Το κείμενο που ακολουθεί συντάχθηκε από την κ. Πηνελόπη Αλεξίου και παρουσιάστηκε ως εισήγηση από την ίδια στη θεματική της Ειδικής Αγωγής, στην σχετικά πρόσφατη «Σύσκεψη για την Παιδεία που έγινε στη Ραφήνα παρουσία του Υφυπουργού Παιδείας, κ. Δημ. Μπαξεβανάκη, σημαντικού αριθμού αυτοδιοικητικών από Δήμους της Ανατολικής Αττικής και μεγάλου αριθμού εκπροσώπων Συλλόγων και Ενώσεων Γονέων Μαθητών Σχολείων της ευρύτερης περιοχής μας.
Η εισήγηση, παρουσιάζει την εικόνα της Ειδικής Αγωγής στην Ανατολική Αττική, όπως τη βιώνει ένας γονέας παιδιού με Ειδικές Ανάγκες, ο οποίος είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει Δημόσιες δομές (στην προκειμένη περίπτωση το Ειδικό Σχολείο Ραφήνας (πρώην «Νταού Πεντέλης») και έχει βιώσει σε βάθος χρόνου, σταλαγματιά-σταλαγματιά όλη την κατάσταση την οποία με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο, εκθέτει.
Οι αλήθειες που διαχέονται από το κείμενο της Πηνελόπης Αλεξίου είναι πολλές, είναι σοκαριστικές, είναι γνωστές στην συντριπτική πλειοψηφία των γονέων που έχουν παιδιά στις συγκεκριμένες δομές και αναμφισβήτητα, μας αφορούν ΟΛΟΥΣ ως κοινωνία.
Εισήγηση στη θεματική της Ειδικής Αγωγής
Πηνελόπη Αλεξίου
Μητέρα παιδιού στην “Ειδική Αγωγή”
Κοινωνιολόγος
Με τον όρο αυτό δεν εννοώ μόνο τους γονείς των ενώσεων, αλλά όλους εσάς που είστε γονείς, γιατί το θέμα της ειδικής αγωγής είναι ιδιαίτερο, είναι φορτισμένο και θα έπρεπε να αφορά όλους.
Γιατί στη ζωή του ο κάθε γονέας θεωρεί ορόσημο τη γέννηση του παιδιού του, ενώ εμείς, οι «ειδικοί γονείς» την ημέρα που πήραμε τη διάγνωση στα χέρια μας.
Για εμάς η ζωή μας είναι χωρισμένη πριν και μετά την αναπηρία.
Και η εκπαίδευση, η δομή της εκπαίδευσης για την οποία βρισκόμαστε εδώ σήμερα, για την πλειοψηφία των γονέων συμπίπτει με την ημέρα της διάγνωσης. Οι «τυχεροί», που είναι το μικρότερο ποσοστό, γνωρίζουν την αναπηρία ή τις μαθησιακές δυσκολίες πριν την είσοδο των παιδιών τους στην εκπαίδευση. Έχουν εξοικειωθεί σε μεγάλο βαθμό, όχι τελείως, γιατί θέλει πολλά χρόνια να αποδεχθείς την αναπηρία του παιδιού σου που θα υπάρχει όλη τη ζωή του.
Όμως οι περισσότεροι είναι οι « άτυχοι». Αυτοί που ξεκινούν με όνειρα το παιδί τους για την πρώτη μέρα στο σχολείο και ζουν τις επόμενες μέσα σε ένα εφιάλτη, που κεντρικό ρόλο παίζουν κάποιες «κλασικές ατάκες» που χρησιμοποιούνται από τους εκπαιδευτικούς: «Μοιάζει να μην κατανοεί», «είναι επιθετικός και υπερκινητικός», «είναι στον κόσμο του», «πρέπει να τον δει ειδικός».Και τότε, αρχίζουν οι αναπτυξιολόγοι, οι ειδικοί θεραπευτές, τα διαγνωστικά τεστ, το ΚΕΔΔΥ και το πόρισμα που λέει (ειδικό σχολείο, παράλληλη στήριξη…)
Και καλείται ο χαμένος γονέας να επιλέξει, γιατί η τελική επιλογή είναι δική του. Ειδικό σχολείο; ΟΧΙ, ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ.
