Άραγε, γνωρίζουμε τι Δήμαρχο θέλουμε για τη πόλη μας; /Του Γιώργου Αλάνη

Γιώργος Αλάνης

Το ερώτημα του τίτλου δεν είναι καθόλου ρητορικό.

Ίσα- ίσα που πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά όλους, να ζυγίσουμε σωστά τα δεδομένα και να πάρουμε αποφάσεις που αφορούν πολλά και σημαντικά θέματα που επηρεάζουν άμεσα το γενικό περιβάλλον που ζούμε.

Αφορμή για τις σκέψεις και τα ερωτήματα που απασχολούν αρκετούς είναι τόσο το γεγονός ότι ήδη συμπληρώσαμε 3 χρόνια από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 και ήδη έχουν ξεκινήσει οι πολιτικές “ζυμώσεις” για το 2019 και τις επόμενες εκλογές, όσο και η δημοσιοποίηση μιας έρευνας που διεξήγαγε η Π.Ε.Δ.Α. (Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής) σχετικά με τις προτιμήσεις των κατοίκων του λεκανοπεδίου της Αττικής για τα πρόσωπα που προτιμούν να αναλάβουν τη διοίκηση τν δήμων τους.

“Θέλουν δήμαρχο νέο, ανεξάρτητο και με θητεία στη τοπική αυτοδιοίκηση” ήταν το συμπέρασμα που προέκυψε διαβάζοντας την έρευνα στην εφημερίδα το Βήμα της Κυριακής πριν λίγες ημέρες. Η χρονική συγκυρία είναι ταιριαστή μιας και είμαστε περίπου 2 χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές και δεν είναι ούτε νωρίς ούτε αργά για να διερευνηθούν με δημοσκοπικά εργαλεία οι βουλές των δημοτών για τα προβλήματα που ταλανίζουν τη ζωή τους, αλλά και τα κριτήρια της επόμενης δημοτικής ψήφου. Για αρκετούς δημάρχους είναι και μια ευκαιρία για να τεστάρουν το έργο τους.

Στα ευρήματα της έρευνας είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι κάτοικοι στην Αττική όταν εστιάζουν στα σημαντικά προβλήματα στην περιοχή τους επιρρίπτουν τις ευθύνες κατά κύριο λόγο στον δήμο (46,5%) και δευτερευόντως στην κεντρική κυβέρνηση (32,1%), ενώ σχετικά στο απυρόβλητο μένει η Περιφέρεια Αττικής (13,7%). Σαφώς υπάρχει η προτίμηση για ένα δήμαρχο με υπερκομματικό προφίλ και σε ποσοστό 60,9% πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή στο πρόσωπο του Δημάρχου εκφράζοντας πιθανόν την προσδοκία για καλύτερες μέρες μέσω αλλαγής προσώπου.

Κάθε άλλο παρά ικανοποίηση από τις συνθήκες που επικρατούν στον δήμο τους εκφράζουν οι πολίτες στην Αττική, με μόλις 32,9% να δηλώνει «πολύ & αρκετά ικανοποιημένος-η», σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από το 2013 (το αντίστοιχο ποσοστό ήταν τότε 32,4%).Στην κορυφή των δυσαρεστημένων από την καθημερινότητά τους είναι οι κάτοικοι των δυτικών προαστίων (70,7%), ενώ ακολουθούν κατά σειρά το Υπόλοιπο Αττικής (68,1%) και τα ανατολικά προάστια (67%).

Οι τομείς στους οποίους εντοπίζουν οι πολίτες στο Λεκανοπέδιο τα περισσότερα προβλήματα είναι το οδικό δίκτυο (47,6%), η καθαριότητα (38%), το περιβάλλον/πράσινο (22,8%), το κυκλοφοριακό (22,5%), οι συγκοινωνίες (19,7%). Ακολουθούν η φτώχεια (15,5), η διαφθορά (14,9%), οι δομές Υγείας – νοσοκομείο (13,6%), το Προσφυγικό /Μεταναστευτικό (13%).

Σε σχέση με το 2013, φαίνεται να καταγράφονται πιο ενισχυμένα τα προβλήματα της καθαριότητας (κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες) και του κυκλοφοριακού (δύο ποσοστιαίες μονάδες), ενώ αντιθέτως με χαμηλότερα συγκριτικά ποσοστά τα προβλήματα της φτώχειας (τρεις ποσοστιαίες μονάδες), της διαφθοράς (πέντε ποσοστιαίες μονάδες) και των υπηρεσιών Υγείας (περίπου τρεις ποσοστιαίες μονάδες).

Συμπερασματικά οι πολίτες εξέφρασαν ότι τα κυριότερα προβλήματα που οι πολίτες λένε πως υπάρχουν στους δήμους αφορούν την καθημερινότητα και κυρίως το οδικό δίκτυο, την καθαριότητα, το κυκλοφοριακό – συγκοινωνίες και το πράσινο.

