Αφιέρωμα/ Η Ρωξάνη της Παλλήνης. Η Ρωξάνη του Κτήματος Μάτσα

Κράμα ξεχωριστής προσωπικότητας η Ρωξάνη Μάτσα. Χαρακτήρας σμιλευμένος από συστατικά που δεν ευδοκιμούν στην εποχή μας προφανώς γιατί δεν τα εγκρίνει η εποχή μας….

Δεν είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, έστω κι αν ζει με αυτά τα φυσιογνωμικά και χαρακτηριστικά και μονίμως με την μεγάλη πόρτα του κτήματός της ορθάνοιχτη. Είναι όμως ο άνθρωπος της «μπέσας», της καθαρής κουβέντας, της διακριτικότητας και κυρίως της συνέπειας.

Η ζωή της «έρχεται» από μακριά. Δεν εξιστορείται, δεν καταγράφεται εύκολα και όποτε έχει επιχειρηθεί «ρουφιέται» όπως … η μαλαγουζιά της!

Δισέγγονη του Αλέξανδρου Καμπά, ενός εκ των τεσσάρων αδελφών της ιστορικής οικογένειας, κόρη εξέχοντος διπλωμάτη, του Αλέξανδρου Μάτσα, έζησε ως τα 16 χρόνια της ζωής της σε πρωτεύουσες διαφόρων κρατών, φοιτώντας σε ακριβοθώρητα σχολεία και απολαμβάνοντας τις ανέσεις μιας άνετης διαβίωσης.

Μαθήτρια Γυμνασίου επιστρέφει στην Αθήνα και ζει στο πατρικό της, στην πλατεία Σκουζέ, σε περιοχή που κυριαρχούσαν τα «μεγάλα» και «βαριά» ονόματα της αθηναϊκής κοινωνίας.

Η πρώτη της επίσκεψη με την μπλε φορεσιά μαθήτριας Σχολείου στο Κτήμα Μάτσα, δίπλα από το Κτήμα του άλλου προπάππου της, του Ανδρέα Καμπά, στην περιοχή της Κάντζας, μάλλον απογειώνει ονειροπόλα τις σκέψεις της.

Το αγνάντεμα της φύσης, το απογευματινό αναχωρητήριο του ήλιου στα βάθη του ορίζοντα, κάπου προς το Λιόπεσι, (σημερινή Παιανία), το πρώτο συναπάντημά της με την οσμή του μούστου, αρκούν για να την κάνουν ταξιδεύτρα ονείρων, προσβλέποντας στη μέρα εγκατάστασής της στο Κτήμα.

Το 1976, τελικά, πήρε της απόφαση της οριστικής εγκατάστασής της στο Κτήμα της Κάντζας.

Ο τρύγος στο Κτήμα Μάτσα

Προηγήθηκαν δύο μεγάλες τραυματικές εμπειρίες της που άργησε να ξεπεράσει.

Το 1971 για να ανταποκριθεί στην καταβολή του φόρου κληρονομιάς που άγγιζε το ιλιγγιώδες για την εποχή ποσόν, των 18 εκατομμυρίων δρχ., αναγκάζεται να πουλήσει 165 στρέμματα γης στον μεγαλοεφοπλιστή Μποδοσάκη Αθανασιάδη, ο οποίος με τη σειρά του τα προσφέρει δωρεάν για την ανέγερση του Κολεγίου Κάντζας. (θεμελιώθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1974 και άρχισε να λειτουργεί ως Δημοτικό Σχολείο στις 19 Σεπτεμβρίου 1977)

Τρία χρόνια αργότερα, η ΔΕΗ απαλλοτριώνει έκταση 175 στρεμμάτων από το σύνολο των 325 στρεμ. του Κτήματος Μάτσα, για να δημιουργήσει ένα μεγάλο υποσταθμό. –πρόκειται για τους δεκάδες πυλώνες που διατηρούνται ως και σήμερα- συγκεκριμένα, το Κέντρο Δοκιμών & Ερευνών Προτύπων

Μέσα από πολλές και αναπ΄παντεχες δυσκολίες που έφτασαν μέχρι του σημείου κάποιες εποχές να στερείται τα απαραίτητα, η Ρωξάνη Μάτσα συνεχίζει να πορεύεται στο χρόνο και να αφιερώνει ψυχή και μόχθο στην συντήρηση του Κτήματός της.

