Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει όταν ξεκινούσε την 1η Ιανουαρίου 2020 ο πρώτος χρόνος της νέας δεκαετίας, ότι η λεωφόρος Μαραθώνος, την ημέρα της επετείου της Επετείου της Παλιγγενεσίας θα εμφάνιζε όψη νεκρικής σιωπής και απόλυτης ερήμωσης;
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ένας απροσδόκητος, αφανής εχθρός θα κατάφερνε να διεμβολίσει τα «τείχη» των πόλεων μας και να καθυποτάξει τις κοινωνίες των πολιτών με τρόπο που ίσως κανένας κατοχικός στρατός δεν θα τα κατάφερνε;
Πράγματι, ζούμε «μια άλλη εποχή.» Μια εποχή που δεν αντέχει σε καμία πρόβλεψη και αποδομεί, απαξιώνει τις έννοιες του προγραμματισμού, του αυτονόητου, του αναμενόμενου και τέλος, αυτής της ίδιας της ζωής μας.
Αυτές τις στιγμές που ο φόβος δείχνει να υπερτερεί της αντοχής μας, μόνη διέξοδος που πρέπει να χαρακτηρίζει τον ορίζοντα μας, είναι η ελπίδα, σύντομα να βγούμε από τα «τείχη» του εγκλωβισμού μας και με πίστη που μπορούμε να αντλήσουμε από τα προσωπικά μας αποθέματα, να ανατάξουμε δυνάμεις με πνεύμα ενότητας και κοινωνικής συναντίληψης για να διαχειριστούμε την επίπονη συνέχεια που αναπόφευκτα, κάποια στιγμή, θα προβάλλει.
Χρόνια Πολλά!
«Ν»
