Από τη Deutsche Welle: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα νέο νομοθετικό πακέτο τηλεπικοινωνιών, περιορίζοντας το κόστος κλήσεων εντός ΕΕ. Ωστόσο, οι «παγίδες» του roaming παραμένουν.
Η νέα νομοθεσία θεωρείται σημαντικό βήμα για τη δημιουργία μίας ενιαίας αγοράς τηλειπικοινωνιών με προτεραιότητα στην τεχνολογία 5G και μείωση κόστους για την απλή τηλεφωνία.
Όπως λέει στην Deutsche Welle ένας από τους πρωτεργάτες της νέας νομοθεσίας, o αυστριακός ευρωβουλευτής Πάουλ Ρύμπιχ, «εδώ και 12 χρόνια προσπαθούμε να προστατεύσουμε τους καταναλωτές στην Ευρώπη, γιατί –αρχικά τουλάχιστον– η διασυνοριακή χρήση τηλεφώνων και δεδομένων είχε τεράστιο κόστος. Μιλάμε για ποσά που μπορεί να υπερβούν το κόστος της χρήσης εντός συνόρων κατά 72 φορές στην τηλεφωνία και κατά 1000 φορές στα δεδομένα».
Ακόμη πιο εξωφρενικό είναι το κόστος για όσους κινούνται εκτός ΕΕ. Όπως υπολογίζει ο Πάουλ Ρύμπιχ, δεδομένα με συνολικό όγκο 1GB στοιχίζουν περίπου επτά ευρώ στην Ευρώπη και …19.500 ευρώ εκτός Ευρώπης από τον ίδιο πάροχο.
Μακροπρόθεσμος στόχος είναι βέβαια να μειωθεί δραστικά το κόστος. Το πρώτο βήμα είναι η μείωση για το κόστος διεθνών κλήσεων εντός ΕΕ με πλαφόν τα 0,19 λεπτά ανά κλήση και τα 0,06 λεπτά ανά SMS, όπως προβλέπει η νέα νομοθεσία. «Όλα άρχισαν με μία διαμαρτυρία που μου απηύθυνε προ ετών μία φοιτήτρια από το Λιντς, στην Αυστρία» λέει ο Πάουλ Ρύμπιχ.
«Έθεσα τότε το ζήτημα στην αρμόδια Επίτροπο Βίβιαν Ρέντινγκ κι εκείνη ανταποκρίθηκε πολύ γρήγορα. Μέσα σε επτά μήνες ετοιμάσαμε μία ρύθμιση, που ήταν καινοτόμος για την τηλεφωνία. Αρχικά επροβλέπαμε ένα όριο 49 σεντς το λεπτό, αλλά σήμερα, με τη νέα νομοθεσία το πλαφόν πέφτει πλέον στα 19 σεντς…»
Η υποτιθέμενη κατάργηση της περιαγωγής κρύβει παγίδες
Το πλαφόν σε διεθνείς κλήσεις θεωρείται ένα ακόμη σημαντικό βήμα για μία ενιαία αγορά τηλεπικοινωνιών μετά την αποκαλούμενη «κατάργηση» του roaming (περιαγωγής) σε κλήσεις εντός ΕΕ.
Μακροπρόθεσμος στόχος είναι μία πολιτική τιμολόγησης που αντιμετωπίζει το Ίντερνετ ως βασικό αγαθό, όπως το νερό ή το ηλεκτρικό ρεύμα.
Ωστόσο η υποτιθέμενη κατάργηση της περιαγωγής κρύβει κάποιες παγίδες, ή μάλλον «κακές εκπλήξεις», όπως επισημαίνει η Γερμανίδα ευρωβουλευτής των Πρασίνων Γιούλια Ρέντα.
«Οταν λέγαμε στους Ευρωπαίους πολίτες ότι καταργούμε την περιαγωγή, εκείνοι νόμιζαν ότι όπου και να τηλεφωνείς στην Ευρώπη, όπου και να χρησιμοποιείς Ίντερνετ, θα πληρώνεις το ίδιο», επισημαίνει η Γιούλια Ρέντα.
«Αλλά σύντομα συνειδητοποίησαν ότι όταν τηλεφωνείς σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα αυτό δεν θεωρείται περιαγωγή αλλά διασυνοριακή κλήση, δηλαδή κάτι διαφορετικό, που δικαιολογεί υψηλότερη χρέωση.
Προσωπικά θεωρώ επιτυχία του Κοινοβουλίου ότι ενσωματώθηκαν στη νέα νομοθεσία- έστω και ως πλαφόν- οι προτάσεις των Πρασίνων και της Αριστεράς να καταργηθεί η οικονομική επιβάρυνση για διασυνοριακές κλήσεις».
Απομένει μία ρύθμιση για την πλήρη κατάργηση της περιαγωγής. Για παράδειγμα ένας Έλληνας που ταξιδεύει στο εξωτερικό για περισσότερους από τέσσερις μήνες τον χρόνο, καταγράφεται ως καταναλωτής σε καθεστώς «μόνιμης περιαγωγής» με το εντελώς παράλογο αποτέλεσμα να πληρώνει μερικές φορές, μετά την υποτιθέμενη κατάργηση της περιαγωγής, περισσότερο απ΄όσα πλήρωνε …πριν την κατάργηση της περιαγωγής.(!)
Το σχόλιο του Πάουλ Ρούμπιχ: «Το θεωρώ τεράστιο σκάνδαλο. Θέλουμε ενιαία αγορά και σε αυτό το κομμάτι. Ο καταναλωτής θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να αγοράσει οπουδήποτε, σε όλη την Ευρώπη, την κάρτα SIM που προτιμά. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να έχουμε και παρόμοιο ρυθμιστικό πλαίσιο για όλες τις εταιρίες τηλεπικοινωνών».
Ο Αυστριακός ευρωβουλευτής πιστεύει ότι μέχρι τις ευρωεκλογές του 2019 δεν πρόκειται να αλλάξει το σημερινό καθεστώς, αλλά θεωρεί ότι η επόμενη Ευρωβουλή θα πρέπει να πιέσει τον αρμόδιο Επίτροπο να προχωρήσει σε πλήρη κατάργηση της περιαγωγής.
Προς το παρόν, η Κομισιόν επιχειρεί να κερδίσει χρόνο και να επιβλέψει την ορθή εφαρμογή της νέας νομοθεσίας. Όπως δηλώνει στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Άντρους Άνσιπ «πρέπει να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον για τις τηλεπικοινωνίες στην επόμενη δεκαετία. Η δουλειά μας δεν τελείωσε. Ίσα ίσα, τώρα αρχίζει.
Τα κράτη-μέλη έχουν δύο χρόνια για να ενσωματώσουν στο εθνικό δίκαιο τη νέα νομοθεσία. Κι εμείς θα επιβλέπουμε την έγκαιρη, αλλά και αποτελεσματική εφαρμογή της…»
