Θλίψη & απογοήτευση! Ακυρώθηκε το Προεδρικό Διάταγμα προστασίας του Υμηττού!

(Η 1η σελίδα του ΝΕΟΛΟΓΟΥ τον Ιούλιο 2008 με αναφορά στην “αιφνιδιαστική” πυρκαγιά που αποτέφρωσε μεγάλες εκτάσεις του Υμηττού)

Ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη για την τύχη του Υμηττού προδιαγράφει η χθεσινή απόφαση του Ευρωδικαστηρίου με την οποία ακυρώνεται το Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία του Υμηττού.

Η προσφυγή έγινε από τους επτά Δήμους, Παιανίας-Γλυκών Νερών, Κρωπίας, Ελληνικού-Αργυρούπολης, Παπάγου-Χολαργού, Ηλιούπολης, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης και Γλυφάδας με κεντρικό σκεπτικό την άρση των πολεοδομικών περιορισμών στον Υμηττό προβάλλοντας –και εδώ είναι το οξύμωρο στην όλη υπόθεση- την … έλλειψη Μελέτης Περιβαλλοντικής Επιπτώσεων, με απλά λόγια, διεκδικώντας την περιβαλλοντική προστασία του Υμηττού!

Στην πραγματικότητα, οι επτά Δήμοι, επιδίωκαν την ακύρωση των αυστηρότερων όρων προστασίας του Υμηττού, “ως υποβαθμίζοντες την περιουσία των πολιτών” και για να “τεκμηριώσουν” τον ισχυρισμό τους, χρησιμοποίησαν ως κεντρικό νομικό επιχείρημα … την έλλειψη Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων! (O tempora o mores, Ω καιροί, Ω ήθη.)

Σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωδικαστηρίου, το Προεδρικό Διάταγμα για τον Υμηττό, που θεσπίστηκε το 2011, έπρεπε να είχε συνοδευτεί από εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η οποία, πράγματι, παραλείφθηκε από τον νομοθέτη της εποχής για άγνωστο (;) λόγο.

Τι σηματοδοτεί αυτή απόφαση; Αποτρέπει την πιθανότητα θέσπισης νέου αυστηρότερου πλαισίου προστασίας του Υμηττού με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τύχη του Υμηττού.

Η ειρωνεία στην σοβαρή αυτή υπόθεση είναι ότι το Προεδρικό Διάταγμα του 2011 θεσπίστηκε για να θωρακίσει το Προεδρικό Διάταγμα του 1978 για τον Υμηττό με ζητούμενο, την αποτροπή των περαιτέρω καταπατήσεων, την διακοπή της αυθαίρετης δόμησης και την κατάργηση των συνεχών παραχωρήσεων δημοσίων εκτάσεων για κάθε είδους χρήσεις.

Υπενθυμίζεται ότι το Προεδρικό Διάταγμα του 2011, κατένειμε τον Υμηττό ο Υμηττός σε πέντε ζώνες, με τη σημαντικότερη (α’ ζώνη απόλυτης προστασίας) να καταλαμβάνει το 88,5% του όρους (αυξήθηκε η προστασία από τα 76.000 σε 93.000 στρέμματα, επί συνόλου 105.000 στρεμμάτων).

Στη ζώνη αυτή απαγορεύτηκε κάθε νέα δόμηση, καθώς η πρόβλεψη περί «αναψυκτηρίων» του παρελθόντος είχε αποδεδειγμένα οδηγήσει στην ανέγερση κατοικιών.

Το Προεδρικό Διάταγμα συνάντησε την εντονότατη αντίδραση των Δήμων που τα διοικητικά όρια τους εφάπτονται του Υμηττού, μάλιστα δε, οι κινητοποιήσεις τους είχαν ξεκινήσει από την εποχή που το ζήτημα απασχολούσε τον τότε Οργανισμό Αθήνας.

Ευθύνες όμως πιστώνονται και στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Λειτουργώντας ως Πόντιος Πιλάτος απέστειλε το 2014 στο Ευρωδικαστήριο σειρά προδικαστικών ερωτημάτων.

Έτσι, χθες, Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015, το Ευρωδικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του σύμφωνα με την οποία “κάθε πλαίσιο που επηρεάζει την εκτέλεση έργων και περιλαμβάνει χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις, όπως το Π.Δ. του Υμηττού, πρέπει να προχωρά σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, σύμφωνα με την Οδηγία 2001/42/ΕΚ.”

Η απόφαση δεν αφήνει πολλά περιθώρια στο ΣτΕ, το οποίο θα πρέπει να διατάξει την ακύρωση του διατάγματος (άρα την επαναφορά σε ισχύ του διατάγματος του 1978).

Περαιτέρω, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η απόφαση μπορεί να επηρεάσει και τα διατάγματα για την προστασία των περιοχών Natura (λ.χ., ανακήρυξη μιας περιοχής σε εθνικό πάρκο) καθώς και αυτά περιλαμβάνουν χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις.

Στην περίπτωση αυτή θα «τιναζόταν στον αέρα» το, έστω ημιτελές, σύστημα προστατευόμενων περιοχών.