Έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο Χρήστος Γραμματίδης

Χρήστος Γραμματίδης

Την τελευταία του πνοή άφησε, στα 36 του χρόνια, νικημένος από τον καρκίνο, ο δικηγόρος Χρήστος Γραμματίδης, γνωστός και για τη δραστηριότητά του στα social media. 

Ο Χρήστος Γραμματίδης είχε αγγίξει πολλούς ανθρώπους περιγράφοντας τη σκληρή του μάχη με το λέμφωμα, πάντα με τρυφερότητα και γενναιότητα και συχνά χρησιμοποιώντας ως όπλο απέναντι στην αρρώστια το κοφτερό του χιούμορ.

Σε συνέντευξή του στο amagi είχε περιγράψει τις σκέψεις του από τη στιγμή της διάγνωσης:

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν με νοιάζει αν θα πεθάνω, αλλά φοβάμαι τον πόνο και την κατάρρευση. Δεν ήθελα να υποφέρω, να γίνω σκελετός και να μην μπορώ να κουνηθώ. Σε σκέψεις περί αδίκου δεν μπήκα ποτέ. Και θα ήταν και γελοίο. Δηλαδή θα ήταν δίκαιο να αρρώσταινε κάποιος άλλος; Υπάρχει δίκαιη αρρώστια; Εφόσον είμαστε θνητοί, παίζουν κι αυτά.

Τουλάχιστον εγώ ζω στη Δύση του 21ου αιώνα, όπου έχουμε φάρμακα και θεραπείες. Αυτός που έχει λέμφωμα στο Μπουρούντι, ξέρω γω, τι να πει για αδικία; (…)

Σήμερα σκέφτομαι ότι με νοιάζει τελικά αν θα πεθάνω. Δεν θέλω, είναι νωρίς. Επιμένω ότι δεν θέλω να γεράσω πολύ, να γίνω ραμολί, αλλά τα 35 δεν μου φτάνουν. Θέλω αλλά τόσα σίγουρα. Δεν φοβάμαι τόσο, εξοικειώνεσαι σιγά-σιγά, αλλά κάποιες στιγμές νιώθω ότι έχω κουραστεί. ’Ντάξει, ανθρώπινο…»

«Χωρίς τη στήριξη που έχω από σύντροφο, οικογένεια, φίλους και γιατρούς, θα είχα πεθάνει ήδη. Δεν έμεινα λεπτό μόνος, δεν με έχουν αφήσει στιγμή. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι αλληλένδετο με το πρώτο: έχω δει στο νοσοκομείο πώς περνάνε αυτήν την αρρώστια οι άνθρωποι που είναι μόνοι. Είναι απάνθρωπο, αβάσταχτο. Μην αφήνετε τους ανθρώπους μόνους. Στο μαζί κρύβεται η αξιοπρέπεια…»

Το τελευταίο του ποστ ήταν για τον Παναθηναϊκό, την ομάδα που προφανώς του έδωσε χαρά μέσα στο σκοτάδι της αρρώστιας.


Λίγες μέρες νωρίτερα είχε γνωστοποιήσει ότι η κατάσταση της υγείας του χειροτέρεψε, καθώς βρέθηκαν κι άλλες καρκινικές εστίες.

Ο Χρήστος Γραμματίδης έδωσε πολύ γενναία μάχη με έναν προσωπικό τρόπο, χωρίς να χάσει ούτε στιγμή το κουράγιο του και το ανατρεπτικό του χιούμορ.


Φωτογραφία: Ούτε ο καρκίνος δεν μας σταματά. Ήρθε η φίλη μου και μου φέρε το #pride στον ευαγγελισμό. Κι εγώ και η Ρένα #παρούσα

Και κάπως έτσι φτάσαμε πάλι στη μέρα της ενδοραχιαίας έγχυσης – αυτό που σου βάζουν το φάρμακο μέσα στη σπονδυλική στήλη.

Αηδία, σίχαμα, χάλι μαύρο, αυτή η αίσθηση που κυλάει κάτι μέσα στη σπονδυλική στήλη σου, δηλαδή ιιιιιου.

Αλλά εμείς στη Λάρισα δεν μασάμε.

Δεν πονάνε ωρε τα παλικάρια.

Αν αυτοκτονήσω από σιχαμάρα να θυμάστε: σας αγάπησα.

Και Παναθηναϊκός παντού – σεξ, γλωσσόφιλα και ντου <3

 

Αναδημοσίευση documentonews

Exit mobile version