«Να δω για παράλληλη στήριξη ή τμήμα ένταξης» σκέφτεται αμέσως μετά. Ποια παράλληλη στήριξη; Η μόνιμη απάντηση είναι δεν υπάρχουν κονδύλια. «Κάνε αίτηση και θα δούμε» και στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να πάρει το παιδί παράλληλη στήριξη μετά τις γιορτές. Ή μπορεί να πληρώσει ο γονέας και να έχει κάποιον για το παιδί του ή ακόμη και να μοιραστεί έναν ειδικό παιδαγωγό με ένα ή δύο ακόμη παιδιά. Έξοχα!!!
Μπορεί ακόμη το παιδί να μπει σε ένα τμήμα ένταξης που λειτουργεί στο δήμο του. Στην Ανατολική Αττική και εάν τα στοιχεία που έχω είναι σωστά, λειτουργούν 72 τμήματα ένταξης στους 13 Καλλικρατικούς δήμους.
Πως λειτουργούν, εάν έχουν επαρκή προσωπικό, υποδομές, κ.α.
Εξαρτάται!
Οι συνεχείς πάντως εξαγγελίες για αναβάθμιση του θεσμού δείχνουν πως πολλά πρέπει να γίνουν ακόμη.
Και εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά, το παιδί συνεχίζει να δυσκολεύεται και να είναι σε ένταση, και η δασκάλα μπορεί να συνεχίζει να δυσανασχετεί και οι υπόλοιποι γονείς να δημιουργούν προβλήματα, τότε μπορεί ο γονέας να δει και πάλι, πιο νηφάλια, τη λύση του ειδικού Νηπιαγωγείου ή Δημοτικού.
Στην Ανατολική Αττική, λειτουργούν 4 ειδικά Νηπιαγωγεία και 6 Ειδικά Δημοτικά Σχολεία. Αφαιρώ 2. Ένα του ΠΙΚΠΑ Βούλας, για προφανείς λόγους (ανήκει σε ίδρυμα και λειτουργεί στο πλαίσιο κέντρου αποκατάστασης) και ένα το Ειδικό Δημοτικό Αχαρνών, όπου συγχαίρω το Δήμαρχο και την Ένωση Γονέων (έχει στα όριά του 17 τμήματα ένταξης, Ειδικό Νηπιαγωγείο, Ειδικό Δημοτικό, ΤΕΕ και τις καλύτερες κτιριακές εγκαταστάσεις).
Οι υπόλοιποι 12 Δήμοι διαθέτουν Δημοτικό στην Νέα Μάκρη, στην Ραφήνα, στο Λαύριο και στον Ωρωπό. Και θέλω να τονίσω ότι η επιλογή των χώρων εγκατάστασης δεν έγινε με κριτήριο ότι εκεί φτιάξαμε νέα κατάλληλα κτίρια όπου αξίζει ένα παιδί (όπως το δικό μου να φεύγει καθημερινά από το Γέρακα και να πηγαίνει στη Ραφήνα ή στην Νέα Μάκρη που και αυτή είναι κοντά στη Ραφήνα) να διανύει τόση απόσταση, αλλά γιατί εκεί μπόρεσε το κράτος, σε ακατάλληλες και «δανεικές δομές» να στοιβάξει τα παιδιά με αναπηρίες.
Στην περίπτωση μάλιστα της Ραφήνας τα έβαλε και εκτός οικιστικού ιστού, ώστε να μην τα βλέπει και κυρίως να μην τα ακούει κανείς!
Τα Ειδικά Δημοτικά τέλος του Λαυρίου και του Ωρωπού έχουν και εκείνα θέματα με τις κτιριακές εγκαταστάσεις, εφόσον φιλοξενούνται προσωρινά σε σχολικές δομές. ΝΤΡΟΠΗ!!!Και αφού ξεκίνησα με τα κτιριακά, συνεχίζω και αναφέρω ότι στην ειδική αγωγή το Δημοτικό σχολείο τελειώνει στα 15 χρόνια.
