Σοβαρής υπόστασης καταγγελία από την συγγενή των ευεργετών της πόλης, Μαρίας και Ιωάννη Πέτρου, κ. Μέλπω Πέτρου, γιατρό, πρώην Αντιδήμαρχο Παλλήνης σε σχέση με το ζήτημα που έχει προκαλέσει την αγανάκτηση και το θυμό της τοπικής κοινωνίας Παλλήνης: την κατάργηση του τάφου των δύο αειμνήστων ευεργετών και την καταστροφή του ταφικού γλυπτού ιδιαίτερης καλλιτεχνικής αξίας.
Από την έκθεση των πραγματικών περιστατικών αλλά και της όλης αφήγησης, της κ. Μ. Πέτρου, προκύπτει ότι ο Δήμαρχος κ. Α. Ζούτσος, παραπληροφόρησε το Δημοτικό Συμβούλιο Παλλήνης και κατ΄επέκταση την τοπική κοινωνία, με τον ισχυρισμό του, ότι «το 1996, η τότε Δημοτική Αρχή, (Σπύρου Κωνσταντά) κατάργησε τον τάφο του Ιωάννη και της Μαρίας Πέτρου.»
Με την αναληθή αυτή επίκληση, αποποιήθηκε κάθε ευθύνης του, τόσο για την απόφαση κατάργησης του τάφου το 2017 με εισηγητή της, τον πρόεδρο του Δ.Σ. κ. Κ. Σμέρο όσο και για την πεισματική επιλογή του, να μη δεχθεί την ανάκλησης της απαράδεκτης απόφασης του, στα δύο τελευταία Δημοτικά Συμβούλια.
Βέβαια, με βάση τον ισχυρισμό του κ. Α. Ζούτσου ότι η κατάργηση του τάφου συνέβη επί Σπ. Κωνσταντά, το 1996, καλείται να απαντήσει στο εύλογο ερώτημα, «ποιός τάφος καταργήθηκε το 2017» και γιατί επιμένει με πεισματικό και αλαζονικό τρόπο την κατασκευή μνημείου – οστεοφυλάκιου, προϋπολογισμού 20.000 € αφού -όπως ο ίδιος διατείνεται- «ο τάφος δεν υπάρχει από το 1996.»
Η κ. Μέλπω Πέτρου, στο κείμενο της εκθέτει τα πραγματικά στοιχεία της όλης ιστορίας και βέβαια αποκαθιστά την αλήθεια, προς γνώση και μόνο του κ. Α. Ζούτσου.
«Την Παρασκευή 19/03/2021 στο Δημοτικό Συμβούλιο παρουσιάστηκε από το Δήμαρχο η απόφαση υπ’ αριθ 147 του Δημοτικού Συμβουλίου του 1996 βάσει της οποίας ο ανιψιός της Μαρίας και του Ιωάννη Πέτρου, και έχων έννομο συμφέρον, κ. Χρήστος Οικονόμου είχε αιτηθεί την κατάργηση ΔΕΥΤΈΡΟΥ τάφου, της Ελένης, μητέρας της Μαρίας Πέτρου.
Τί σχέση έχει αυτός ο τάφος με τον προσφάτως καταστραφέντα τάφο και την προγραμματισμένη εκταφή των Ιωάννη και Μαρίας Πέτρου; Για τον τάφο των Ιωάννη και Μαρίας Πέτρου ο κ. Οικονόμου έχει στείλει επιστολή διαμαρτυρίας, όπως ο ίδιος ο Δήμαρχος αναγκάστηκε να παραδεχτεί, αιτούμενος τη ματαίωση της εκταφής και την αποκατάσταση του μνημείου.
Προς αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας η ιστορία έχει ως εξής: η Μαρία Πέτρου το 1973 αγόρασε τάφο για τον αποθανόντα αδελφό της Ιωάννη Πέτρου. Το 1981 αγόρασε δεύτερο, παρακείμενο τάφο για την ταφή της μητέρας της Ελένης Πέτρου.
Όταν η ίδια απεβίωσε το 1989, ετάφη στον τάφο που είχε ταφεί και ο αδελφός της Ιωάννης και μάλιστα για να μην καταστραφεί το μνημείο που ήταν αντίγραφο από το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, δημιουργήθηκε ένα άνοιγμα στο πλάι του τάφου και εκεί τοποθετήθηκε η σορός της. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί παραπληροφόρηση.
