Την κατάργηση της προσωποκράτησης για οφειλές στο Δημόσιο των οικονομικά αδύναμων, αλλά και τη μείωση του χρόνου εκδίκασης των πολιτικών υποθέσεων και την έκδοση απόφασης εντός οκτώ μηνών, δηλαδή στο ένα τρίτο του χρόνου που απαιτείται σήμερα, προβλέπουν οι εκ βάθρων αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίες περιλαμβάνονται σε νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που θα κατατεθεί άμεσα στη Βουλή.
Στο νομοσχέδιο προβλέπεται ότι καταργούνται οι δίκες στο ακροατήριο και η διαδικασία θα γίνεται εγγράφως, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων που ο δικαστής θα κρίνει ότι απαιτείται εξέταση μαρτύρων. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, πάντως, θα εξετάζεται ένας μάρτυρας από κάθε πλευρά.
Βάσει του νομοσχεδίου, για τις αστικές διαφορές καταργούνται τα ενδιάμεσα στάδια και παραμένουν μόνο δύο, αυτά που αφορούν την κατάθεση της αγωγής και την έκδοση της απόφασης.
Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, μόλις θα κατατίθεται η αγωγή για οποιαδήποτε αστική ή εμπορική διαφορά, οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν συνολικά περίπου 130 ημέρες για να καταθέσουν όλα τους τα έγγραφα, να αντικρούσουν αυτά που υποστηρίζει ο αντίδικός τους και να προσκομίσουν ό,τι νομίζουν πως θα συμβάλει στη διεκδίκησή τους για παροχή έννομης προστασίας.
Σε καμία περίπτωση δεν θα γίνεται ακροαματική διαδικασία. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις και αν ο δικαστής που θα χρεώνεται την υπόθεση κρίνει ότι απαιτείται η εξέταση και κάποιου μάρτυρα, θα τον καλεί σε ορισμένη ημέρα και χώρο για να τον εξετάσει.
Μόλις ο φάκελος της υπόθεσης συμπληρωθεί από τους διαδίκους, ο δικαστής θα μελετά το υλικό που έχουν προσκομίσει και θα εκδίδει την απόφασή του.
Στο στάδιο της αναγκαστικής εκτέλεσης, επί της ουσίας καταργείται η προσωποκράτηση για ιδιωτικές διαφορές σε περίπτωση αδυναμίας καταβολής των οφειλομένων.
Την αδυναμία ή μη του οφειλέτη θα κρίνει το δικαστήριο προστατεύοντας τους οικονομικά αδυνάμους από τη φυλάκιση.
Με τη σχετική διάταξη καταργείται η προσωποκράτηση για αστικά και εμπορικά χρέη για όσους αποδεδειγμένα αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Το μέτρο παραμένει σε ισχύ μόνο για εκείνους που, ενώ διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα ικανοποίησης του αντιδίκου τους, δεν το κάνουν εσκεμμένα, αποκρύπτοντας τα οικονομικά μέσα τους ή αρνούνται να συμμορφωθούν με δικαστικές αποφάσεις.
