Τις τελευταίες μέρες ζούμε «κοσμογονικές» (ας μου επιτραπεί η υπερβολή) αλλαγές στα σχολεία του Δήμου Παλλήνης. Νέα σχολικά κτήρια παραδίδονται για να μεταστεγαστούν σχολεία που συστεγάζονταν, νέα σχολεία ιδρύονται που θα συστεγαστούν με άλλα σχολεία, νέα νηπιαγωγεία ιδρύονται που έχουν διαφορετικά όρια από τα όμορα Δημοτικά.
Όπως είναι φυσικό, σε έναν Δήμο που ο πληθυσμός του μεγαλώνει ραγδαία, όχι όμως και μη αναμενόμενα, οι ανάγκες για σχολεία αυξάνονται τουλάχιστον ανάλογα. Αν συνυπολογίσει κανείς και το κύμα επιστροφής μαθητών από τα ιδιωτικά προς τα δημόσια σχολεία, ελέω κρίσης, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν θα αργούσε να δημιουργηθεί πρόβλημα χωρητικότητας.
Μοιραία λοιπόν, όταν δημιουργούνται νέα σχολικά κτήρια, αλλάζουν και τα χωροταξικά όρια των σχολείων, τα οποία όμως θα πρέπει να αποτελούν έναν «οδηγό» για τις εγγραφές νέων παιδιών στα σχολεία και όχι αυτοσκοπό.
Και εδώ αρχίζουν τα ευτράπελα.
Ξαφνικά, με τις ευλογίες της Δημοτικής αρχής, των Διευθυντών σχολικών μονάδων και των γραφείων εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, στον βαθμό που αναλογεί στον καθένα, καλούνται μεμονωμένοι μαθητές που τυγχάνει να διαμένουν σε δρόμους κοντά σε όρια δύο σχολείων να αλλάξουν σχολική μονάδα με μοναδικό κριτήριο την οδό διαμονής τους, αγνοώντας παντελώς το παιδαγωγικό και ψυχολογικό αντίκτυπο μίας τέτοιας κίνησης.
Ξαφνικά μαθαίνουμε, ότι αδέλφια που φοιτούν σε ξεχωριστές (?) βαθμίδες, λες και το νηπιαγωγείο είναι ξεχωριστής βαθμίδας από το Δημοτικό, δεν έχουν το δικαίωμα να φιλοξενηθούν σε όμορα σχολεία, και θα πρέπει οι γονείς να κάνουν βόλτες σε όλο τον Γέρακα, γιατί στο Γέρακα συμβαίνει αυτό, για να αφήσουν και να παραλάβουν τα παιδιά τους.
Σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις.
Δεν αντιλέγω ότι χρειάζονται περισσότερα νηπιαγωγεία, δεν αντιλέγω ότι πρέπει να υπάρχουν περισσότερες θέσεις προνηπίων, όμως σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις. Σε κάθε σχεδιασμό θα πρέπει να υπάρχει κοινή λογική.
Και η κοινή λογική λέει ότι τα αδέλφια πρέπει να βρίσκονται σε όμορες σχολικές μονάδες. Η κοινή λογική λέει ότι πρέπει να ελαχιστοποιούμε τις μετακινήσεις και κατ’ επέκταση την κατανάλωση καυσίμων για οικονομικούς και οικολογικούς λόγους.
Η κοινή λογική λέει ότι πρέπει να αποφεύγουμε να στέλνουμε παιδιά σε μακρινές σχολικές μονάδες διότι έτσι θα πρέπει ο Δήμος να τους εξασφαλίσει δωρεάν μετακίνηση.
Η κοινή λογική λέει ότι δεν είναι δυνατόν ένας γονέας ή ακόμα περισσότερο ένας ηλικιωμένος να περπατά 500 μέτρα προς ένα σχολείο με 2 παιδιά, να αφήνει το ένα, και μετά να περπατά άλλα 1000 μέτρα για να αφήσει το δεύτερο παιδί στο άλλο σχολείο.
Μέχρι να φτάσει στη δεύτερη σχολική μονάδα, θα έχει έρθει η ώρα να σχολάσει.