Όνειρό της, να το φέρει σε υψηλούς παραγωγικούς δείκτες κι αυτό το καταφέρνει όταν ο όμιλος Μπουτάρη αρχίζει συνεργασία μαζί της απορροφώντας το σύνολο των περίπου 100 τόνων κρασιού που σε ετήσια βάση αποδίδει το Κτήμα.

Η Ρωξάνη Μάτσα στα πρώτα χρόνια ενασχόλησης της με την παραγωγή κρασιού. Εντυπωσιακή η λάμψη της!

Η Ρωξάνη Μάτσα ζει ως και σήμερα από το οινοποιείο της.

Καταβάλλει σκληρό τίμημα για τη διατήρησή του, έτσι, όμως, συντηρεί και τη ψυχή της. Αγαπάει παθιασμένα αυτό που κάνει, ξυπνάει καθημερινά από τα άγρια χαράματα και γίνεται ένα με τους εργάτες του Κτήματος. Συμμετέχει σε όλες τις εργασίες και έχει άποψη για όλα. (Αυτό την χαρακτηρίζει μέχρι και σήμερα!)

Οι οικογένειες των αδελφών Καμπά

Για τον τρόπο που πρέπει να αποκατασταθεί η περίφραξη στα περίπου 150 στρέμματα γης του κτήματος της, για τα σημεία εγκατάστασης των πολλών ενημερωτικών πινακίδων περιμετρικά του Κτήματος που αναφέρονται στην ανάγκη καθαριότητας και εκδήλωσης σεβασμού προς το φυσικό περιβάλλον, για την τεχνική του κλαδέματος, για τη διατήρηση της βλάστησης στην περιοχή της, για τη συντήρηση των μηχανημάτων και φυσικά για το τελικό αποτέλεσμα του μούστου.

Η Ρωξάνη του Κτήματος Μάτσα, η Ρωξάνη της Κάντζας, είναι ένας άνθρωπος που ζει με τη φύση και αρέσκεται καθημερινά και ποικιλότροπα να «επικοινωνεί» μαζί της.

Οι περισσότεροι που δεν έτυχε να τη γνωρίσουν από κοντά και οι λιγότεροι που συμβαίνει να τη ξέρουν, της αναγνωρίζουν το πάθος της για το φυσικό περιβάλλον και τη συνεχή προσπάθειά της να προστατευθεί από «χίλιες δυό» πλευρές.

Σε ότι αφορά το συχνό ερώτημα που ακούγεται από πολλούς, «τι θα απογίνει το Κτήμα μετά τη Ρωξάνη» η απάντηση έρχεται από την ίδια και μάλιστα με απόλυτο ύφος:

«Έχουν γνώση οι φύλακες…. Το Κτήμα Μάτσα θα παραμείνει στην μορφή που είναι σήμερα στο άπειρο του διηνεκούς…. Η χρήση γης στα 150 στρέμματα που διαφεντεύω ήταν, είναι και θα παραμείνει γεωργική….

Ουδείς μπορεί να την αλλάξει… Και ουδείς θα μπορεί να καταστρατηγήσει μία διαθήκη που είναι σαφής, απόλυτα ξεκάθαρη…. Οι Καντζιώτες θα ενισχύουν το οξυγόνο της ανάσας τους μέσα από τη δροσιά που θα βγάζει αυτό το Κτήμα…..»

andreas_kampas_780800-6474226
Ανδρέας Καμπάς. Το όνομα του συνώνυμο με το καλό κρασί!

Υπάρχει, όμως και το «αντίστροφο» ερώτημα : ποια εικόνα θα παρουσίαζε η περιοχή αν η Ρωξάνη είχε υποκύψει πριν χρόνια στις πιέσεις και έδινε το Κτήμα της σε κάποια από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες που επίμονα το διεκδικούσαν;

Αυτονόητη η απάντηση: ή θα γέμιζε από πολυκατοικίες τη μία επάνω στην άλλη ή θα μιλούσαμε τώρα για «ένα μεγάλο επιχειρηματικό πάρκο» με καθεστώς ΖΟΕ ή «τριτογενών δραστηριοτήτων…»!