Μετά το ειδικό Δημοτικό, το παιδί, συνήθως, πηγαίνει στο ΕΕΕΕΚ (Ειδικό Εργαστήριο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ), σε έναν παρωχημένο εκπαιδευτικό θεσμό που αναζητά ακόμη τη θέση του. Μετά το νέο νόμο για την ειδική αγωγή περιμένουμε ακόμη την νέα ταυτότητα.
Σήμερα υπάρχουν Ειδικά Γυμνάσια, Λύκεια και ΤΕΕ. Όλα τα παιδιά που γράφουν, διαβάζουν και μπορούν να κάνουν πιο προχωρημένα εργαστήρια πηγαίνουν εκεί. Τα παιδιά που δεν έχουν ακόμη κατακτήσει, το λόγο, τη γραφή, την ανάγνωση και τα μαθηματικά πηγαίνουν στα ΕΕΕΕΚ, όπου βρίσκονται απέναντι σε φιλολόγους, μαθηματικούς και φυσικούς. ΧΑΟΣ!
Για όλη την Ανατολική Αττική, τους 13 Δήμους λειτουργούν μόνο 2 ΕΕΕΕΚ στη Ραφήνα και στη Νέα Μάκρη, σε πολύ κακές και ελλιπείς εγκαταστάσεις και 2 ΤΕΕ (Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια Α’ Βαθμίδας, 5ετούς φοίτησης) στο Κορωπί και στις Αχαρνές, σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, αλλά με σημαντικά προβλήματα εργαστηρίων και αναγνώρισης της εξειδίκευσης.
Έτσι, ολοκληρώνεται η παρουσίαση των κτιριακών δομών της ειδικής αγωγής για ολόκληρη την Ανατολική Αττική. Και θέλω να παρακαλέσω το Υπουργείο αλλά και τους Δημάρχους να κάνουν μία προσπάθεια για δημιουργία νέων Δομών στην πρωτοβάθμια κυρίως εκπαίδευση. Σε ερώτημά μας, στην πρωτοβάθμια Διεύθυνση, μας είπαν ότι δεν υπάρχουν αιτήματα από τα σχολεία και ότι επαρκούν τα υπάρχοντα. (!)
Τι σχέση έχει αυτό; Αν οι υποδομές είναι ακατάλληλες πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν; Επίσης, δεν παίζει ρόλο για το κράτος, το κόστος μεταφοράς μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων όταν πάνω από τους μισούς μαθητές βρίσκονται σε Παλλήνη, Γέρακα, Γλυκά Νερά, Παιανία κ.α. και πηγαίνουν όλοι σε Ραφήνα και Νέα Μάκρη;
Θα ήθελα όμως εδώ να κλείσω το θέμα αυτό και να ανοίξω το άλλο, το μεγάλο, το καθοριστικό κεφάλαιο της ειδικής αγωγής και όχι μόνο! Η φετινή χρονιά και η περίοδος αυτή είναι πραγματικά καθοριστική για το σχολείο που είμαι μέλος του συλλόγου. Εάν, ένα χρόνο πριν, βρισκόμουν πάλι εδώ για να μιλήσω ως γονέας για την ειδική αγωγή, θα έλεγα εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Γιατί; Γιατί φέτος κατάλαβα για πρώτη φορά ότι τον πιο σημαντικό ρόλο δεν τον παίζει το θεσμικό πλαίσιο, δεν τον παίζει η διάθεση του εκάστοτε επιτελείου από το Υπουργείο ή τις Διευθύνσεις για να αλλάξουν, να βελτιώσουν, να συμπαρασταθούν ίσως σε γονείς.
Τον πιο σημαντικό ρόλο τον παίζουν, οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία και οι Διευθυντές, που πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι άνθρωποι!
Γνωρίζω πια ότι σε σχολεία που λειτουργούν τμήματα ένταξης υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα από άλλα σχολεία που δεν έχουν, αλλά έχουν ανθρώπους/εκπαιδευτικούς. Είμαι σε θέση πλέον να γνωρίζω ότι πολλοί γονείς πληρώνουν άσκοπα παράλληλη στήριξη, σε τάξεις που η δασκάλα αποτελεί τροχοπέδη, αλλά αντίθετα, σε κάποια άλλη τάξη όλη τη δουλειά την κάνει μια εξαιρετική εκπαιδευτικός και όχι η υπεύθυνη της παράλληλης στήριξης.
