Η στρατηγική ως έννοια είναι επιφορτισμένη με πολλά νοήματα. Απλοποιώντας την θα μπορούσαμε να πούμε, πως στρατηγική είναι ο σχεδιασμός πραγμάτωσης ενός οράματος. Μιλώντας αυτοδιοικητικά, η στρατηγική ανάγεται στο επίπεδο διαμόρφωσης πολλών πολιτικών, οι οποίες μέσα σε τρία χρόνια θα φέρουν ορατά αποτελέσματα· θα αρχίσουν, δηλαδή, να κάνουν το όραμα, πράξη.
Το όραμα του νέου δημάρχου Παιανίας και των συνεργατών του είναι ο θεσμικός εκσυγχρονισμός και οικονομικός εξορθολογισμός του Δήμου Παιανίας, ενεργοποιώντας, έτσι, μια σειρά αναπτυξιακών πρωτοβουλιών σε υποδομές και δράσεις ανάπτυξης του πολιτισμικού υποβάθρου της πόλης.
Η οικοδόμηση βάσεων απαιτεί χρόνο και χρήμα. Ιδίως εάν η υποδομή δεν προϋπάρχει. Συνυπολογίζοντας τις δυσκολίες που έχει φέρει ο νόμος της αυτοδιοίκησης “Κλεισθένης” με την απλή αναλογική και των δυσμενών συγκυριών που έχει εισέλθει όλη η Ελλάδα (μεταναστευτικό, επέλαση του ιού Covid-19), θα μπορούσε κάποιος να πει, πως οι απαιτήσεις του κόσμου έχουν “παγώσει”, δίνοντας περισσότερο χρόνο στις νέες διοικήσεις.
Παρόλα αυτά, οι προσδοκίες για καθολική μεταμόρφωση και αναβάθμιση της πόλης δεν μπορούν να περιμένουν. Μπαίνοντας στη θέση των πολιτών, καταλαβαίνουμε το γιατί. Διότι, δεν αντέχουν να βλέπουν την πόλη ουραγό, πίσω από το τρένο του 21ου αιώνα και όχι πάνω σε αυτό.
Γι’ αυτό, παρά τις συγκυρίες και με αντίπαλο το χρόνο, κάθε διοίκηση πρέπει να συμμαχήσει ξανά με τη βασική πηγή της εξουσίας της, τους πολίτες.
Ενάντια στην προπαγάνδα και τις συγκυριακές δυσκολίες, η διοίκηση του Ισίδωρου Μάδη κάνει τα πρώτα σημαντικά βήματα.
Ο εκσυγχρονισμός της εργασίας με το σχεδιασμό οργανογράμματος, η αναβάθμιση του ρόλου του γραφείου δημάρχου με νέα λειτουργία, ανοικτό προς τον κόσμο, εξωστρεφές, η 24ωρη ενημέρωση από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ημερίδες, η εφαρμογή τηλε-εργασίας, η συμμετοχή σε παγκόσμιες διοργανώσεις (Βρυξέλλες, ΗΠΑ, κτλ.), οι εθελοντικές δράσεις, το πλάνο προστασίας και φύλαξης αδέσποτων, το στρατηγικό πλάνο ανάπτυξης και προστασίας περιβάλλοντος (προστασία του όρους Υμηττού), το νέο γραφείο αγροτικής ανάπτυξης, οι πρώτες προσπάθειες βελτίωσης-ανάπτυξης των υποδομών (ασφαλτοστρώσεις, νέο σχέδιο “Βόρειας Γειτονιάς”) και η κατάρτιση ενός ρεαλιστικού και μακρόπνοου επιχειρησιακού πλάνου εντός του νέου προϋπολογισμού, είναι μερικά από τα πεπραγμένα της νέας διοίκησης.
Μάλιστα, ο νέος προϋπολογισμός εγκαινιάζει μια εποχή ρεαλιστικής απεικόνισης των οικονομικών του Δήμου, με πραγματικά νούμερα και κωδικούς που θα επιτρέψουν την περαιτέρω ανάπτυξη της πόλης.
Η βασική επιτυχία του προϋπολογισμού είναι πώς πέραν του οικονομικού εξορθολογισμού, εξασφαλίζονται ίδιοι πόροι (χωρίς δηλαδή να περιμένει ο δήμος κάποια άλλη πηγή χρηματοδότησης) που φτάνουν σχεδόν το 1.000.000€ για βελτίωση της καθημερινότητας και των υποδομών.