Ο οικισμός του Αγίου Νικολάου Κάντζας, έκτασης περίπου 300 στρεμμάτων, ανήκε στην ιδιοκτησία της γιαγιάς της Ρωξάνης Μάτσα. Λίγο μετά την κατοχή του 1940 αναγκάστηκε να πουλήσει την έκταση στον μεσίτη Μαντζουράνη αντί 100 δρχ. το οικόπεδο!

Η γη των 300 στρεμμάτωνμε αμπελώνες στο σύνολό της- ήταν κι αυτή χαρακτηρισμένη ως γεωργική και φυσικά εκτός σχεδίου πόλης όπως παραμένει άλλωστε μέχρι και σήμερα όλο το Κτήμα Μάτσα.

Ο μεσίτης, κουβαλούσε στις τσέπες του ένα πολυφθαρμένο χάρτη στον οποίο εικονιζότανε τοπογραφικό ανάπτυξης του μελλοντικού οικισμού. Εμφάνιζε την πλατεία, την Εκκλησία, τους δρόμους και τα οικόπεδα που ο αγοραστής επέλεγε για να κτίσει το σπίτι του.

Έτσι, ο περίφημος Μαντζουράνης κατάφερε να πουλήσει σχεδόν όλη την έκταση του Αγίου Νικολάου «με δόσεις πολλές, με νερό και θέα στον έρημο ορίζοντα…» Διαβεβαίωνε οι παλιοί κάτοικοι το θυμούνται- ότι μόλις πουληθούν όλα τα οικόπεδα θα αρχίσει η διαδικασία ένταξης του οικισμού στο Σχέδιο Πόλης…. Αυτό, βέβαια άργησε πολύ να γίνει, αλλά έγινε…

Το 1996, επί δημαρχίας Σπύρου Κωνσταντά, ολοκληρώθηκε η ένταξη του Αγίου Νικολάου στο Σχέδιο Πόλης.

Επικαλούμαστε, τη μικρή αυτή ιστορία για να αποδείξουμε ότι αν η Ρωξάνη Μάτσα πουλούσε και τα 150 στρέμματα της γεωργικής γης που κράτησε για τον εαυτό της, θα είχαν, αναμφισβήτητα, την ίδια τύχη με αυτή του οικισμού Αγίου Νικολάου.

matsa_roxani_5-6595200Την αναδεικνύουμε όμως και για έναν άλλο λόγο. Μεγάλο μέρος από τα 300 στρέμματα του οικισμού πουλήθηκαν από τον μεσίτη Μαντζουράνη με ένα απλό προσύμφωνο γιατί οι δόσεις κρατούσαν πολλά χρόνια. Όταν τα πράγματα μεταξύ αγοραστών και πωλητή οξύνθηκαν και οι υποθέσεις εκκρεμούσαν στη δικαιοσύνη, οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων δεν μπορούσαν να τα μεταβιβάσουν γιατί δεν είχαν στα χέρια τους τα οριστικά συμβόλαια.

Την κατάσταση διευκόλυνε η Ρωξάνη Μάτσα, η οποία, μέχρι και πριν 8-10 χρόνια υπέγραφε συμβόλαια χωρίς να προβάλλεται από μέρους της οποιαδήποτε αξίωση/απαίτηση και ο παραμικρός δισταγμός…. «Έκανα το χρέος μου γιατί αυτό όριζε η συνείδησή μου….» μας είπε, όταν της θέσαμε τη σχετική ερώτηση.

matsa_roxani_oinopoiio_01_780x500-4842706Το αφήγημα της Ρωξάνης

Το Κτήμα της, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε,
το πάθος της για τα αμπέλια και το καλό κρασί

Είμαι από το γένος Καμπά. Οι προπάπποι μου ήταν τέσσερα αδέλφια. Ο Ανδρέας ο Άγγελος, ο Αλκιβιάδης και ο Αλέξανδρος Καμπάς από τον οποίο και προέρχομαι.

matsa_efim_empros_-5613096

matsa_roxani_vivlio_kampas_-1798141
Το εξώφυλλο του βιβλίου για τον πρόγονο της Ανδρέα Καμπά

Οι αδελφοί Καμπά ήταν από την Αθήνα. Πιο παλιά, δεν ξέρω ακριβώς, κάποιοι λένε ότι καταγόταν από τη Ρουμανία, άλλοι από την Πελοπόννησο. Πάντως δεν ήταν καμιά τρομερή οικογένεια. Αγωγιάτες ήταν ουσιαστικά, είχανε ζευγάρια ζώων με στάβλο στην Ξενοφώντος, απέναντι από τον ΣΕΒ.

