Τέλος (;) στο καθεστώς “προσωρινών” επαναπροσλήψεων συμβασιούχων στους Δήμους

Το ρεπορτάζ υπογράφεται από τον Παναγιώτη Στάθη, δημοσιεύεται στο site www.capital.gr και θα το βρείτε στην διεύθυνση: http://www.capital.gr/news.asp?id=1810019
Το ρεπορτάζ αναδημοσιεύεται από τον “Ν” λόγω του εξαιρετικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζει, δεδομένου ότι αριθμός συμβασιούχων στο Δήμο Παλλήνης παραμένει στον εργασιακό χώρο με προσωρινές αποφάσεις δικαστηρίου.

Νομοθετική ρύθμιση, με την οποία «αφοπλίζεται» μέσω των ασφυκτικών προθεσμιών που επιβάλλονται, η «βαριά βιομηχανία» της επαναπρόσληψης συμβασιούχων από το «παράθυρο» στο Δημόσιο, η οποία λάμβανε μορφή εσαεί… προσωρινότητας μέσω των προσωρινών διαταγών, προωθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Η συγκεκριμένη διάταξη, η οποία στην αρχική μορφή της είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων από το σύνολο του νομικού κόσμου της χώρας, από δικαστές και εργατολόγους, εισηγούνταν ουσιαστικά την κατάργηση ήδη υφιστάμενων προσωρινών διαταγών, γεγονός συνταγματικά ανεπίτρεπτο αφού ουσιαστικά επρόκειτο για δικαστικές αποφάσεις. Μάλιστα, τη διάταξη την οποία πολλοί θεωρούσαν έμπνευσης του συνταγματολόγου υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη, είχε αρνηθεί να υπογράψει ο κ. Ρουπακιώτης χαρακτηρίζοντάς την “τερατούργημα” με αποτέλεσμα να αποσυρθεί και να επανέλθει με ευθύνη του υπουργείου Δικαιοσύνης. Η διαφοροποίηση είναι αισθητή βέβαια, αφού επιλέγεται η χορήγηση με φειδώ’ και για «συγκεκριμένο χρονικό διάστημα» προσωρινή διαταγή, που μπορεί να οδηγήσει για περιορισμένο χρόνο (και μέχρι να συζητηθεί η κυρία υπόθεση) σε επαναπρόσληψη του εργαζόμενου.

Με αυτό τον τρόπο επιχειρείται να καταπολεμηθεί η φάμπρικα της “από το παράθυρο” επαναφοράς των συμβασιούχων στις δουλειές τους, αφού όπως κατ΄ επανάληψη έχει γράψει το Capital.gr “το δημόσιο απομακρύνει και η δικαιοσύνη επαναπροσλαμβάνει”. Εν ολίγοις είχε καταντήσει βιομηχανία πλέον η διαδικασία με την οποία οι συμβασιούχοι αιτούνταν προσωρινές διαταγές επαναπρόσληψης, τους δίνονταν, και όταν ερχόταν η στιγμή να συζητηθούν τα ασφαλιστικά μέτρα ή οι κύριες αγωγές ώστε να ληφθεί τελική απόφαση, φρόντιζαν να αναβάλλουν διαρκώς τις υποθέσεις.

Τι προβλέπει

Όπως αναφέρει το υπουργείο «επιδιώκεται η αποτροπή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος αυτού, χωρίς όμως να καταργείται επί της ουσίας η δυνατότητα παροχής δικαστικής προστασίας» και ειδικότερα: σύμφωνα με το άρθρα 20 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.).

– Η προσωρινή διαταγή θα συζητείται υποχρεωτικά εντός δύο εργάσιμων ημερών, από την κατάθεση της αίτησης. Αν γίνει δεκτό το αίτημα για έκδοση προσωρινής διαταγής, η σχετική αίτηση ασφαλιστικών μέτρων προσδιορίζεται για συζήτηση, υποχρεωτικά μέσα σε τριάντα ημέρες. Αναβολή της συζήτησης χορηγείται μόνο αν συντρέχει σπουδαίος λόγος στο πρόσωπο του διαδίκου. Στην περίπτωση αυτή η δικάσιμος ορίζεται υποχρεωτικά εντός τριάντα ημερών. Αναβολή της υπόθεσης για οποιονδήποτε άλλο λόγο δεν επιτρέπεται, διαφορετικά παύει αυτοδικαίως η ισχύς της προσωρινής διαταγής, εκτός αν αυτή παραταθεί από το δικαστήριο.

Ουσιαστικά δηλαδή δίδεται η δυνατότητα ισχύος της προσωρινής διαταγής (επαναπρόσληψης κλπ.) μόνο για 2 μήνες και μέχρι να συζητηθεί υποχρεωτικά η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

Η κύρια αγωγή

  • Αν το ασφαλιστικό μέτρο έχει διαταχθεί πριν την άσκηση της κυρίας αγωγής, ο δικαστής που το διατάσσει, ορίζει υποχρεωτικά προθεσμία όχι μεγαλύτερη των τριάντα ημερών από τη δημοσίευση της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων.
  • Αναβολή της κυρίας υπόθεσης επιτρέπεται μία μόνο φορά και σε χρόνο, που σε καμία περίπτωση δεν απέχει περισσότερο από δύο μήνες από την αρχική δικάσιμο. Δεύτερη αναβολή, χορηγείται μόνον αν συντρέχει λόγος ανωτέρας βίας.
  • Η νέα δικάσιμος στην περίπτωση αυτή προσδιορίζεται υποχρεωτικά εντός τριάντα ημερών και η απόφαση επί της αγωγής εκδίδεται από το δικαστήριο υποχρεωτικά, εντός τριών μηνών από τη συζήτηση, κι όταν πρόκειται για υπόθεση με αντικείμενο διαρκή έννομη σχέση (εργατικά), η απόφαση εκδίδεται οπωσδήποτε εντός δύο μηνών από τη συζήτηση.
  • Αν παρέλθει άπρακτη η προθεσμία των 30 ημερών για την άσκηση της κυρίας αγωγής αίρεται αυτοδικαίως το ασφαλιστικό μέτρο, εκτός εάν ο αιτών, μέσα στην προθεσμία αυτή πέτυχε την έκδοση διαταγής πληρωμής.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως «κόβεται μαχαίρι» η πρακτική να κερδίζονται τα μέτρα προσωρινής προστασίας και ο εργαζόμενος –αιτών να αποφεύγει να υποβάλλει την κύρια αίτηση που θα ρυθμίσει τελικά την υπόθεσή του, ώστε να διαιωνίζει ένα προσωρινό καθεστώς προς όφελός του και σε βάρος της νομιμότητας βέβαια.