Βαρύ το πένθος στην σχολική κοινότητα του 1ου Λυκείου Γέρακα.
Μαθητές και καθηγητές ξεπροβοδίζουν σήμερα, Δευτέρα, 6 Ιουνίου και ώρα 16.30 στο Κοιμητήριο Χαλανδρίου, την 16χρονη Αγγελική Π., (μαθήτρια Α΄Τάξης) στην τελευταία κατοικία της.
Η οδύνη για την πρόωρη απώλειά της είναι αποτυπωμένη στα πρόσωπα όλων και όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις που ένα παιδί φεύγει από τη ζωή, αναρίθμητα “γιατί” αναζητούν -μάταια- απάντηση.
Ακολουθεί ο αποχαιρετισμός της Αγγελικής από μαθητές, καθηγητές και τη διεύθυνση του Σχολείου με λόγια που συνέταξε η καθηγήτρια της, Άννα Αθανασάκη.
“Δε θέλουμε Αγγελική να σηκώσουμε σήμερα τα μάτια μας στον ουρανό· δε θέλουμε να δούμε το μαντιλάκι σου ν’ ανεμίζει αδειανό μακριά μας.
Ο πόνος για το άδικο μάς αποκαρδιώνει. Θέλουμε το γλυκό πρόσωπό σου κοντά μας, στη γη.
Μέσα στην τάξη, στην έδρα αντίκρυ, ανάμεσα στ’ άλλα παιδιά. Να σηκώνεις το χέρι, να διαβάζεις πρώτη την άσκηση· εκεί, στο πρώτο θρανίο· στη θέση που δε σε θέλησε η ζωή.
Άδικο Αγγελική…
Το μόνο, ωστόσο, αναγκαίο και δίκαιο, η μόνη παρηγοριά για την πρόωρη φυγή σου είναι στα σίγουρα ο ερχομός σου στον κόσμο. Ευτυχία –αλίμονο…- ζυμωμένη με αβάσταχτο πλέον πόνο για τους γονείς σου, τους φίλους, τους δασκάλους σου κι όσους σε γνώρισαν και σ’ αγάπησαν. Αγάπη οριστική για παρουσία φευγαλέα, σαν κάθε τί ονειρικό.
Οι άγγελοι πετούν Αγγελική… Το λέει τ’ όνομά σου… Το άστρο σου διέγραψε μια λαμπερή, μα οδυνηρά σύντομη τροχιά, αφήνοντας κάτι από την έφηβη λάμψη σου στο αφόρητο κενό της τωρινής απουσίας σου.
Καιρό τώρα στρέφαμε ανήσυχο βλέμμα στο βασανιστικά άδειο θρανίο σου. Σήμερα τα άμαθα στην οδύνη μάτια των συμμαθητών σου δακρύζουν για το παράλογο της απώλειάς σου.
Σου ’λεγα: μίλα πιο δυνατά Αγγελική!
Καν’ το Αγγελικούλα και τώρα… Να φτάνει ο τρυφερός ψίθυρος της φωνής σου στο Α4 πάντα, γιατί η θέση σου παραμένει ανάμεσά μας, εδώ, στις καρδιές των ανθρώπων που σ’ αγαπήσαμε.
Καλό σου ταξίδι…”