Νοίκιαζαν και οργώναν δημόσιες εκτάσεις, το Ζάππειο, τον Βασιλικό Κήπο, που τότε ήταν δημόσιες εκτάσεις. Βεβαίως ήταν πολύ πλούσιοι και έξυπνοι άνθρωποι. Και τότε στην Αττική υπήρχαν μόνο ελιές και σπαρτά.

Η Αττική όμως, είναι πολύ φτωχή γη, τα σιτάρια αποδίδουν 150 κιλά το στρέμμα, το ξέρω γιατί κι εγώ έχω σπείρει, ενώ σκέψου ότι στη Θεσσαλία φτάνουν τα 1.000 κιλά. Οι αδελφοί Καμπά είδαν ότι τα αμπέλια απέδιδαν καλύτερα, αλλά δεν είχαν δική τους γη για να φυτέψουν.

Έπρεπε να αγοράσουν. Κι έτσι, αγόρασαν στις 22 Μαρτίου 1875 από τη χήρα Πουλχερία Αργυροπούλου το γένος Κατακουζηνού, σύμφωνα με το υπ΄αριθμόν 3755 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθήνας Στέφανου Κονδύλη το τσιφλίκι της Κάντζας συνολικής έκτασης περίπου 5.000 στρεμμάτων για να βάλουν αμπέλια. Το μοιράσανε όμως πολύ γρήγορα, σε δύο χρόνια, γιατί δεν είχαν τους ίδιους στόχους.

Ο ένας, ο Ανδρέας, ήταν businessman, ήθελε να κάνει μια πολύ μεγάλη εταιρεία κι ο άλλος, ο προπάππος μου, ο Αλέξανδρος Καμπάς, ήταν ένας ιδιώτης που έμεινε κτηματίας.

Πρώτα απ’ όλα φύτεψε αμπέλια. Σε γραμμές. Κύπελλο βεβαίως, αλλά σε γραμμές, που τότε στην Αττική δεν γνώριζαν αυτή τη μορφή καλλιέργειας. Μετά τον μιμήθηκαν κι όλοι οι χωρικοί κι όλη η Αττική έγινε αμπέλια.

Γιατί η Αττική, μέχρι πριν 15 χρόνια, είχε περίπου 160.000 στρέμματα αμπέλια. Ακόμη και τώρα, που με το αεροδρόμιο, με την Αττική οδό, με το φωταέριο, με όλα… έχουν βγει τόσα, ακόμη έχει 40.000 στρέμματα. Αν μπορείς να το φανταστείς!

Όταν όλη η Νεμέα είναι 26.000 στρέμματα. Ο Ανδρέας Καμπάς λοιπόν, δημιούργησε τον οίκο Καμπά, που μαζί με τον Clauss, ήταν οι πρώτες οινοποιίες που έθεσαν τις βάσεις της μοντέρνας οινοποιίας στην Ελλάδα.

Έχω φωτογραφίες των εργοστασίων Καμπά, με τρομερούς εναλλάκτες που λειτουργούν με νερό του πηγαδιού, με μεγάλους κάδους του κόκκινου κρασιού και μια πατέντα για να σπας το καπέλο, με ατμό για να πλένουν τα βαρέλια.

Δηλαδή, ήταν μια εταιρεία που χρησιμοποίησε τη μοντέρνα τεχνολογία, έφερε γάλλο γεωλόγο και χημικούς… Και βέβαια, όταν έφτιαξαν τα κρασιά και βρέθηκαν με υπερπαραγωγή, τότε τα αποστάξανε και έτσι προέκυψαν τα κονιάκ.

