(REUTERS/Μετάφραση) Ελσίνκι. Εδώ και δεκαετίες, οι παιδοψυχολόγοι επαναλαμβάνουν ότι μόνο μια ριζική αλλαγή της σημερινής προσέγγισης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν πραγματικά το σχολείο.
Παρά τον αρχικό ενθουσιασμό πολλών παιδιών να αρχίσουν τη φοίτησή τους στην πρώτη Δημοτικού, η συνειδητοποίηση ότι η σχολική αίθουσα είναι ένας χώρος όπου πρέπει να κάθονται αμίλητα και ακίνητα, κάνει πολλά παιδιά να χάσουν γρήγορα τις ψευδαισθήσεις τους.
Πρωτοποριακό πείραμα εγκαινίασαν έτσι οι διδάσκοντες στη σχολή Σαουναλάχτι της κωμόπολης Εσπου της Φινλανδίας.
Η σχολική επιτροπή εξασφάλισε κεφάλαια από τον τοπικό δήμο και έδωσε την ευκαιρία σε διάσημο αρχιτεκτονικό γραφείο της χώρας να σχεδιάσει και να κατασκευάσει σχολείο το οποίο μοιάζει περισσότερο με μουσείο σύγχρονης τέχνης, παρά με εκπαιδευτήριο.
Οι αρχιτέκτονες εγκατέλειψαν κάθε συμβατική ιδέα σχολικής αίθουσας, συνδέοντας μεταξύ τους όλους τους χώρους του σχολείου, που περιλαμβάνει νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, φοιτητικό εντευκτήριο, θέατρο, εστιατόριο και κλειστό γυμναστήριο.
Ολες οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται σε χώρο 10.500 τετραγωνικών μέτρων, ενώ τα μαθήματα πραγματοποιούνται σε ευρύχωρες, καλά φωτισμένες αίθουσες, στις οποίες οι μαθητές μπορούν να καθίσουν όπου αυτοί επιθυμούν, ενώ η συζήτηση μεταξύ τους όχι μόνο δεν απαγορεύεται κατά τη διάρκεια του μαθήματος, αλλά αντίθετα ενθαρρύνεται.
Τα περισσότερα μαθήματα γίνονται σε αίθουσες-εργαστήρια, όπου οι μαθητές μπορούν να καθίσουν σε καρέκλες με ρόδες, με δυνατότητα μετακίνησης σε κάθε σημείο της αίθουσας. Οσοι μαθητές δεν θέλουν να καθίσουν στις καρέκλες, μπορούν να επιλέξουν χαμηλούς καναπέδες, εξοπλισμένους με χαμηλά τραπέζια, όπου μπορούν να τοποθετήσουν τους υπολογιστές τους. Οι υπολογιστές αντικαθιστούν τον παραδοσιακό μαυροπίνακα, καθώς είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους μέσω δικτύου.
Το εστιατόριο είναι τόπος συνάντησης μαθητών και διδακτικού προσωπικού, ενώ εκεί διοργανώνοντας συναυλίες, γιορτές και φεστιβάλ. Οι αρχιτέκτονες προσπάθησαν συνειδητά να μην κατασκευάσουν συστήματα διαχωρισμού και τεχνητά «σύνορα», τα οποία θα εξωθούσαν τα παιδιά στην παραβίασή τους.
Οι τάξεις διαθέτουν μεγάλα παράθυρα, δίνοντας την εντύπωση απουσίας τοίχων και επιτρέποντας στους μαθητές να «ρεμβάζουν», εφόσον το επιθυμούν. Στο μεταξύ, τα μέτρα ασφαλείας περιορίζονται σε διακριτικές κάμερες ασφαλείας, χωρίς εμφανή φρούρηση.
Δημοτικό κέντρο
Το απόγευμα, μετά τη λήξη των μαθημάτων, το σχολείο μετατρέπεται σε δημοτικό κέντρο, με πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες για τους κατοίκους της συνοικίας.
Στο σχολείο αυτό, οι μαθητές διακρίνονται για τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις, όπως έδειξαν τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας της Φινλανδίας, που είχε αντιμετωπίσει αρχικά με δυσπιστία το τολμηρό πείραμα του Εσπου. Σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους, τα επίπεδα άγχους είναι μηδαμινά μεταξύ των μαθητών της σχολής Σαουναλάχτι, ευνοώντας τη μαθησιακή δραστηριότητα και καθιστώντας τον σχολικό χώρο τόπο παιδείας και όχι πειθαναγκασμού.