Φέτος, για πρώτη φορά κατάλαβα ότι τα ειδικά σχολεία και ίσως όλα τα σχολεία μπορεί να είναι «τσιφλίκι» κάποιου εκπαιδευτικού.
Φέτος για πρώτη φορά άκουσα μία σχολική σύμβουλο να μου αποκαλύπτει ότι μπαίνει σε τάξη όπου βλέπει ένα ανίκανο εκπαιδευτικό, να κάνει λάθη και δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο εκτός από συστάσεις (με καλό τρόπο, μην τον θυμώσει) μήπως και αλλάξει κάτι.
Φέτος, για πρώτη φορά, σύλλογος διδασκόντων πήρε την απόφαση να μην υπάρχει γραπτή επικοινωνία (έστω και μια φράση την εβδομάδα, ότι όλα πάνε καλά ) σε γονείς που τα παιδιά τους είναι μη λεκτικά, γιατί δεν το αναφέρει ρητά ο Νόμος!
Φέτος για πρώτη φορά, αφού γονέας έκανε αίτημα γραπτό (πράγμα που κατά τη Διευθύντρια του ειδικού σχολείου απαγορευόταν, γιατί δεν θέλει να υπάρχει κανένα γραπτό πειστήριο) για να δει τη δασκάλα του παιδιού του σε διαφορετική ημέρα, η Διευθύντρια κάλεσε την αστυνομία για να τον απομακρύνει από το σχολείο!
Φέτος για πρώτη φορά ανακάλυψα ότι ο σύλλογος Γονέων πρέπει μόνο να είναι «νεροκουβαλητής», να φέρνει χορηγίες, να πληρώνει στο σχολείο ότι αναλώσιμα του ζητούνται, να μην λέει ποτέ, όχι, να μην αμφισβητεί καμία απόφαση και κυρίως να μην ασκεί τα δικαιώματά του στα πλαίσια της λειτουργίας του σχολείου.
Σε αντίθετη περίπτωση, πολύ περισσότερο όταν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων του σχολείου, κινδυνεύει μέχρι και να μην αναγνωρίζεται από αυτούς που μέχρι την προηγούμενη χρονιά αξιοποιούσαν την προσφορά του. Το πιο σοκαριστικό αγαπητοί γονείς είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα ειδικά σχολεία, αλλά σε κάθε σχολείο που θα προσπαθήσουμε να έχουμε λόγο που δεν θα αρέσει … Και το ακόμη πιο σοκαριστικό είναι όταν σου πετάνε κατάμουτρα ότι εσείς οι γονείς ποτέ δεν ξέρατε τη δύναμη που έχετε, δε συμμετέχετε, άρα η χρονιά κάπως θα περάσει, εσείς θα φύγετε και εμείς θα μείνουμε!
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες που θα μου εξασφαλίζουν ως γονέα κοινές συνθήκες;
Γιατί πρέπει να τα βάζω με τον εαυτό μου που πήγα στη Ραφήνα όπου ανήκω και μπορεί να αντιμετωπίσω την αστυνομία και όχι στην Παμμακάριστο όπου τα πράγματα, από εκπαιδευτική και οργανωτική άποψη είναι τελείως διαφορετικά και λειτουργεί και ολοήμερο;
Ποιες θα μπορούσαν να είναι όμως οι ασφαλιστικές δικλείδες;
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
των εκπαιδευτικών, όχι μόνο από τη Σχολική σύμβουλο (που την καταργείτε), αλλά και από τα ΚΕΔΔΥ που γίνονται ΚΕΣΥ.
