Έναν σχεδόν άγνωστο αν και σημαντικό «αιρετικό» ποιητή της γενιάς του ’30 και μεγάλο διπλωμάτη, τον Αλέξανδρο Μάτσα, πατέρα της «δικής μας» Ρωξάνης Μάτσα, τίμησε σε ειδική εκδήλωση, ο Σύλλογος «Οι Φίλοι της Μουσικής» στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, χθες, Δευτέρα 4 Μαρτίου.
Στο ποιητικό έργο του Αλ. Μάτσα, αναφέρθηκαν εκτενώς οι Κριτικοί Λογοτεχνίας Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Τιτίκα Δημητρούλια και Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, οι οποίοι του αφιέρωσαν πρόσφατα (Δεκέμβριος 2012) το 8° τεύχος του περιοδικού «Τα Ποιητικά» (Εκδόσεις Γκοβόστη).
Για τη ζωή και το έργο του Αλ. Μάτσα ως διπλωμάτη, μίλησε ο Πρέσβης επί τιμή και Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» Κωστής Αιλιανός. Ποιήματα του Αλ. Μάτσα διάβασαν οι ηθοποιοί Όλια Λαζαρίδου και Ακύλλας Καραζήσης.
Την εκδήλωση προλόγισε ο Πρόεδρος Δ.Σ. του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» Πάνος Δημαράς.
Την επιμέλεια του αφιερώματος είχε ο ποιητής και κριτικός Κώστας Γ. Παπαγεωργίου. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η κόρη του ποιητή, κ. Ρωξάνη Μάτσα.
Σημειώνεται ότι ο Αλέξανδρος Μάτσας και η οικογένειά του έζησαν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους στο ομώνυμο Κτήμα της Κάντζας. –βρίσκεται έναντι της Βίλας Καμπά και του Κτήματος Καμπά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αίθουσα ήταν κατάμεστη –αρκετοί παρακολούθησαν την εκδήλωση από τις τηλεοπτικές οθόνες που βρίσκονταν εκτός αιθούσης- η οργάνωση ήταν από κάθε άποψη υποδειγματική και στο τέλος της εκδήλωσης τα εδέσματα που προσφέρθηκαν συνοδεύτηκαν από κρασί παραγωγής της Ρωξάνης Μάτσα.
Αλέξανδρος Μάτσας: ωραιολάτρης, εκκεντρικός και αισθητιστής
Ο Αλέξανδρος Μάτσας (1910-1969) γεννήθηκε και πέθανε στη Αθήνα. Υπήρξε μία εξέχουσα προσωπικότητα του διπλωματικού σώματος, που άφησε εποχή τόσο στην Κεντρική Υπηρεσία όσο και στις θέσεις που υπηρέτησε.
Στα Γράμματα εμφανίστηκε στην ηλικία των δεκαπέντε χρόνων, με τη γραμμένη στα γαλλικά ποιητική συλλογή Le vieux jardin (1925), προλογισμένη από τον Κωστή Παλαμά. Ακολούθησαν εκδόσεις με συλλογές ποιημάτων το 1934, το 1946 και το 1964.
Έγραψε ακόμη τα θεατρικά Κλυταιμνήστρα (1945), Κροίσος (1953) – που παίχτηκαν στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το 1956 και το 1963 αντιστοίχως – και Ιοκάστη (1952).
Τη φοίτησή του στη Νομική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών, ακολούθησαν σπουδές στο Christ’s Church της Οξφόρδης στις πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Στο Υπουργείο Εξωτερικών εισήλθε το 1934. Μετά τις πρώτες τοποθετήσεις του στην Αίγυπτο, ακολούθησε την ελληνική κυβέρνηση στο εξωτερικό, Λονδίνο και Κάιρο. Υπηρέτησε στο Παρίσι, τη Χάγη και τη Ρώμη και επέστρεψε στην Αθήνα ως Πολιτικός Διευθυντής το 1957. Διετέλεσε Πρέσβης στην Άγκυρα (1956-1962) και την Ουάσινγκτον (1962-1967). Από τον κλάδο παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 1967.
Συνομήλικος του Ελύτη και του Ρίτσου, υπήρξε πάντοτε επιφυλακτικός μπροστά στο ενδεχόμενο μιας νεανικής ένταξης σε κάθε μορφή ομαδικής δραστηριότητας, επιλέγοντας το μοναχικό δρόμο που του επέβαλε το από πολύ νωρίς σφυρηλατημένο ποιητικό του ιδεώδες, διαμορφωμένο από τις ευεργετικές επιρροές των υψηλών διδαγμάτων του Κ. Π. Καβάφη και των αρχαίων λυρικών.
Είχε το σθένος να κρατηθεί σε απόσταση ασφαλείας από τα κυρίαρχα αισθητικά και γλωσσικά πρότυπα της γενιάς του, καλλιεργώντας ένα απολύτως προσωπικό γλωσσικό όργανο, που όσο κι αν παρέπεμπε στο αντίστοιχο καβαφικό, ποτέ δεν ταυτίστηκε μαζί του.
Υπήρξε ωραιολάτρης, εκκεντρικός και αισθητιστής, χωρίς ωστόσο να εγκλωβιστεί σε έναν άσκοπο και ποιητικά αναποτελεσματικό λυρισμό. Κι αυτό γιατί η γνήσια αγωνία του για τη μοίρα του σύγχρονου ανθρώπου απάλλαξε το λόγο του από νόθες συγκινήσεις και ανούσιες συναισθηματολογίες, προσδίδοντάς του αντικειμενικές διαστάσεις και προοπτικές.
