Η ηλεκτροδότηση στις οικιστικές κοινότητες των Μεσογείων Αττικής είναι μια πονεμένη ιστορία! Ξεκινάει υπό δυσμενείς συνθήκες λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση της χώρας μας και συνεχίζεται μέχρι και τώρα υπό άλλες βέβαια συνθήκες και με υψηλό κόστος, αντίστοιχο μιας μηνιαίας μίσθωσης διαμερίσματος 60 τ.μ!
Ξεφυλλίζοντας λοιπόν τις σελίδες εξέλιξης της ηλεκτροδότησης στα Μεσόγεια Αττικής οι προκύπτουσες διαπιστώσεις παρουσιάζουν (για τον σημερινό παρατηρητή) εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Στη δεκαετία του 1930 το αποκλειστικό δικαίωμα παραγωγής, μεταφοράς και διανομής του ηλεκτρικού ρεύματος σε Αθήνα και Πειραιά για 60 χρόνια το είχε η αγγλική εταιρεία Πάουερ. Η δράση της ήταν ανεξέλεγκτη αφού καθόριζε όπως ήθελε την τιμή του ρεύματος διαμορφώνοντας αυθαίρετα τις συμβάσεις παροχής και προκαλώντας έτσι τις έντονες αντιδράσεις σε μια κοινωνία που η φτώχεια και οι στερήσεις την χαρακτήριζαν σε ποσοστό 70%.
Στους διαμαρτυρόμενους για την τιμολογιακή πολιτική της αγγλικής εταιρείας ήταν και οι Δήμοι και οι Κοινότητες της Αττικής και σε κάθε ευκαιρία, Δήμαρχοι και Κοινοτάρχες αναδείκνυαν το πρόβλημα ζητώντας την παρέμβαση της πολιτείας.
Το 1956, η κυβέρνηση Κων/νου Καραμανλή ζητούσε την υπομονή όλων μέχρι η ΔΕΗ να επεκτείνει το δίκτυο της και μπορέσει να διαμορφώσει μια τιμολογιακή πολιτική που να ανταποκρίνεται στις αντοχές και δυνατότητες των αυτοδιοικητικών κοινοτήτων αλλά και των πολιτών.
Παρόλες όμως τις υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης οι αντιδράσεις διευρύνονταν με αποκορύφωμα την επεισοδιακή συνεδρίαση του «Πανελλήνιου Συνεδρίου της Κεντρικής Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων» στην Αθήνα, τον Οκτώβριο 1956 στην οποία πρωταγωνιστική παρουσία είχαν ο Κοινοτάρχης Παλλήνης, Ιωάννης Καραμπίνης (1949 -1967) ο Δήμαρχος Λεβαδείας, Λουκάς Νίκαινας (1955-1964) και ο Δήμαρχος Βύρωνος, Άγγελος Κωνσταντιλλιέρης (1951-1958)
Ακολουθεί απόσπασμα του δημοσιεύματος στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ/9 Οκτωβρίου 1956 (διατηρείται η ορθογραφία και η σύνταξη του κειμένου) με αναφορά στις εργασίες του «Πανελλήνιου Συνεδρίου της Κεντρικής Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων» και ειδικότερα στις παρεμβάσεις των τριών παραπάνω αυτοδιοικητικών.
Ο Πρόεδρος της Κοινότητος Παλλήνης κ. Ιωάννης Καραμπίνης, ομιλών επί της τιμής του ρεύματος εις τα Μεσόγεια Αττικής, είπεν ότι «εις απόστασιν 14 χλμ. από της Ομόνοιας, το ρεύμα διατιμάται υπό της Πάουερ εις τέσσαρας δραχμάς κατά κιλοβάτ.» Εζήτησεν, δε, όπως μέχρι της επεκτάσεως του δικτύου της ΔΕΗ εις την ως άνω περιοχήν, η τελευταία καλύπτει την διαφοράν τιμής του ρεύματος.»
Ο Πρόεδρος του Συνεδρίου και Δήμαρχος Αθηναίων, Παυσανίας Κατσώτας (1954-59) ομιλών επ΄αυτού είπεν ότι «θα ζητηθή να ισχύση η αυτή τιμή ρεύματος εις όλον το λεκανοπέδιον της Αττικής, της διαφοράς καλυπτομένης υπό της ΔΕΗ» προσθέτοντας ότι «θα θέση υπ΄όψιν του πρωθυπουργού κ. Καραμανλή την οικτράν οικονομικήν κατάστασιν των Δήμων και Κοινοτήτων» διεκδικώντας «την άμεση λήψη μέτρων δια την οικονομικήν αυτών ανόρθωσιν»
Ο Δήμαρχος Λεβαδείας κ. Νίκαινας αναφερόμενος εις την απαίτησιν της ΔΕΗ όπως οι Δήμοι καταβάλλουν τρεις δραχμάς ανά λαμπτήραν δημοτικού φωτισμού, ετόνισεν ότι «οι Δήμοι διέρχονται κρίσιν και δεν δύνανται να ανταποκριθούν εις την απαίτησιν.»
Ακολούθως το Συνέδριον ήρχισε την συζήτησιν επί του θέματος των ενδεικνυομένων συνταγματικών μεταρρυθμίσεων εις τας κειμένας περί των Οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως διατάξεις.
Ο εισηγητής του θέματος ο Δήμαρχος Βύρωνος κ. Άγγελος Κωνσταντιλλιέρης ετόνισεν ότι
«εις την Ελλάδα δεν υφίσταται ούτε υποτυπώδης αυτοδιοίκησις, η δε υπάρχουσα μόνον ως παρωδία δύναται να χαρακτηρισθή λόγω των συχνών παρεμβάσεων της Διοικήσεως.(1)»
(1) Από τότε και μέχρι σήμερα και σε σχέση με την συγκεκριμένη επισήμανση του τότε Δημάρχου Δήμου Βύρωνα, τίποτε δεν άλλαξε. Διαχρονικό το πρόβλημα και μάλλον άλυτο!