Δεν μπορεί ένας εκπαιδευτικός και μάλιστα της ειδικής αγωγής να είναι στο απυρόβλητο. Να μπαίνει σε μία τάξη και να κάνει ότι θέλει και μάλιστα σε παιδιά με αναπηρίες. Τη φετινή χρονιά γονέας βρέθηκε στη θέση, όπου μία εκπαιδευτικός τον ενημέρωνε για μία διαδικασία εκπαίδευσης, κατά την ίδια, βασανισμού κατά τον γονέα. Ο γονέας κατέφυγε στη σχολική σύμβουλο όπου πήρε την απάντηση: «έχετε δίκιο, θα το κοιτάξω αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε ουσιαστικό!».
Ειδικά στην ειδική αγωγή, που οι γονείς είναι και θεραπευτές, που τρέχουν και γνωρίζουν το παιδί τους καλύτερα από τον καθένα, θα πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη πρόβλεψη και διαδικασίες.
Επίσης, για την επιλογή εκπαιδευτικών ή διευθυντικών στελεχών, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όχι μόνο ο χρόνος εμπειρίας αλλά και η συμμετοχή σε νέες διαδικασίες και προγράμματα.
Στην ειδική αγωγή δεν μπορούν να έχουν θέση εκπαιδευτικοί που περιμένουν μόνο τη σύνταξή τους, που θέλουν να περνούν «χαλαρά» ή να ενδιαφέρονται μόνο για κάποιο επίδομα. Πρέπει να αξιολογείται συνολικά το σχολείο και τα προγράμματα που «τρέχει».
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
των γονέων στη λειτουργία του σχολείου. Σχολεία κλειστά, απροσπέλαστα, που λειτουργούν μόνο με ραντεβού, που απαγορεύεται η γραπτή επικοινωνία ακόμη και όταν έχει επανειλημμένως τεθεί ως ζήτημα η έλλειψη εμπιστοσύνης, που αρνούνται να παραλάβουν και να πρωτοκολλούν επιστολές και έγγραφα γονέων, που απαγορεύεται η επικοινωνία στο διαδίκτυο, κ.ά. δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνονται πλέον ανεκτά.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΟΜΗΣ ή ΣΗΜΕΙΟΥ ή ΓΡΑΦΕΙΟΥ μέσα στις νέες δομές (π.χ. ΚΕΣΥ) που προβλέπονται στο Νέο Νόμο (από ειδικούς επιστήμονες και όχι εκπαιδευτικούς που μπορεί οι ίδιοι να έχουν συνέπειες) που θα μπορεί να γνωμοδοτεί, να λύνει ζητήματα και να επαναφέρει στην ομαλή λειτουργία τις σχολικές μονάδες.Καμία σχολική μονάδα δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς τους γονείς (ο ρόλος των οποίων αναφέρεται σε όλο το θεσμικό πλαίσιο), πόσο μάλλον στην ειδική αγωγή. Πρέπει να μπορεί να βρεθεί λύση, ο νόμος πρέπει να περιγράφει με σαφήνεια τις διαδικασίες και να απαντά, στις μεμονωμένες ίσως περιπτώσεις που υπάρχει ρήξη σχέσεων σχολείου-γονέων.
Σήμερα η λύση που υπάρχει είναι …. να φεύγουν οι γονείς!
Εκτός όμως από τις προτάσεις για τις «ασφαλιστικές δικλείδες» υπάρχουν μία σειρά αιτημάτων που συνοπτικά παραθέτονται στη συνέχεια:
1. ΜΟΝΙΜΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ.
Στις 13 Απριλίου 2018, η υφυπουργός κα Τζούφη δήλωσε ότι εξασφαλίστηκαν τα κονδύλια για την ειδική αγωγή και τους διορισμούς. Ελπίζουμε αυτό να είναι γεγονός και την επόμενη χρονιά επιτέλους να έχουμε μόνιμο προσωπικό, που για την ειδική αγωγή δεν ξεπερνούσε το 30%.
Είναι πολύ σημαντικό, τα παιδιά μας στα ειδικά σχολεία να έχουν σταθερό πλαίσιο εκπαιδευτικών. Και είναι επίσης απαραίτητο να ανοίξουν, ξανά στην ώρα τους το Σεπτέμβριο, αλλά πλήρως στελεχωμένα αυτή τη χρονιά.
2. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Η ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.