Και μάλιστα, επειδή τα κονιάκ τα εξήγαγαν, το πρώτο εργοστάσιο Καμπά ήταν στον Πειραιά, στην ακτή Μιαούλη. Το ’41 το εργοστάσιο αυτό βομβαρδίστηκε και όλοι μεταφέρθηκαν στην Κάντζα. Το αγόρασε, όμως, ένας από αυτούς που διακινούσαν το κρασί και το κονιάκ και τόκανε λαϊκή πολυκατοικία, αυτή από την οποία εμπνεύστηκε ο Καραγάτσης και έγραψε το «10»

Το πατρικό μου σπίτι ήταν κοντά στο άγαλμα Τρούμαν, στο βατραχονήσι του Ιλισού ποταμού. Η περιοχή ήταν βιομηχανική και μάλιστα εκεί κοντά ήταν και το πρώτο εργοστάσιο Καμπά, Ρηγίλλης 19. Το 2007 πέθανε η μητέρα μου και πέρυσι πούλησα το πατρικό σπίτι μου, ευτυχώς λίγο πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση.

Ζω μόνιμα στο Κτήμα από το 1976. Όλα ήταν ρημάδια κι έπρεπε να τα φτιάξω απ΄την αρχή. Το έκανα με πολύ κόπο και πολλές θυσίες…Ξήλωνα τις ράγες από το παλιό τρένο που περνούσε λίγα μέτρα παραπέρα για να τις χρησιμοποιώ ως υποστυλώματα περίφραξης.

Το πρωί τα έβαζα, το βράδυ μου τα γκρέμιζαν…. Μου φώναζαν διάφοροι να σηκωθώ να φύγω από ΄δω γιατί το Κτήμα θα έρθει στο λαό….Δεν έχω να πάω πουθενά τους έλεγα…Εδώ θα ζήσω, θέλετε δεν θέλετε….

Με ρωτούσαν που βρήκα τόσο μεγάλο Κτήμα. Τους απαντούσα: αν δεν ήταν δικό μου θα ήταν σήμερα γεμάτο πολυκατοικίες…

• Δούλεψα σκληρά για να σταθεί το Κτήμα. Υπήρξε εποχή που πουλούσα μούστο σε οινοπωλεία της Αθήνας, σε περιοχές όπως η πλατεία Αμερικής αλλά και το Κολωνάκι.

•Ο θείος μου, που φρόντιζε το Κτήμα με έστελνε σε κάτι οινοπωλεία, που έβαζαν μούστο και πωλούσαν κρασί. Αυτά πωλούσαν πετρέλαιο για λάμπες, κάρβουνα, ξύλα, λάδι, άνοιγαν και μια κονσέρβα και είχαν και μια άθλια ρετσίνα. Ήμουν λεπτή ξανθιά, μιλούσα με το «ρο» και έλεγα… ‘μήπως ενδεχομένως θα μπορούσατε να μου δώσετε αυτά που μου χρωστάτε;’…νομίζω πως δεν μου έδωσαν ποτέ τίποτα (γέλια). Ήταν μια καταστροφή”.

•Γλύτωσα από τα οινοπωλεία στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν συνάντησα τον Κώστα Μπουτάρη. Με ρώτησε για τον τρύγο στην Αττική και έδειξε εντυπωσιασμένος από την απάντηση μου ότι η διαδικασία κρατούσε 20 με 25 ημέρες.

•Όταν έκανα τη συμφωνία με τους αδελφούς Μπουτάρη, τους είδα σαν θεούς..! Από τα καταγώγια, ξαφνικά βρέθηκα κοντά σε έμπειρο άνθρωπο που ήξερε να με καθοδηγήσει. Κάναμε τη συμφωνία και έτσι βάζω κι άλλες ποικιλίες. Ήταν η εποχή, που οι αδελφοί Μπουτάρη ήθελαν να βάλουν πόδι στη νότια Ελλάδα γιατί είχαν μόνο κόκκινα κρασιά. Και τότε άρχισαν το Lac de Roches με Σαββατιανό της Αττικής”.

Η συνεργασία μου με την οινοποιία Μπουτάρη συνεχίζεται έως και σήμερα.

• Οι νέοι κάτοικοι που ζουν στην περιοχή Κάντζας και Αγίου Νικολάου και οι οποίοι ακριβοπλήρωσαν για να ζήσουν εδώ, συνηθίζουν να λένε «τι όμορφα που είναι…., ας είναι καλά η τρελή που μας κρατάει ελεύθερους τους χώρους!»

Αν χάριζα στο Δήμο Παλλήνης το Κτήμα μου δεν θα μπορούσαν να το κρατήσουν και να το συντηρήσουν ούτε ένα μήνα….. Εμένα μου στοιχίζει η συντήρησή του περίπου 150.000 ευρώ, αν γινότανε πάρκο ήθελε τουλάχιστον 1 εκατομμύριο ευρώ το χρόνο… Εργατικά, συντήρηση, κ.τ.λ.

