι η δική μας, είναι αυτοκτονία.
Ο μόνος δρόμος που μένει είναι η ανασυγκρότηση κρατικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών, στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Το αν υποδουλωθούμε ή όχι, εξαρτάται κυρίως από εμάς.
Ο διαφαινόμενος συνασπισμός των χωρών του νότου και της Γαλλίας, θα αναγκάσει τη Γερμανία ή να υποχωρήσει ή να εγκαταλείψει το ευρώ. Δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ να τροφοδοτούνται τα πλεονάσματα της Γερμανίας, από τα ελλείμματα των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.
Στο συνδικαλιστικό τομέα, τόσα χρόνια οι κομματικές παρατάξεις μας εξαπατούσαν, λέγοντας ότι αγωνίζονται για τη βελτίωση της θέσης των εκπαιδευτικών, αλλά στην πραγματικότητα αγωνίζονταν για τα συμφέροντα τα δικά τους και των κομμάτων τους. Τα αποτελέσματα αυτών των αγώνων τα πληρώνουμε όλοι.
Οι κομματικοί συνδικαλιστές θεωρούσαν ηθικό, υπάλληλοι στοιχειώδους εκπαίδευσης σε άλλους τομείς το δημοσίου και στις ΔΕΚΟ, να έχουν διπλάσιες αποδοχές από τους εκπαιδευτικούς. Η συμμετοχή στις απεργίες-κινητοποιήσεις, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους πραγματικούς στόχους των κομμάτων και των παρατάξεών τους, είναι ανοησία.
Για εμάς που πιστεύουμε στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, οι στόχοι του συνδικαλισμού αυτή την περίοδο πρέπει να είναι: να πληρώσουν τα διεφθαρμένα και ευνοημένα τμήματα της κοινωνίας , να ανασυγκροτηθεί η χώρα, με βάση τις ευρωπαϊκές δομές και να δημιουργηθεί ένας ισχυρός μηχανισμός προστασίας των αδύναμων στρωμάτων, που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχιας.
Να αγωνιστούμε για τους στόχους αυτούς με τις προϋποθέσεις να λαμβάνονται οι αποφάσεις με δημοκρατικές διαδικασίες και να τηρούνται αποστάσεις από τους πολιτικούς εμπόρους των αγώνων μας.
Συναδελφοι /σσες
Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εγκαταλείψουμε τον κομματικό συνδικαλισμό και να εμπιστευθούμε τον ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΠΟ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ.
Στο ψηφοδέλτιο των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ κανένας υποψήφιος δεν μπορεί να είναι μέλος κόμματος.
Να αγωνιστούμε για μια δημόσια εκπαίδευση με ευρωπαϊκή προοπτική.
Να εκσυγχρονιστούν τα αναλυτικά προγράμματα και οι μέθοδοι διδασκαλίας, να καθιερωθούν συντονιστές στα σχολεία και να εφαρμοστεί η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών με διαφανή και αξιοκρατικά κριτήρια.
Να απομακρυνθούμε από τις παρατάξεις ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, γιατί αποτελούν τους βασικούς μηχανισμούς του πελατειακού κράτους.
Έχουν την κύρια ευθύνη για τις ανατροπές που βιώνουμε.
Είναι κωμικό, οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ να ταυτίζονται τόσα χρόνια με τις κομματικές επιλογές και να διαχωρίζουν τώρα τη θέση τους για να διασωθούν.
Να απορρίψουμε τις ιδέες του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτισμικού απομονωτισμού.
Οι δογματικές πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και οι παρατάξεις τους, εκμεταλλευόμενες τη δικαιολογημένη οργή του κόσμου, προσπαθούν να στρέψουν τη χώρα εκτός ευρωζώνης.
Προτιμούν την εξαθλίωσή μας για να αυξήσουν τα εκλογικά ποσοστά τους.
Για την αποκατάσταση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στο συνδικαλισμό, πρέπει οι αποφάσεις να λαμβάνονται στα σχολεία από όλους τους καθηγητές-τριες.
Στις γενικές συνελεύσεις να συζητούνται οι προτάσεις από τους ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ των καθηγητών και των ΕΛΜΕ-ΟΛΜΕ και να εισηγούνται τις τελικές προτάσεις για ψηφοφορία, στους ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ.
Να απαιτήσουμε να καταργηθούν τα προνόμια των συνδικαλιστών.
Να μην απαλλάσσονται από τα διδακτικά τους καθήκοντα οι αιρετοί και οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ.
Στα τριτοβάθμια όργανα, οι συνδικαλιστές να πληρώνονται από το σωματείο και όχι από το Δημόσιο.
