Στην Αττική μπορεί να εφαρμοστεί η οικολογική επιλογή για την γεωργία. Μια γεωργία αποκεντρωμένη, στηριγμένη στην τοπικότητα με ικανότητα αυτονομίας, να αποβλέπει στην κοινωνικότητα της γεωργικής παραγωγής, απαλλαγμένη από τη γραφειοκρατία, τις τυπικούρες της ιδιότητας του αγρότη και την υποταγή της διατροφικής ασφάλειας στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία.
Είναι, επίσης, δυνατή η ανάπτυξη και της αστικής γεωργίας. Μπορούμε να μετατρέψουμε τον καταναλωτή σε παραγωγό και αντίστροφα, με την περιορισμένη γεωργική διαχείριση των ελεύθερων ιδιωτικών χώρων από τους κατοίκους (αυλή, κοινόχρηστοι χώροι, μπαλκόνι κλπ.). Είναι μια ιδέα, που αναπτύσσεται, προτεινόμενη από καταναλωτικά κινήματα διατροφής, κυρίως στις Η.Π.Α.
Στην Αττική είναι εφικτή και η διαχείριση της ποιοτικής γεωργίας (βιολογικά προϊόντα, προϊόντα ολοκληρωμένης διαχείρισης, ποιοτικά πιστοποιημένα ως “τοπικής προέλευσης”), ειδικές καλλιέργειες (βότανα, αρωματικά φυτά, φυτά καλλωπισμού κλπ.), που είναι σήμερα ιδιαίτερα ανταγωνιστικά στον εξαγωγικό τομέα είτε σε άλλες περιφέρειες είτε στο εξωτερικό (π.χ. αττική ελιά, ρετσίνα Αττικής κλπ). Χρειάζονται συνήθως μικρές εκτάσεις και τέτοιες εδώ είναι η πλειονότητα των προς γεωργική διαχείριση εκτάσεων.
Η ενίσχυση της γεωργίας, σε συνδυασμό με την πολιτιστική και αρχαιολογική της σημασία και δεδομένη την ύπαρξη ακόμα περιοχών φυσικού κάλλους, θα διαμορφώσει όρους αγροτουρισμού και θα συμβάλει στο τουριστικό ενδιαφέρον για την Αττική και στην στήριξη του μικροεμπορίου, που βάλλεται σήμερα από την οικονομική κρίση. Μια τέτοια επιλογή θα διαμορφώσει και όρους γενικότερης περιβαλλοντικής προστασίας χάριν των προϊόντων διατροφής που θα βγαίνουν από την Περιφέρεια.
Ενδεικτικά: Άμεσα μέτρα για την ρύπανση του Ασωπού. Η οικονομική ανταποδοτικότητα είναι ίση με το περιβαλλοντικό ισοδύναμο και την οικονομική συνεισφορά της γεωργίας. Π.χ. η Μεγαρίδα είναι γνωστή ακόμα για την πρωτοποριακή αγροτική της παραγωγή (σε λάδι, κρασί και ζαρζαβατικά, συναγωνιζόμενη την περιοχή Μαραθώνα). Κι’ όμως πάσχει περιβαλλοντικά. Θέλει μέτρα απορρύπανσης. Μέτρα μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στον αστικό ιστό. Ενίσχυση των ήπιων (κυρίως σταθεράς τροχιάς) μέσων μεταφοράς (π.χ. προαστιακός, μη περιοριζόμενος στην μεταφορά ανθρώπων).