• Αυτοί που αγόρασαν το Κτήμα Καμπά θα κάνουν ό,τι τους επιτρέπει ο νόμος. Γλιτώσαμε όμως από πολύ χειρότερα…..Θα κτίζανε ό,τι ήθελαν, όπως ήθελαν…. Ασφαλώς και θα μου άρεσε να μένανε αμπέλια. Το συζητάμε….; Δυστυχώς δεν γίνονται αυτά τα πράγματα σήμερα…. Ελπίζω να μην γίνουν τέρατα, δηλαδή τεράστια πράγματα…. Αν ζούσαμε σ΄άλλη χώρα, όλα αυτά θα παραμένανε αμπέλια… Διαφωνείτε….;

• Το Κτήμα μου θα παραμείνει και μετά από εμένα όπως το βλέπετε….Δεν αλλάζει χρήση γης η περιοχή μου κι έχω φροντίσει για κάποια πράγματα… Όμως από την άλλη σκέπτομαι ότι ζούμε σ΄έναν τόπο όπου μέχρι και τις διαθήκες αλλάζουν….Τι να πω… Ελπίζω ότι δεν θα το αποτολμήσουν…

kampas_andreas_780x385-8683699
Ο Ανδρέας Καμπάς, ο bon viveur της οικογένειας Καμπά. Διακρίνεται στη θέση του οδηγού περιστοιχισμένος από φίλους του.

• Από το 2000 και μετά και προκειμένου να γίνει η Αττική Οδός και να κατασκευαστεί το Φωταέριο, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, έπρεπε να απαλλοτριωθούν μεγάλες εκτάσεις γης στην περιοχή.

Παρατηρήθηκε λοιπόν το εξής φαινόμενο: επειδή δεν υπήρχαν τίτλοι ιδιοκτησίας –οι ιδιοκτησίες ήταν δια λόγου– κατά συνέπεια ούτε συμβόλαια, πήγαινε όποιος ήθελε, έκανε υπεύθυνη δήλωση ότι η άλφα ή βήτα έκταση είναι δική του, ακολουθούσε η ανάρτηση της αναγγελίας στους Δήμους, ποιος την έβλεπε και ποιος γνώριζε τι και μετά ερχόντουσαν οι αποζημιώσεις με χρήμα σε ….. κουβάδες! Υπήρξαν γείτονες μου οι οποίοι χωρίς να έχουν ποτέ υπό την ιδιοκτησία τους τη γη που εκμεταλλεύονταν, εισέπραξαν μέχρι και 700 εκατομμύρια δρχ. ως αποζημίωση !

Βλέπετε, έπρεπε να γίνει επειγόντως η Αττική Οδός και δεν προλάβαιναν με άλλες διαδικασίες…..

• Η εξέλιξη της Παλλήνης είναι κάτι το απίστευτο…. Δεν βλέπετε πως έχει γίνει η πόλη…; Μέχρι και η Μπαλάνα έχασε την ομορφιά που είχε…. Ώρες-ώρες νιώθω ότι ίσως στην Κυψέλη, η ποιότητα ζωής να είναι σήμερα καλύτερη….Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό το κακό της τσιμεντοποίησης των πάντων στην Παλλήνη… Δεν μπορώ να το εξηγήσω… Απίστευτο…

• Σκεφτείτε ότι 500 χρόνια προ Χριστού είχαν φτιάξει οι πρόγονοί μας υδραγωγεία για να υδρεύεται η Αθήνα, κι ερχόμαστε τώρα, όπως για παράδειγμα στα Γλυκά Νερά και τα καταστρέφουμε γιατί τα βρήκαμε μπροστά μας, σκάβοντας για τα θεμέλια της οικοδομής…

Γνωρίζετε ότι τα νερά που βρίσκονται σε κάθε εκσκαφή, τα πετάνε στους αγωγούς για τα όμβρια…Θα μπορούσαν, όμως, σε εποχή που το νερό το έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη να το μαζεύουν οι Δήμοι και να το αξιοποιούν για τις πολλαπλές ανάγκες τους…

Δηλαδή, αυτό που κάνανε προ Χριστού δεν είμαστε ικανοί να το κάνουμε εμείς, οι σύγχρονοι… Το λέω αυτό γιατί η περιοχή μας όλη και κυρίως στα Γλυκά Νεράσυμβουλευθείτε τη σχετική μελέτη του Σπύρου Ανδρίκου, θα μάθετε πολλά- τα νερά ακόμη αφθονούν κι όμως τα πετάνε….