Από τη μία λοιπόν έχουμε γονείς, δεκάδες οικογένειες, να μην ξέρουν που θα βρεθούν τα παιδιά τους τη νέα σχολική χρονιά και από την άλλη διαβάζουμε ανακοινώσεις ότι για όλες αυτές τις αλλαγές, η Δημοτική Αρχή ήρθε σε επαφή με τους εκπροσώπους γονέων και τους διευθυντές σχολικών μονάδων και εξασφάλισε την μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Κι όμως, δεν ενημερώθηκαν επαρκώς όλοι οι σύλλογοι γονέων, όπως θα έπρεπε, και δεν με ενδιαφέρει ποιοι ευθύνονται, για να εκφράσουν την άποψή τους. Κι όμως, ενώ ενημερώθηκε η Ένωση Γονέων για τα νέα προτεινόμενα όρια, στο τέλος υπερίσχυσαν τα «παζάρια» των Διευθυντών των σχολικών μονάδων για το ποιος θα πάρει τα λιγότερα παιδιά!!!
Τα προτεινόμενα χωροταξικά όρια ψηφίστηκαν από το Δημοτικό Συμβούλιο, όμως οι κ.κ. Δημοτικοί Σύμβουλοι δεν είχαν μελετήσει από πριν τα όρια.
Και μην προσπαθήσετε να με πείσετε ότι είναι δυνατόν να καταλάβει κάποιος τα νέα όρια όλων των σχολικών μονάδων όταν του τα διαβάζει κάποιος άλλος εκείνη την ώρα, και είναι σε θέση στο τέλος να έχει άποψη και να ψηφίσει συνειδητά.
Αν κάποιος το κατάφερε, τότε πραγματικά αδικείται και του ζητώ συγνώμη!!!
Κι όμως, δεν ακούστηκαν απορίες, ενστάσεις, προτάσεις. Μάλλον δεν είχε καταλάβει κανείς τίποτα…
Τα παιδιά δεν είναι νούμερα
Τα παιδιά όμως δεν είναι νούμερα κύριοι και κυρίες!!! Δεν είναι απλοί αριθμοί που τους μετακινούμε πέρα δώθε ως επίδειξη ισχύος μεταξύ Διευθυντών. Δεν είναι υπάλληλοι τραπεζικών οργανισμών ή αλυσίδων super market που τους κατανείμουμε αναλόγως των «αναγκών της υπηρεσίας».
Η εύρυθμη λειτουργία των σχολείων δεν εξαρτάται από την ευλαβική τήρηση των χωροταξικών ορίων. Δεν αρκεί να «τοποθετήσουμε» μαθητές σε κτίρια, με μοναδικό γνώμονα την οδό διαμονής τους.
Κι αν ο Δήμος δεν έχει την παιδαγωγική κατάρτιση για να προστατεύσει τα παιδιά από ανούσιες μετακινήσεις, όφειλαν να την είχαν οι εκπαιδευτικοί!!!
Δυστυχώς, φανήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων!!!
Οι γονείς, διότι δεν διεκδικούμε αλλά δεχόμαστε «παθητικά» τα πάντα, μουδιασμένοι από τα δεκάδες προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Η Δημοτική αρχή, διότι προσέγγισε το θέμα διεκπεραιωτικά, χωρίς να συνυπολογίσει τον αντίκτυπο στα παιδιά και τους γονείς.
Η αντιπολίτευση, διότι θα έπρεπε να έχει απαιτήσει να έχει τα νέα προτεινόμενα όρια πριν το δημοτικό συμβούλιο και θα έπρεπε να έχει έρθει σε επαφή με τους εκπροσώπους των γονέων για να μάθει την άποψή τους, να ακούσει την άλλη πλευρά.
Τέλος, οι εκπαιδευτικοί διότι λειτούργησαν συντεχνιακά, ενώ θα έπρεπε να προτάξουν την παιδαγωγική τους εμπειρία και να προλάβουν καταστάσεις.
Συγχωρέστε με αν στενοχώρησα κάποιους, όμως, έτσι αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, ακόμα και αρκετές ημέρες μετά την ψήφιση των ορίων.