(επιλεγμένα αποσπάσματα από άρθρο του Κώστα Διάκου, πρώην Περιφερειακού Συμβούλου Αττικής, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πράσινη Πολιτική», 6/2011, με τίτλο «Αποκεντρωμένη Γεωργία στην Αττική»)
Η οικοΛΟΓΙΚΗ ΟΙΚΟνομία ΔΕΝ «πέφτει» ΠΟΤΕ γιατί βασίζεται… ΦΥΣΙΚΑ (άρα ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ) στην… αειφόρο και ΒΙΩΣΙΜΗ ΤΟΠΙΚΗ ανάπτυξη! ΠΟΙΑ είναι τα ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ αναπτυξιακά σχέδιά σας για την Αττική και που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή Περιφερειάρχη Αττικής και Υπουργέ Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων; Αναζητήστε, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ συμφέρουσες, ΟΙΚΟ-ΛΟΓΙΚΕΣ αναπτυξιακές χρηματοδοτήσεις σε εσωτερικό και… ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, καθώς και σύγχρονα έξυπνα συστήματα ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗΣ διαχείρισης νερού, ενέργειας ΜΑΖΙ με εκτενή χρήση Α.Π.Ε. ΨΑΞΤΕ στα στηριζόμενα… ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ΚΑΙ ΝΕΕΣ ιδέες, προτάσεις, συμβουλές ΤΟΠΙΚΩΝ, ΒΙΩΣΙΜΩΝ και αειφόρων ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ από… ΕΓΚΡΙΤΟΥΣ επιστήμονες. Απευθυνθείτε στις σχετικές επιστημονικές ενώσεις, προκειμένου να σας ενημερώσουν.
Υ.Γ.1: «Δίκτυα Αλληλεγγύης, θα ανακουφίσουν τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Δίκτυα Στέγης, όπου εγκαταλελειμμένα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια αποδίδονται στους άστεγους. Συνεταιρισμούς μεταξύ μικρομεσαίων παραγωγών, επαγγελματιών, επιχειρηματιών, µε στόχο να τους καταστήσει βιώσιμους και ανταγωνιστικούς απέναντι στις μεγάλες αλυσίδες. Δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών που, όπως το αντίστοιχο των γαλλικών AMAP, μπορούν να εξασφαλίσουν υψηλή ποιότητα διατροφής (πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα), σε προσιτές τιμές. Σε θεσμικό επίπεδο πρέπει να προωθηθεί η παραγωγή από την ίδια την πόλη. Τοπικό νόμισμα-Τράπεζα Χρόνου. Συναλλαγές που συγκρατούν την οικονομική δραστηριότητα στην τοπική κοινωνία της πόλης, µε χαμηλό κόστος προϊόντων και υπηρεσιών.»
(επιλεγμένο απόσπασμα από άρθρο του Γιάννη Χαραλαμπάκη στην εφημερίδα «Πράσινη Πολιτική» ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011)
Υ.Γ.2: Στη νοτιοδυτική ακτή της Ιρλανδίας, μια ομάδα επιστημόνων διαθέτει μια πρωτότυπη υποθαλάσσια φάρμα. Τα άλγη έχουν μετατραπεί σε μια εντυπωσιακή υποβρύχια φυτεία. Το συγκεκριμένο ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα μελετάει τις δυνατότητες χρήσης της συγκεκριμένης ποικιλίας φυκών για την παραγωγή βιοκαυσίμων. «Τα φύκη δεν χρειάζονται λίπασμα. Δεν καταλαμβάνουν εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια φυτών, τα οποία προορίζονται για να καλύπτουν διατροφικές ανάγκες. Ωριμάζουν σε μόλις έξι μήνες», αναφέρει η Τζούλι Μαγκουάιρ, συντονίστρια του προγράμματος MABFUEL.
(τα παραπάνω, επιλεγμένα, αποσπάσματα προέρχονται από δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης iefimerida.gr της 31/5/13, υπό τον τίτλο «Φύκια: Ο “μαύρος χρυσός” του μέλλοντος»)
Στα επίσης κατάλληλα αλλά ΚΑΙ… ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΑ θαλασσινά νερά της… Αττικής, υπάρχει ενδεχόμενο να γίνει εφαρμογή του, προαναφερθέντος προγράμματος Περιφερειάρχη, Υφυπουργέ Έρευνας και Τεχνολογίας και Υπουργέ Αγροτικής Ανάπτυξης; (στην Ε.Ε. τα φύκη είναι γεωργικά προϊόντα)
Νικόλαος Κοζώνης
(Βιολόγος – Σύμβουλος Ευεξίας και Ευζωίας)
O γράφων αφιερώνει το παρόν άρθρο στον, αείμνηστο, πολιτικό επιστήμονα και νομικό Σπυρίδωνα Κοζώνη του Νικολάου.