• Τι μου λέτε τώρα για εμπλοκή μου στα κοινά της πόλης… Τρελή είμαι….; Κατ΄αρχήν δεν θα με άφηναν να κάνω τίποτε…. Θα απαιτούσα ο κάθε ένας πολίτης να είναι υπεύθυνος για το χώρο της πρόσοψης του σπιτιού του. Δηλαδή να επιμελείται τα 4-5 μέτρα του πεζοδρομίου του, να ποτίζει τα ένα -δύο δεντράκια, να έχει την ευθύνη της καθαριότητας… Κι αν δεν μπορείς πληρώνεις κάποιον και το κάνει για να είσαι εντάξει στο κοινωνικό σου χρέος… Αυτό δεν συμβαίνει στις μικρές πόλεις της Ευρώπης…;

vila_kampa_2009_01-3495071
Η βίλα Καμπά σε αποτύπωση του 2009. Εγκαταλελειμμένη στην τύχη της! Μία μοναδικής καλαισθησίας κατοικία έγινε έρμαιο κάθε λογής κλεφτών. Επωνύμων και ανωνύμων!

• Με ρωτάτε για την βίλα Καμπά και τι θέλετε να σας πω…. Όσο ήταν ιδιοκτήτριά της η Εθνική Τράπεζα λειτουργούσε και διατηρούνταν καλά…. Γινόντουσαν δεξιώσεις από την διοίκηση της, υπήρχε επίπλωση του προπάππου μου Ανδρέα Καμπά, πίνακες ζωγραφικής και διάφορα αξίας αντικείμενα…. Έ…, λίγο πριν μεταβιβαστεί το Κτήμα Καμπά στον όμιλο Μπουτάρη κλαπήκανε πολλά και κανενός το αφτί δεν ίδρωσε….Αυτά, μόνο στη χώρα μου συμβαίνουν!

• Λυπάμαι για τη χώρα μου…. Ειλικρινά, λυπάμαι…. Δίνεις ένα σωρό χρήματα για να φτιάξεις το σπίτι σου και ξαφνικά έρχεται ένα μαρμαράδικο κι ανοίγει στα 50 μέτρα απέναντί σου…. Άντε να ζήσεις…. Πολλά τέτοια περιστατικά στην περιοχή μας που δείχνουν ότι στην Ελλάδα τα πράγματα γίνονται και λειτουργούν αβασάνιστα κι αυθαίρετα….

matsas_alex_kenenty_ypa_780x450-3858635
Ο Αλέξανδρος Μάτσας, -πατέρας της Ρωξάνης- πρέσβης της Ελλάδος στις Η.Π.Α. με τον πρόεδρο Τζον Κένεντυ στον οποίο παρέδωσε προσωπική επιστολή του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου ζητώντας της παρέμβαση του στην ελληνοτουρκική κρίση (1965)

Στη ζωή μου λειτουργώ με όσα προβλέπουν οι νόμοι. Δεν διανοούμαι να κάνω κάτι το διαφορετικό… Αυτό θέλω και από όλους τους άλλους…

• Είμαι δηλωμένη αγρότισσα και ξέρετε γιατί; Στην Εφορία δεν υπάρχει κωδικός επαγγέλματος για αμπελουργός-οινοποιός….. Δεν αναγνωρίζεται αυτή η επαγγελματική ειδικότητα… Για να μην σας πω και το εξωφρενικό…. Κάποια ημέρα μου λένε στην Εφορία ότι εμάς μας συμφέρει να είχες 10-15 πολυκατοικίες αντί για τους αμπελώνες γιατί θα εισπράτταμε κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια από τους φόρους…..

