«Σε όλες τις προηγμένες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, είθισται πράγματι οι κυβερνήσεις – και όχι απλώς οι εμπλεκόμενοι Υπουργοί – να παραιτούνται όταν αποκαλύπτονται μείζονα σκάνδαλα· και τούτο όταν σε αυτά εντοπίζονται και πρωθυπουργικές ευθύνες».
Ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος σε συνέντευξη που παραχώρισε στο Magazine του News247.gr, καταγράφει τα συμβάντα που εξέθεσαν την ΕΥΠ και την κυβέρνηση στο θέμα των υποκλοπών.
Αναφέρει ότι ο τέως επικεφαλής της ΕΥΠ κ. Κοντολέων παραπλάνησε συνειδητά τη Βουλή προκειμένου να αποσείσει τις δικές του ευθύνες και τις ευθύνες της κυβέρνησης και ότι σε όλες τις προηγμένες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, είθισται πράγματι οι κυβερνήσεις – και όχι απλώς οι εμπλεκόμενοι Υπουργοί – να παραιτούνται όταν αποκαλύπτονται μείζονα σκάνδαλα· και τούτο όταν σε αυτά εντοπίζονται και
Για την δήλωση του Πρωθυπουργού πως η παρακολούθηση Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ ήταν τυπικά νόμιμη, αλλά πολιτικά εσφαλμένη, σχολιάζει αναφέροντας πως ήταν μια ατυχής δήλωση του κ. Μητσοτάκη. Αλίμονο αν σε ζητήματα σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η διάκριση αυτή ευσταθούσε....
Ο κ. Αλιβιζάτος σημειώνει ένα δεύτερο κρίσιμο ερώτημα είναι ποιοι «λόγοι εθνικής ασφάλειας» επέβαλαν εν έτει 2021 την παρακολούθηση ενός ευρωβουλευτή, του κ. Ανδρουλάκη και ποιος μπορεί να ενδιαφερόταν για τις επαφές του κ. Ανδρουλάκη εκείνη την περίοδο; Μήπως τη σχετική πρωτοβουλία είχε αναλάβει κάποιος που ήθελε να πουλήσει εκδούλευση σε κάποιον από τους άλλους υποψηφίους; Και αν ναι, ήταν ο τελευταίος εν γνώσει της υποκλοπής; Αυτά είναι τα πραγματικά ερωτήματα, για τα οποία πολύ αμφιβάλλω αν η επικείμενη συζήτηση στη Βουλή θα μας διαφωτίσει.
Σχετικά με τη λειτουργία της ΕΥΠ και την τροποποίηση που η κυβέρνηση έκανε με την σύμπραξη δεύτερου εισαγγελέα, που να εγκρίνει τις υποκλοπές, αναφέρει πως είναι θετικό αλλά δεν αρκεί. Όπως επισημαίνει,
«Κοντολογίς, η σύμπραξη και δεύτερου εισαγγελέα είναι δίχως άλλο θετικό βήμα, γιατί βάζει κατ’ αρχήν τέρμα στην πρακτική «ιδρυματικού εισαγγελέα» – όπως προσφυώς χαρακτηρίστηκε – σε έναν κατ’ εξοχήν ευαίσθητο τομέα.
Είναι, όμως, ανεπαρκές. Κατά τη γνώμη μου, ειδικά για τις παρακολουθήσεις για λόγους εθνικής ασφάλειας, είναι επιβεβλημένη η σύμπραξη της ΑΔΑΕ, η οποία, όπως απέδειξε η πρόσφατη εμπλοκή της στην υπόθεση Κουκάκη-Ανδρουλάκη, διαθέτει – υπό τον σημερινό ιδίως πρόεδρό της – και την αναγκαία ανεξαρτησία και την εξ ίσου απαραίτητη τεχνογνωσία. Διότι, κανένας δικαστικός λειτουργός, όσα ειδικά σεμινάρια και αν παρακολουθήσει γι’ αυτόν τον σκοπό, δεν θα είναι σε θέση να αντιταχθεί σοβαρά και με επιχειρήματα στα αιτήματα που θα του υποβάλει η ΕΥΠ.»
Για την κατάντια της ΕΥΠ ο κ. Αλιβιζάτος αποδίδει ευθύνες και στον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως δεν είναι «αθώος πάσης αμαρτίας» και συνεχίζει «δίχως άλλο, τις κληρονόμησε από το παρελθόν. Ωστόσο, όχι μόνο τις διατήρησε, αλλά και τις εμπλούτισε. Συνεπώς, μήπως θα πρέπει και αυτός, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που του αναλογούν, να συμπράξει δημιουργικά στην τόσο αναγκαία μεταρρύθμιση του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου;»
