Για δεύτερη φορά σε διάστημα 10 ετών, το ιερό λείψανο του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ θα εκτεθεί εκ νέου σε προσκύνηση στον ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνα Παλλήνης.Συγκεκριμένα, θα τιμηθεί η μνήμη του, την Τρίτη, 1 Ιανουαρίου 2019 στις 18:00 κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας του Εσπερινού και την Τετάρτη, 2 Ιανουαρίου 2019 κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.
Κατά τη διάρκεια των Ακολουθιών το λείψανο του Αγίου θα εκτίθεται σε προσκύνηση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη μεταφορά του ιερού λειψάνου του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ από τη Ρωσία στην Παλλήνη, έγινε στις 3 Οκτωβρίου 2008 με υποδοχή εθιμοτυπίας αρχηγού κράτους και συνοδεύονταν από 45μελή Ρωσική αποστολή.
Στην υποδοχή του λειψάνου, είχαν παραστεί Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας, εκπρόσωποι των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, όλων των Ιερέων της Ανατολικής Αττικής, κλιμακίου Υπουργών της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, Πρέσβεων, σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο Παλλήνης με επικεφαλής τον τότε Δήμαρχο Σπύρο Κωνσταντά και μεγάλο πλήθος πιστών που από νωρίς είχε κατακλύσει τα δύο πεζοδρόμια της λεωφ. Μαραθώνος ραίνοντας την κάρα με άνθη.
Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο που έγινε παραμονές της τότε άφιξης της ρωσικής αποστολής, “τα Άγια Λείψανα του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ αποτελούν το μεγαλύτερο κειμήλιο της Ρωσικής εκκλησιαστικής παραδόσεως και είναι η πρώτη φορά που μεταφέρονται εκτός Ρωσίας και για το λόγο αυτό απαιτήθηκε ειδική Πατριαρχική ευλογία.”
Σύντομο ιστορικό του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ όπως είναι καταγεγραμμένο στο Αγιολόγιο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας
Ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ γεννήθηκε στην πόλη Κουρσκ της Ρωσίας στις 19 Ιουλίου 1759.
Το πρώτο του όνομα ήταν Πρόχορος. Σε ηλικία τριών ετών έχασε τον πατέρα του και η μητέρα του του μετέδωσε τη χριστιανική ευσέβεια.
Σε ηλικία 10 ετών μελετούσε τις Θείες Γραφές. Υπέφερε από επικίνδυνη αρρώστια, που θαυματουργικά θεραπεύτηκε από την Παναγία, την οποία αποκαλούσε «Χαράν τής χαράς ημών».
Δεκαεφτά ετών εγκατέλειψε την κοσμική ζωή και πήγε σε μια μονή στην έρημο του Σαρώφ. Στο 27ο έτος της ηλικίας του, στις 18 Αυγούστου 1786, χειροτονήθηκε μοναχός με το όνομα Σεραφείμ.
Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το κοινόβιο και άρχισε αυστηρή ασκητική ζωή βαθιά στην έρημο του Σαρώφ. Για τους αγώνες του και τη ζωή του λέγεται ότι αξιώθηκε από τον Θεό να έχει το χάρισμα της διορατικότητας και της θαυματουργίας.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, η απέραντη αγάπη που έτρεφε για τους ανθρώπους, καθώς επίσης και η χωρίς όρια ταπεινοφροσύνη του. Πλούσιοι και φτωχοί, διάσημοι και άσημοι συγκεντρώνονταν καθημερινά στο κελί του για να λάβουν την ευλογία του και την πνευματική του καθοδήγηση για τη ζωή τους. Τους δεχόταν όλους με αγάπη και όταν έβλεπε τα πρόσωπά τους αναφωνούσε: «Χαρά μου!»
Εξομολογούσε πολλούς, θεράπευε ασθενείς, ενώ σε άλλους έδινε να ασπαστούν το σταυρό που είχε κρεμασμένο στο στήθος του ή την εικόνα που είχε στο τραπέζι του κελιού του.
Βρέθηκε νεκρός στο κελί του, γονατισμένος με σταυρωμένα τα χέρια σε στάση προσευχής και με προσηλωμένα τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου το 1833, σε ηλικία 74 ετών.