• Δεν ξέρω τι θα κάνει η συνεπώνυμη εξαδέλφη μου, με το δικό της Κτήμα…. (σημ.: συνορεύει με το Κτήμα Ρωξάνης Μάτσα) Ο άνδρας της είναι εφοπλιστής και με τεχνικοοικονομικά κριτήρια αξιολόγησε ότι δεν τον συμφέρει να καλλιεργείται η έκταση ως αμπελώνας. Ξήλωσε τα αμπέλια –το γράψατε κι εσείς πριν καιρό στο Νεολόγο- και ειλικρινά αγνοώ τις προθέσεις τους…

• Δεν μπορώ να καταλάβω τι τους έφταιξαν οι ελιές στην Λεονταρίου, στο πεζοδρόμιο που συνδέεται με το ακίνητο της ΔΕΗ.. Επιχείρησε πριν καιρό ο Δήμος να τις κόψει… Αντέδρασα όπως και άλλοι κάτοικοι

Μάλιστα, φωτογράφισα αυτόν που προσπαθούσε να κόψει μία αιωνόβια ελιά, την αναπαρήγαγα σε αρκετά αντίτυπα κι άρχισα να την τοιχοκολλώ με τον τίτλο «ο σφαγέας των ελαιόδεντρων». Σώθηκαν, αλλά τέτοιο κλάδεμα που κάνανε στα δέντρα, πώς να το χαρακτηρίσω…. Το βλέπετε κι εσείς το αποτέλεσμα….

• Όλες οι ποικιλίες των κρασιών μου είναι καλές. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία. Είναι σαν τα παιδιά σου… Ξεχωρίζεις κάποιο…; Όχι… Και το αγύρτικο καλό είναι και η μαλαγουζιά Μάτσα, επίσης, το ίδιο συμβαίνει και με το σαββατιανό και με ό,τι άλλο μπορώ και βγάζω….

roxani_matsa_02-3222967

• Τι είναι η μαλαγουζιά….; Να σας πω… Η ποικιλία Μαλαγουζιά κατάγεται από τη περιοχή τη Ναυπακτίας. Φυτεύτηκε στον αμπελώνα μου στα πλαίσια της αναμπέλωσης στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και ήταν μία από τις ποικιλίες που επέδειξε άριστο εγκλιματισμό στο οικοσύστημα του κτήματος μου. Το αποτέλεσμα είναι ένα κρασί το οποίο ξεχειλίζει από το έντονο αρωματικά μπουκέτο του, το οποίο το κάνει να είναι πραγματικά μοναδικό. Το κρασί Μαλαγουζιά είναι 100% από βιολογική καλλιέργεια και ο τύπος του είναι λευκός, ξηρός.

• Σε ότι αφορά το κρασί «Κτήμα Μάτσα», ε…., πρόκειται για ένα ιστορικό κρασί, που πρωτοεμφανίστηκε στην αγορά το 1983, γνωστό τότε ως “Chateau Matsa”. Τα τελευταία χρόνια και μετά από αρκετούς πειραματισμούς, η ποικιλιακή σύνθεση του καθιερώθηκε με Ασύρτικο και Sauvignon blanc, δίνοντας ένα αποτέλεσμα θα έλεγα εντυπωσιακό. Ο τύπος του είναι λευκός, ξηρός και η ποικιλία του 60% Ασύρτικο και 40% Sauvignon Blanc βιολογικής καλλιέργειας.

• Με τι γεύσεις ταιριάζει το κρασί «Κτήμα Καμπά»; Θα σας συμβούλευα να το απολαύσετε με θαλασσινά και ψαρικά, ή πουλερικά και βραστά κρέατα, με πιάτα λαχανικών και βέβαια με λευκά τυριά.

• Τα κρασιά του Κτήματος Ρωξάνη Μάτσα εμφιαλώνονται από τον όμιλο Μπουτάρη και με δική του φροντίδα διατίθενται στην αγορά. Ευτυχώς έχουν απήχηση, ζήτηση και συνοδεύονται από καλές κριτικές…

• Το Νεολόγο τον διαβάζω κάθε εβδομάδα κι απ΄αυτόν ενημερώνομαι για όσα συμβαίνουν στην πόλη. Τον προμηθεύομαι από τον φούρνο της Λεονταρίου μαζί με τον άρτο τον επιούσιο!

(Δημοσιεύθηκε στον έντυπο ΝΕΟΛΟΓΟ της 1ης Ιουνίου 2009)

matsa_neologos

matsa_neologos

matsa_neologos