Ο οικονομικός μαρασμός της πατρίδας μας αναμφίβολα είναι μια κατάσταση που θλίβει όλους τους Έλληνες πολίτες. Και δυστυχώς, μας αγγίζει και στην καθημερινότητα μας αφού το βιοτικό μας επίπεδο όλο και θα χειροτερεύει όσο τα οικονομικά αποθέματα θα συρρικνώνονται.” (απόσπασμα από το άρθρο του κ. Παναγιώτη Μερτύρη)
Παναγιώτη Ν. Μερτύρη
Δημοτικού Συμβούλου μείζονος αντιπολίτευσης Δήμου Παλλήνης
Προσωπικά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν το απώτερο μέλλον της πατρίδας μας θα είναι ακόμα πιο ζοφερό. Όμως, δεν θέλω να πιστεύω σε καμία περίπτωση, ότι η χώρα μας πνέει τα λοίσθια όπως πολλοί απαισιόδοξοι έχουν αρχίσει να εκτιμούν… Και σίγουρα, είμαι πεπεισμένος, πως μόνο χρήσιμο δεν είναι να μεμψιμοιρούμε και ακόμα χειρότερα, να πετάμε «λευκή πετσέτα…»
Χρειάζεται λοιπόν να σηκώσουμε το κεφάλι, να πατήσουμε στα πόδια μας και να μην ξεχνάμε ποτέ, πως ό,τι κι αν γίνεται, όσο άσχημα κι αν πάνε κάποια περίοδο τα πράγματα, η ζωή θα συνεχίζεται συντηρώντας την ελπίδα… Οι μπόρες πάντα θα σταματούν και οι παγεροί βοριάδες είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα κοπάζουν.
Με αφορμή την δύσκολη αυτή περίοδο που διερχόμαστε ως τόπος και ως πολίτες, νοιώθω την υποχρέωση να μοιραστώ με τους συμπολίτες μου μία ακόμη σκέψη-πρότασή μου, στο πλαίσιο της επιβεβλημένης πλέον για το Δήμο Παλλήνης ανάγκης, να αναδείξει, δηλαδή να «παράγει» ίδιους πόρους, δεδομένου ότι ή ….κάνουλα του κράτους ρέει με τον ρυθμό σταγόνας, υποβάλλοντας έτσι τους Ο.Τ.Α. στο ….μαρτύριο της σταγόνας!
Η πρόταση μου εστιάζεται στην αξιοποίηση των πολιτιστικών χώρων του Δήμου, οι οποίοι μένουν αναξιοποίητοι, σχεδόν αχρησιμοποίητοι στην διάρκεια του έτους.
Και είναι πραγματικά κρίμα, αν, όχι, ανεπίτρεπτο! Διότι για να δημιουργηθούν, έχει χυθεί πολύς ιδρώτας των δημοτών αυτού του τόπου. Από τα χρήματά τους προέκυψαν όλα αυτά τα οικήματα, με συνέπεια να αποτελεί υποχρέωση της δημοτικής αρχής να τα αξιοποιεί προς όφελος του τόπου και των δημοτών και όχι να τα έχει ως διακοσμητικό στοιχείο στην πόλη! Διότι δυστυχώς, κάτι τέτοιο γίνεται αυτή τη στιγμή…
Αναφέρομαι φυσικά στο «Μουσείο Οίνου» της Παλλήνης (χωρητικότητας σχεδόν 200 θέσεων) και στο «Πολιτιστικό Κέντρο» του Γέρακα (χωρητικότητας σχεδόν 350 θέσεων). Με εξαίρεση ελάχιστες δραστηριότητες στη διάρκεια του έτους, μένουν ανεκμετάλλευτα, είναι «κλειστά».
Γιατί, λοιπόν, να μην υποδυθούμε στις απαραίτητες εκείνες ενέργειες ώστε να αξιοποιηθούν «εμπορικά», δηλαδή, να φέρουν έσοδα στο Δήμο;
· Η μία επιλογή –ευρέως επιλεγμένη- να παραχωρούνται οι δύο χώροι σε επιχειρήσεις ή τραπεζικούς ομίλους έναντι ενός ευλόγου μισθώματος για την διενέργεια διασκέψεων και σεμιναρίων. Το γεγονός ότι ο Δήμος Παλλήνης είναι η «πόρτα» εισόδου στην ανατολική Αττική, προσφέρεται χωροταξικά στους φορείς και τις επιχειρήσεις που επιθυμούν να απευθυνθούν για τις ανάγκες ενός σεμιναρίου προς τα στελέχη τους.
· Η άλλη επιλογή αφορά την αξιοποίηση των δύο αυτών χώρων από καλλιτεχνικά-θεατρικά σχήματα. Καλλιτέχνες που θα ήθελαν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στους θεατρόφιλους της ανατ. Αττικής, οι δύο αίθουσες καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό τις ζητούμενες προϋποθέσεις. Προς αυτή την κατεύθυνση καλό θα ήταν να ζητηθεί και η «υποστήριξη» καταξιωμένων και εγνωσμένης αξίας καλλιτεχνών, όπως η Ελένη Γερασιμίδου, ο Τάσος Παλαντζίδης, ο Αντώνης Ξένος η Φωτεινή Μπαξεβάνη, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, η Μπέσυ Μάλφα και αρκετοί άλλοι που διαμένουν στον Δήμο Παλλήνης ή σε γειτονικές περιοχές.
Αυτή είναι η πρότασή μου και την θέτω υπόψη της δημοτικής αρχής. Μέσω μιας τέτοιας συνεργασίας ο Δήμος -και ο τόπος- θα έχει σημαντικά οφέλη αφού θα αυξηθούν τα δημοτικά έσοδα από την συμφωνία ενοικίασης ή συνεκμετάλλευσης που θα προκύψει.
Επίσης, είναι λογικό να δημιουργηθούν και κάποιες νέες ευκαιρίες εργασίας για τους δημότες μας, όπως υπάλληλοι στα θέατρα, καντίνες κ.α.).
Με τα έσοδα που θα προκύψουν από αυτή τη δραστηριότητα, ενδεχομένως να έχουμε την δυνατότητα να προχωρήσουμε σε μειώσεις δημοτικών τελών και να ελαφρύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους δημότες μας από ένα ακόμα οικονομικό βάρος.
Δυστυχώς, η κρίση στην Ελλάδα και τα πολλά δυσβάσταχτα μέτρα της κυβέρνησης, έχουν πλήξει όλα τα νοικοκυριά και κάποια μάλιστα εξ αυτών τόσο πολύ που τα έχουν φέρει μια ανάσα από την καθολική εξαθλίωση.
Σε αυτές τις δύσκολες εποχές λοιπόν, η διοίκηση του Δήμου δεν μπορεί να παρακολουθεί με απάθεια. Οφείλει να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί προκειμένου να λειτουργεί ως ασπίδα στα… βέλη που εκτοξεύονται από αμέτρητες πλευρές στο «σώμα» του τίμιου βιοπαλαιστή δημότη. Ενός δημότη, που με τα χρήματά του έχει βάλει το δικό του λιθαράκι για να φτάσει ο Δήμος μας στο αξιοσέβαστο σημείο που βρίσκεται σήμερα.
Κάθε περιουσιακό στοιχείο του Δήμου λοιπόν, δηλαδή των ΔΗΜΟΤΩΝ του, πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτές τις δραματικές ώρες. Και να αξιοποιηθεί, προς όφελος των ΔΗΜΟΤΩΝ!