Είναι προφανές ότι η Ειδική Αγωγή κάθε χρόνο κάνει πιο αισθητή την παρουσία της και στα τυπικής ανάπτυξης σχολεία. Πιστεύουμε ότι πρέπει και σε Πανεπιστημιακό επίπεδο να γίνει απαραίτητη και υποχρεωτική ενότητα για όλους τους εκπαιδευτικούς, ώστε να αποφεύγονται λάθη που έχουν να κάνουν με ολόκληρη τη ζωή ενός παιδιού και να μην είναι μόνο στον τομέα των μεταπτυχιακών τίτλων, οι οποίοι θα πρέπει να γίνουν πιο εξειδικευμένοι και να έχουν και πιο ουσιαστική πρακτική εξάσκηση.
3. ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ.
Να διοριστούν άμεσα όλοι οι απαραίτητοι συνοδοί για παράλληλη στήριξη και να σταματήσει η αφαίμαξη των γονιών, που μαζί με την αργοπορία πληρωμών από τον ΕΟΠΥΥ έχουν φέρει σε αδιέξοδο τις οικογένειες.
4. ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
Να δημιουργηθούν -όπου χρειάζεται- νέες κτιριακές εγκαταστάσεις για τη Π.Ε και Δ.Ε στην Ανατολική Αττική. Επίσης να υπάρξει άμεσα ένα σχέδιο εφοδιασμού εκπαιδευτικού υλικού και υποδομών (βιβλία, εργοθεραπευτικό υλικό, λογοθεραπευτικό υλικό όπως pecs και teacch, υπολογιστές, αίθουσες αυτόνομης διαβίωσης, αθλητικές εγκαταστάσεις και πολυαισθητηριακοί χώροι κ.α.) που να εξασφαλίζουν κοινό πλαίσιο σε όλα τα σχολεία).
5. ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ.
Γίνεται συνεχώς αναφορά για μια ειδική αγωγή που δεν θα έχει ανεξάρτητες δομές αλλά θα λειτουργεί, κτιριακά, μέσα στα σχολεία τυπικής εκπαίδευσης. Αυτό συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια τα τελευταία χρόνια να κρατηθούν τα περισσότερα παιδιά στα τμήματα ένταξης ή με παράλληλη στήριξη, με τα αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν ήδη. Γιατί όμως γίνεται αυτό;
Γιατί είναι φτηνότερο!. Φτιάχνεις ένα τμήμα ένταξης, πληρώνεις μόνο έναν εκπαιδευτικό, διορίζεις έτσι και συναδέλφους εκπαιδευτικούς και ταυτόχρονα δίνεις απάντηση σε γονείς που ενώ έχουν διάγνωση από ΚΕΔΔΥ για ειδικό σχολείο, επιλέγουν (ειδικά αφού επισκεφτούν και δουν τις κτιριακές δομές) τα τμήματα ένταξης.
Η ειδική αγωγή κοστίζει και οι υπάρχουσες κτιριακές δομές για τα πιο «ιδιαίτερα» παιδιά είναι ελλιπείς όπως έχουμε αναφέρει. Και θέλει το κράτος να μας πείσει ότι ενώ δεν φτιάχνει νέες δομές ειδικής αγωγής, θα εξασφαλίσει τις συνθήκες ώστε σε κάθε δήμο, τουλάχιστον, να υπάρξει σχολείο που θα έχει εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, ειδικές αίθουσες για ατομικές συνεδρίες κ.α.;
Ή επιθυμώντας να «αποτινάξουν» από πάνω τους αυτό το κόστος εννοούν ότι οι περιπτώσεις αυτές των «ειδικών παιδιών» θα πηγαίνουν σε ιδρύματα, σε κάποιες «γονεϊκές» δομές ή ΜΚΟ, καταργώντας έτσι «λόγω κόστους» το βασικό άρθρο του συντάγματος, για δικαίωμα όλων στην παιδεία;
6. ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΑΘΗΤΩΝ.
Εξασφάλιση μεταφοράς μαθητών σύμφωνα με το νόμο (έξω από το κάθε σπίτι), με κατάλληλα διαμορφωμένα και ασφαλή μέσα μετακίνησης και εξειδικευμένους μόνιμους οδηγούς και συνοδούς και όχι όπως γίνεται μέχρι σήμερα.
7. ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΕΕΕΚ.
Άμεσα, λειτουργία ολοήμερου σχολείου, χωρίς καθυστερήσεις και αποτρεπτικές πρακτικές από τα Δημοτικά σχολεία. Επίσης ζητάμε επέκταση του ολοήμερου και στα ΕΕΕΕΚ. Ειδικά για την Ανατολική Αττική αυτό είναι πολύ εύκολο. Γενικά, πρέπει να ενταχθούν και τα ΕΕΕΕΚ στο ολοήμερο αφού τα παιδιά που φοιτούν εκεί δεν μπορούν να παραμείνουν μόνα στα σπίτι όταν εργάζονται οι γονείς. Άρα το εξαιρετικό μέτρο του ολοήμερου στην Ειδική Αγωγή, καταργείται αυτόματα μόλις το παιδί τελειώσει το Δημοτικό!
8. ΝΕΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΕΕΕΚ.
Άμεση κατάθεση του νέου πλαισίου για την λειτουργία των ΕΕΕΕΚ, την πρόσληψη του κατάλληλου προσωπικού και την αναβάθμιση των εργαστηρίων τους.
9. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΕΕ.
Είναι ίσως το πιο χρηστικό και απαραίτητο εφόδιο για το μέλλον των παιδιών που μπορούν να φοιτήσουν στα ΤΕΕ. Θέλει πολύ προσοχή, μελέτη και στήριξη, ώστε τα εργαστήρια να έχουν νόημα και να προσφέρουν πραγματικά.
10. ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΟΝΕΩΝ.
Τη βοήθεια των συλλόγων γονέων και την εξαίρεσή τους, από διατάξεις του νέου θεσμικού πλαισίου. Τα ειδικά σχολεία στην Αν. Αττική έχουν παιδιά από μεγάλες σε έκταση περιοχές με μικρό αριθμό ατόμων που μπορεί να είναι όσο 2 ή 3 τμήματα ενός τυπικού σχολείου, άρα πρέπει να τους δοθεί η δυνατότητα συνεργασιών με άλλα σχολεία, εφόσον το επιθυμούν.
Ολοκληρώνοντας αυτή την εισήγηση θέλω να μου επιτρέψετε να απευθυνθώ στους συναδέλφους- γονείς.
Καταρχήν στην Ένωση Γονέων Ραφήνας-Πικερμίου και να τους ευχαριστήσω ως σύλλογος, αλλά και εγώ προσωπικά που ήταν πάντα δίπλα μας στις πραγματικά δύσκολες στιγμές που βιώνουμε τη φετινή χρονιά και στη συνέχεια θέλω να ζητήσω από τις υπόλοιπες Ενώσεις να στηρίξουν τους γονείς που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Πολλές φορές σε σχολεία με τμήματα ένταξης ή χωρίς, δημιουργούνται προβλήματα από τους ίδιους τους γονείς. Η αναπηρία δεν κολλάει, δεν δημιουργεί κακές συνήθειες και πρακτικές.
Δείτε τα αδέρφια των παιδιών μας και θα διαπιστώσετε αμέσως ότι η επαφή με την αναπηρία τα έχει κάνει πιο σοφά, πιο ευαίσθητα κοινωνικά και μάλλον πιο ολοκληρωμένους πολίτες στο μέλλον.
Από εσάς γονείς που τα παιδιά σας παρακολουθούν το πλαίσιο τυπικής εκπαίδευσης, δεν θέλουμε τον οίκτο σας, ούτε την ανοχή σας.
Θέλουμε τη δύναμή σας και τη στήριξή σας για να πολλαπλασιάσουμε μαζί την πίεση για ένα καλύτερο αύριο, στα παιδιά που την έχουν περισσότερο ανάγκη από τα άλλα.
Ελάτε μαζί μας να γίνουμε η φωνή των παιδιών που δεν έχουν ομιλία, ελάτε να γίνουμε μαζί τα μάτια των παιδιών που δεν βλέπουν, τα πόδια των παιδιών που δεν περπατούν και το μυαλό των παιδιών που έχουν νοητική υστέρηση.