Η στρατηγική του προϋπολογισμού ακολουθεί τη βασική έννοια της κοινωνικής ανταποδοτικότητας. Με μία μικρή αύξηση από 0,85€ σε 1,06€ στα δημοτικά τέλη των κατοικιών και μια αντίστοιχη των επαγγελματικών χώρων, ο δήμος θεραπεύει μια χρόνια “τρύπα” στις εισροές εσόδων από τέλη και εισφορές που μεταξύ των ετών 2016-2019 άγγιξε το 1.900.000€, σύμφωνα με την έκθεση της Οικονομικής υπηρεσίας του Δήμου και τη σύμφωνη γνώμη του Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ.
Για να απλοποιήσουμε τα οικονομικά, αρκεί να αναφέρουμε, ότι η αύξηση αυτή, για ένα σπίτι 100 τ.μ. δεν ξεπερνά το 1,75€ το μήνα!
Η μεταφορά των λίγων αυτών χρημάτων από την τσέπη μας δεν θα μας φανεί ως τίποτα παραπάνω απ’ ότι να αγοράζαμε ένα καφέ σε πλαστικό, ή ένα σνακ από κάποιο μαγαζί με ψιλικά. Φυσικά, στο σχέδιο, υπάρχει η οφειλόμενη από την πολιτεία κοινωνική μέριμνα για τους αδυνάτους.
Η αύξηση γενικότερα προκαλεί αναστάτωση στα αυτιά των Ελλήνων, αφού είναι συνυφασμένη με τις σκληρές αυξήσεις φόρων που ζήσαμε τα τελευταία 10 χρόνια.
Εκεί βασίζεται ο κιτρινισμός της πληροφορίας. Η μέθοδος της παραπληροφόρησης κρατά το γεγονός της αύξησης, προσθέτοντας λέξεις με έντονο συναισθηματικό φορτίο, κάνοντας πολιτική “καφενείου”, ή αλλιώς, λαϊκίζοντας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα δύο, τρία, πέντε, δέκα ευρώ θα γυρίσουν πίσω σε εμάς. Θα γίνουν θρανία, πράσινο, πίσσα, πεζοδρόμια, κτλ.. Η προπαγάνδα έχει σκοπό την επιλεκτική προσέγγιση ενός θέματος. Κι όταν το νοικοκύρεμα του σπιτιού μας “κιτρινίζεται”, τότε οι ευθύνες που φέρουν αυτοί που το κάνουν είναι βαρύτατες (ηθικές, πολιτικές, κοινωνικές).
Η “ξεχασμένη” Παιανία τοποθετείται εκ νέου στο προσκήνιο και αυτό ίσως τρομοκρατεί τους καταστροφολόγους. Μόνο εάν στηριχθεί στα δικά της πόδια, θα μπορέσει να κάνει βήματα ανάπτυξης, να την επιλέξει κόσμος έξω από αυτήν για να επενδύσει, αλλά και να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των όσων επένδυσαν το βιος τους εδώ.
Χρειάζεται θάρρος για να οικοδομήσεις σταθερά θεμέλια και να χτίσεις πάνω σε αυτά. Θάρρος και όρεξη.
Τον πρώτο χρόνο, συμμαζεύεις, το δεύτερο σχεδιάζεις για να μπορέσεις τον τρίτο να κάνεις το όραμα, πράξη. Η εκλογή και μόνο του Ισίδωρου Μάδη στη θέση του δημάρχου έχει τη δική της ιστορικο-πολιτική σημασία, καταδεικνύοντας την επιθυμία για αλλαγή της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοτών. Το “ανήσυχο” πνεύμα του και η γνώση της τέχνης της πολιτικής είναι καλοί οιωνοί.
Κλείνω, με μια αυστηρά προσωπική και υποκειμενική φράση που συνηθίζω να λέω (πιο πολύ για να την ακούω και εγώ ο ίδιος)· για να κόψεις πρώτος την κορδέλα στον αγώνα, δεν πρέπει να σταματάς να ρίχνεις πέτρες σε κάθε “σκυλί” που γαβγίζει στο διάβα σου.
*Ο Θανάσης Μιχαλόπουλος είναι Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος με ειδίκευση στις Διεθνείς Σχέσεις. Από τον Ιανουάριο του 2020 κατέχει θέση άμισθου Ειδικού Συνεργάτη του Δημάρχου Παιανίας σε θέματα Παιδείας, Δια βίου μάθησης και Πολιτισμού.
