Στην κατάργηση της προ διετίας θεσπισθείσας νομοθεσίας περί χρήσεων γης προχώρησε το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Με τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο, που ψηφίστηκε πριν λίγες ημέρες, το υπουργείο κατάργησε το σύνολο των διατάξεων του 2014, οι οποίες είχαν προκαλέσει αντιδράσεις κυρίως επειδή υποχρέωναν τις περιοχές αμιγούς κατοικίας να δεχθούν πλήθος εμπορικών και άλλων χρήσεων.
Η εξέλιξη αυτή είναι σε συμφωνία με τους θεσμούς, υπό τον όρο ότι θα κατατεθεί άμεσα νέο πλαίσιο, ενώ δεν αφορά όσες περιπτώσεις βρίσκονται σε διαδικασία αδειοδότησης.
Ο ν. 4269/14 ήταν ένα από τα νομοθετήματα των τελευταίων ετών, τα οποία σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα «αποθεώνουν» (από πολεοδομικής και χωροταξικής άποψης) τη μονάδα σε βάρος του συνόλου.
Ο νόμος έμεινε γνωστός εξαιτίας μιας διάταξης με την οποία ουσιαστικά κατάργησε τις περιοχές αμιγούς κατοικίας, θεσπίζοντας πολύ αυστηρότερα κριτήρια για τον χαρακτηρισμό τους και υποχρεώνοντας την Αυτοδιοίκηση να δεχθεί πλήθος χρήσεων (από καταστήματα, κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχεία, κτίρια κοινωνικής πρόνοιας, συνεργεία αυτοκινήτων, έως και εμπορευματικούς σταθμούς στους βασικούς οδικούς τους άξονες, οι οποίοι υποχρεωτικά εξαιρέθηκαν από τις προστατευτικές διατάξεις).
Ανάλογη ήταν η προσέγγιση και στις υπόλοιπες κατηγορίες χρήσεων γης: Χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του νομοθέτη ήταν ότι επέτρεψε υπέρβαση της δόμησης σε χώρους συνάθροισης (κτίρια εκθέσεων, κινηματογράφους κ.ά.) και περίθαλψης, αρκεί η χρήση να προβλέπεται από το ρυμοτομικό σχέδιο.
Για την αντικατάσταση της ρύθμισης προηγήθηκε σχεδόν ένα έτος διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς. Να σημειωθεί ότι η κατάργηση δεν αφορά όσες περιπτώσεις έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία αδειοδότησης (έχει υποβληθεί φάκελος στις υπηρεσίες).
Εκτός ανάρτησης παραμένουν οικισμοί αυθαιρέτων
Χωρίς ουσιώδεις αλλαγές ψηφίστηκε από τη Βουλή (στο πλαίσιο του πολυνομοσχεδίου) και το νέο πλαίσιο για την κατάρτιση των δασικών χαρτών. Οι μόνες δύο προσθήκες στις οποίες προχώρησε το υπουργείο αφορούν την καταγραφή των οικισμών αυθαιρέτων, θέμα για το οποίο δέχθηκε κριτική.
Οι οικισμοί αυτοί, λοιπόν, θα αποτυπώνονται στους δασικούς χάρτες «εφαρμοζομένων των διατάξεων της δασικής νομοθεσίας». Και, αφού εξαιρεθούν από τη διαδικασία ανάρτησης θα αποστέλλονται στην Εθνικό Κτηματολόγιο και Χαρτογράφηση (ΕΚΧΑ) που θα τις αποστέλλει στις διευθύνσεις Δασών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και στο ΥΠΕΝ, το οποίο θα αποφασίσει για την περιβαλλοντική και πολεοδομική τους διαχείριση «ώστε να προχωρήσει η διαδικασία ανάρτησης και κύρωσης των δασικών χαρτών».
Οι μικρές αυτές προσθήκες δεν αλλάζουν βέβαια κάτι επί της ουσίας, καθώς ο δασικός χάρτης γίνεται και… πολεοδομικός.
Με το νέο πλαίσιο ενισχύεται ο ρόλος του Δημοσίου, που αποκτά το «πάνω χέρι» στη διαδικασία κατάρτισης και κύρωσης των χαρτών, ενώ οι ιδιώτες μελετητές (που χρησιμοποιήθηκαν από το 2010 έως σήμερα) θα χρησιμοποιούνται μόνο όταν οι διευθύνσεις Δασών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων δηλώνουν αδυναμία να αντεπεξέλθουν.
Πρόκειται για μια μάλλον παρακινδυνευμένη επιλογή για το πολύπαθο έργο (και ιδίως με δεδομένη τη σημερινή στενότητα χρόνου και πόρων), καθώς οι δημόσιες δασικές υπηρεσίες απέτυχαν να καταρτίσουν και κυρώσουν δασικούς χάρτες στα 18 χρόνια που είχαν τη σχετική αρμοδιότητα.