Αναφέρθηκε από Δημοτική Σύμβουλο στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι ουδέποτε είχαν τιμηθεί ως ευεργέτες στη πόλη.
Ουδέν ψευδέστερο αυτού.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι εκδήλωση του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Παλλήνης το 2005 για την Ημέρα της Γυναίκας, τιμούμενες γυναίκες της πόλης μας ήταν η Μαρία Πέτρου, ομιλήτρια εγώ προσωπικά, η αείμνηστη δασκάλα Ευγενία Οικονόμου, ομιλήτρια η κα Αναστασία Μαλιαρού και η αείμνηστη Δέσποινα Πουλή με ομιλήτρια την κα Βάγια Τσιαβάκου.
Ακολούθησαν σχετικές δημοσιεύσεις στην τοπική εφημερίδα « ο Παλληνεύς». Επίσης κατά τα εγκαίνια του ανακαινισμένου «Οινοποιείου Πέτρου» ήμουν κεντρική ομιλήτρια με θέμα την προσφορά των Ιωάννη και Μαρίας Πέτρου στην πόλη μας, προσκεκλημένη από τον τότε Δήμαρχο Σπ. Κωνσταντά. Αναφορές στην εκδήλωση έγιναν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Χωρίς να θέλω να αποποιηθώ των δικών μου ευθυνών, ως πρώην Δημοτική Σύμβουλος και Αντιδήμαρχος, δεν είχε γίνει η τυπική αναγνώριση των Ιωάννη και Μαρίας Πέτρου ως ευεργετών, καθώς ο τότε Δήμος περιοριζόταν μόνο στην Παλλήνη, όπου είχαν καταξιωθεί στη συλλογική συνείδηση των κατοίκων της πόλης και κανείς δεν σκέφτηκε το τυπικό μέρος.
Με την ενοποίηση των πόλεων και την επέκταση του Δήμου μας οι παλαιοί και τοπικοί Σύμβουλοι Παλλήνης γιατί δεν το εισηγήθηκαν; Απαξίωσαν μάλιστα να τοποθετήσουν την επωνυμία «Οινοποιείο Πέτρου – PALLINI “A”», η οποία βάσει της δικαστικής απόφασης με την οποία το οινοποιείο παραχωρήθηκε στο Δήμο, έπρεπε να διατηρηθεί.
Όχι μόνο λοιπόν δεν εισηγήθηκαν την αναγνώρισή τους ως ευεργέτες αλλά στο Δημοτικό Συμβούλιο της 19ης Μαρτίου 2021 την καταψήφισαν κατά πλειοψηφία και προσπαθούν να μας παραπλανήσουν ότι αναγνωρίστηκαν ως ευεργέτες από το Δημοτικό Συμβούλιο στις 19/02/2021!!!
Από που προκύπτει αυτό; Εάν από ένα τυχαίο γεγονός δεν είχαμε αντιληφθεί την καταστροφή του μνημείου, θα είχε πραγματοποιηθεί και η εκταφή. Ποια λοιπόν θα ήταν η αναγνώριση της προσφοράς τους στην πόλη μας, η ρίψη των οστών τους στο χωνευτήρι;
Γεννάται το εύλογο ερώτημα, αφού ο Δήμος μπορεί να διαθέσει 20.000€ για την κατασκευή οστεοφυλακίου, γιατί δεν το διαθέτει για την αποκατάσταση του μνημείου όπως είναι η επιθυμία τόσο των συγγενών όσο και των κατοίκων της πόλης; Μόνο για επίδειξη ισχύος της εξουσίας;
Κλείνοντας θα επικαλεστώ μια κρητική μαντινάδα που αρμόζει στην περίπτωση «καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις».
ΥΓ: Μπορεί να με πληροφορήσει κάποιος πως ανακυκλώνεται το μάρμαρο; Αναφέρομαι στον ισχυρισμό του Δημάρχου για την τύχη των μαρμάρων του καταστραφέντος μνημείου.»
Μέλπω Πέτρου
