Μια εμβληματική μορφή της παραδοσιακής, «παλιάς», Παλλήνης (Χαρβάτι), ο Θρασύβουλος Περιστέρης, -στην τοπική κοινωνία γνωστός ως Θράσος- έφυγε χθες απόγευμα από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών, υποκύπτοντας στα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τους τελευταίους μήνες.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Παρασκευή, 7 Αυγούστου 2020 ώρα 16:30 από τον Ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνα Παλλήνης.
Η αποδημία του Θράσου, σε συνέχεια αρκετών άλλων «ντόπιων Χαρβατιωτών» που έφυγαν από τη ζωή στα λίγα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα, πέρυσι τέτοια εποχή, του συγγραφέα Γιάννη Οικονόμου, σηματοδοτεί την αποχώρηση μιας γενιάς που έζησε στα δύσκολα χρόνια της Παλλήνης κυρίως στην εποχή που ήταν Κοινότητα, παρ΄ότι για πολλούς από τους σύγχρονους κατοίκους της, στα χρόνια εκείνα η περιοχή ήταν μια όαση φυσικού πλούτου και συνάμα ένα απέραντο πατητήρι παραγωγής καλού μούστου.
Ο Θράσος ήταν ένα «ζωντανό» κύτταρο της τοπικής κοινωνίας με ιδιαίτερες ευαισθησίες. Οι καθημερινοί του περίπατοι στην καρδιά της πόλης, αντιστοιχούσαν σε «χίλιες καλημέρες», στον κάθε ένα που «έπεφτε» επάνω του είχε κάτι να πει, του άρεσε να πειράζει τον συνομιλητή του με ευρηματικά χωρατά και στο τέλος, το διασκέδαζε περισσότερο ο ίδιος με το βροντώδες, καλοκάγαθο εκείνο γέλιο του που συνήθως έβγαζε τους καταστηματάρχες στο πεζοδρόμιο για να δουν τι συμβαίνει…!
Δεν του άρεσε να διαφωνείς μαζί του, ήταν πεισματάρης στα επιχειρήματα του και όταν διαπίστωνε ότι ο συνομιλητής του στεναχωριόταν, το φιλικό του χτύπημα στην πλάτη επανάφερε τα χαμόγελα.
Παροιμιώδεις και αλησμόνητες οι «φωνακλάδικες» συζητήσεις στο καφενείο του Μπεσύρη -εκεί που σήμερα στεγάζεται ο «Βενέτης» – μεταξύ του Θράσου, των αδελφών Μπεσύρη και πολλών άλλων της “παλιάς παρέας” και βοηθούντος του ρέοντος …οινοπνεύματος, κυβερνήσεις «έπεφταν», Δήμαρχοι «εκλέγονταν» ή «αποκηρύσσονταν» από το «δικαστήριο» του καφενείου, έργα «σχεδιάζονταν», «προβλέψεις» γίνονταν, ήταν κατά μία έννοια «η μικρή Βουλή της Παλλήνης».
Φανατικός φίλος του ποδοσφαίρου ο Θράσος και αθεράπευτα πιστός οπαδός του Παλληνιακού και του Παναθηναϊκού, ζούσε με ένταση τους αγώνες τους και στα ατυχή αγωνιστικά αποτελέσματα τους, εύρισκε καταφύγιο ηρεμίας στο σπίτι του, κοντά στην οικογένειά του.
Λάτρευε τις δύο κόρες του, τα εγγόνια του, εσχάτως ήρθαν στη ζωή και τα δισέγγονα του, η αδυναμία όμως της ζωής του, ήταν η σύζυγος του, η Άννα, την οποία, στις κουβέντες με τους φίλους του, την αποκαλούσε, «η ηρωϊδα που διαβάζει τη σκέψη μου πριν βγει απ’ τη φωνή μου»!
Αυτός ήταν ο Θράσος Περιστέρης κι έτσι θα τον θυμάται η τοπική κοινωνία.
Καλό κατευόδιο να έχει, θα μας λείπει!