Στη προσπάθεια να μελετηθούν καλύτερα τα ευρήματα της έρευνας της ΠΕΔΑ, μοιραία η σκέψη πάει στην υπάρχουσα κατάσταση στο Δήμο Παιανίας. Το Μάιο του 2014 εκλέχτηκε δήμαρχος ο κ Στάμου με κυρίαρχα συνθήματα να είναι ότι πρεσβεύει το Νέο, το Άφθαρτο, το Ανεξάρτητο, το Εργατικό. Τρία χρόνια μετά η πραγματικότητα διέψευσε τις προσδοκίες των πολιτών που εξέλεξαν τη παράταξη του κ Στάμου ως πλειοψηφία και τον κ Στάμου ως δήμαρχο.

Σε όλους τους τομείς η κατάσταση στο δήμο παραμένει ακόμα υψηλά προβληματική λες και δεν υπήρξαν ποτέ δημοτικές εκλογές και εκλογή νέου δημάρχου. Τα προβλήματα σε οδικό δίκτυο, καθαριότητα, συγκοινωνίες, κοινωνικές δομές, εγκληματικότητα συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τους πολίτες και να επικρατεί η άποψη ότι έχουμε μια διοίκηση που απλά διαχειρίζεται (πλημμελώς) μια κατάσταση με όποιο τρόπο μπορεί χωρίς να υπάρχει σκέψη, όραμα και σχέδιο για να αλλάξει κάτι στο δήμο μας.

Σε όσους είχαν προειδοποιήσει προεκλογικά για αυτό το αποτέλεσμα σαφώς και δεν δημιουργείται καμία έκπληξη. Τον Μάιο του 2014 επικράτησε το αίσθημα ότι θα εκλεγεί ένα νέο μεν πρόσωπο που δεν είχε δε καμία αυτοδιοικητική παρουσία μέχρι εκείνη τη στιγμή αλλά που θα πλαισιώνεται από μια μεικτή ομάδα έμπειρων και πρωτοεμφανιζόμενων συμβούλων και έτσι θα υπήρχε ένα καλό αποτέλεσμα.

Το γεγονός ότι ήδη έχουν ξεκινήσει οι “ζυμώσεις” για νέους συνδυασμούς και μάλιστα με φήμες ότι πρωτοστατούν άνθρωποι που στήριξαν τον νυν δήμαρχο προεκλογικά δικαιολογεί την άποψη ότι η παράταξη του κ Στάμου διάγει μια άκρως προβληματική θητεία.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, σε καμία περίπτωση δεν φταίει μόνο ένας ή ένα μέρος του συνόλου. Ο έλεγχος, η κριτική και οι ευθύνες βαραίνουν όλη την ομάδα αιρετών της παράταξης Στάμου.

Πολλοί είναι αυτοί που αναζητούν ήδη διάδοχη κατάσταση για να μεταπηδήσουν και έτσι να επαναλάβουν μια γνωστή τακτική όπου μπροστά στην ιδέα να μην εκλεγούν μεταπηδούν σε όποιο συνδυασμό έχει το λεγόμενο “ρεύμα”.

Ο Δήμος σήμερα , περισσότερο από ποτέ , υποχρεούται να έχει πολιτική με αναπτυξιακές προοπτικές με όραμα, σχεδιασμό, ιδέες και ρεαλιστικές προτάσεις, φαντασία μαζί με τεχνογνωσία, οργάνωση και κοινωνική ευαισθησία. Χρειάζεται ικανά στελέχη με γνώση και εμπειρία χωρίς “βεβαρυμμένο διοικητικό”

Έχει ανάγκη την ανανέωση, με νέα και αξιόπιστα πρόσωπα, που αγωνίζονται με ήθος και αξιοπρέπεια στην επαγγελματική και προσωπική τους ζωή, άφθαρτα, που δεν υποτάσσονται σε συμφέροντα ή άλλους μηχανισμούς, που απορρίπτουν το παλαιοκομματικό μοντέλο άσκησης της δημοτικής εξουσίας, πιστεύουν και οραματίζονται μια Δημοκρατική Τοπική Αυτοδιοίκηση, με Οικονομική Αυτοτέλεια και Πολιτική Αυτονομία.

Το μεγάλο στοίχημα είναι αν οι δημότες θα αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και στα χρόνια της οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής και κοινωνικής κρίσης που βαραίνουν τη χώρα να αξιολογήσουν τη υπάρχουσα κατάσταση ώστε επιτέλους το πάθημα τόσων χρόνων να έχει γίνει μάθημα.

(πηγή στοιχείων έρευνας: aftodioikisi.gr)