Ένα μήνα μετά την καταστροφή, ….. «άκρα του τάφου σιωπή!»

Όλα θα γίνουν  «όπως πρέπει» και …προπαντός στην ώρα τους! Διότι ένα μήνα μετά την καταστροφή, ούτε τα «άμεσα» 600 ευρώ- για να φάμε υποθέτω-πήραμε, ούτε γράμμα ούτε γραφή για τα υπόλοιπα. Τα οποία υπόλοιπα είναι μέχρι 6.000.   

Το θέμα είναι πώς και από ποιους γίνεται η διατίμηση, αποτίμηση, εκτίμηση ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, μιας ολόκληρης ζωής πλούσιας σε πολιτιστικό υλικό αλλά και σε βασικά χρηστικά αντικείμενα δύο ολόκληρων ορόφων

4.400 ευρώ μας αναλογούν για να πάρουμε παλτουδάκια ,κουβερτούλες, σεντονάκια, ρουχαλάκια, ντουλαπάκια, κρεβατάκια όλα από… πανάκριβα μαγαζιά -όπως είμαστε μαθημένοι-!   (γνωστή τοις πάσι στην Παλλήνη η τριφηλή ζωή μας)

Κι εδώ αξίζει να αναφέρω περιστατικό πολύ πρόσφατο  -δυο μέρες πριν-  που συζητώντας με άνθρωπο της ύδρευσης  «από τους επί τόπου» -της αυτοψίας, εννοώ- λέγαμε για το πανάκριβο νερό στο Δήμο μας και του δείχνω την αυλή μας με τα χιλιάδες καλαμπαλίκια και την αδιαμόρφωτη περίφραξη ρωτώντας τον αν βλέπει καμμιά πισίνα και μου απαντάει με πλήρη ουδετερότητα: «Τώρα δεν φαίνεται κάτι…!»

Υπήρχε δηλαδή μια πισίνα που ξόδευε νερό και σε κάθε έλεγχο εξαφανιζόταν μαγικά ανάμεσα στη σαβούρα και το μπαξεδάκι μας!

Αγαπητοί αναγνώστες του Νεολόγου που με φιλοξενεί, συγχωρείστε την επιστράτευση του χιούμορ που μεταχειρίζομαι αλλά αλλιώς θα τρελαθώ.

Αν δεν ερχόντουσαν καθημερινά τα παιδιά από την ΚΝΕ,  αν δεν σκαρφάλωνε σαν την ….τσίτα ο 70χρονος  Αντώνης Ξένος να καλύψει την τρύπα του κλιμακοστασίου μη γίνουμε και πλημμυροπαθείς, αν δεν υπήρχε η συγκινητική συνεισφορά των φίλων και γειτόνων με φαγητά και ρούχα, προσφορά φιλοξενίας και βέβαια η αγάπη του κόσμου και το χειροκρότημα του γι αυτό που τόσα χρόνια είναι η δύναμη μας,  Το Άγιο Θέατρο!

Και όσα χάθηκαν από ιστορικό υλικό θα ζουν στη μνήμη μας όσο ζούμε κι εμείς και καμιά διατίμηση δεν μπορεί να τα σβήσει!

Τελειώνοντας,  θερμά χαιρετίσματα στον  κ. Δήμαρχο!